Τομαδάκης φωτοΛίγες μέρες πριν από το capital control, συνομιλούσα με βουλευτή για τη ζωή γενικότερα.
Δεν έχει σημασία το ποιος είναι ο βουλευτής, η εκλογική του περιφέρεια, η ηλικία, το φύλο του, το αν τα είπαμε τετ α τετ, αν μιλήσαμε μέσω skype.
Είναι ένας από τους 300 κι όχι φίλος μου, γιατί δεν έχω φίλους στη βουλή. Είχα έναν παλιά, αλλά ο λαός τον έστειλε έξω. . .
Ο βουλευτής μου έλεγε γενικά, όχι κομματικά για την εργασία, τους νέους, την οικογένεια. Σα να μιλούσα με έναν οποιοδήποτε γνωστό μου.
Όταν τον ρώτησα αν έχει περάσει ολόκληρο μήνα με 20 ευρώ, κόλλησε. Όταν τον ρώτησα αν γνωρίζει πώς είναι να έχεις οικογένεια και μόλις 20 ευρώ στην τσέπη, έψαχνε να βρει να μου πει κάτι. Προφανώς δεν το έχει ζήσει ποτέ. Και του εύχομαι να μην το ζήσει.
Οι παππούδες μας, οι γονείς μας, πέρασαν φτώχεια. Έζησαν με λίγα, με ελάχιστα, με αέρα.
Τις τελευταίες μέρες, ζουν πολλοί με ελάχιστα. Ξαφνικά βρέθηκαν με ελάχιστα, άλλοι με καθόλου, γιατί τους χρωστούν και δεν τους δίνουν, γιατί δεν έχουν κάρτα, για να βγάλουν τα 60 ευρώ, γιατί δεν έχουν σεντ στην τράπεζα.

Μία πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους, όχι ακριβώς για όλους. Για τους περισσότερους.

Αυτές τις μέρες, αν πεις λίγα, θα σε χαρακτηρίσουν. Αν πεις πολλά, μπορεί να μη σε ακούσουν.
Μέχρι και το πως πρέπει να απαντάς στο τηλέφωνο πρέπει να προσέχεις. Μην πεις ναι και είσαι του όχι. . .
Αλλά και εμπρός να πεις ίσως σε κοιτάξουν στραβά. Εμπρός προς τα που; Στην Ευρώπη, στη δραχμή, στο άγνωστο;

Τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, δε με πείθουν.
Οι συζητήσεις τους, επαναλήψεις.
Λες και ξέρεις ότι κάθε μέρα μπορείς να βγάζεις 60 ευρώ, γνωρίζοντας όμως, ότι δεν έχεις λεφτά στην τράπεζα.

Συμπέρασμα;

Ελπίζω να μην υπερισχύσουν οι κομματικές γραμμές – όχι γιατί δεν πιστεύω στα κόμματα, αλλά γιατί πιστεύω ότι στην παρούσα φάση, το κόμματα τα έχουν μπερδέψει λίγο – και την Κυριακή αυτό που θα επιλέξει ο καθένας να είναι το σωστό. Να μην πούμε εκείνο «να μου κοπεί το χέρι». Κυρίως να επιλέξουμε αυτό το οποίο θα μας απομακρύνει κάποτε (το άμεσα δεν υπάρχει δυστυχώς. . . ), από αυτό που ζούμε σήμερα και τα τελευταία χρόνια.
Οι τράπεζες θα ανοίξουν. Δε γίνεται χωρίς τράπεζες. . .
Και βουλευτές 300 θα έχουμε.
Και πάλι πολλοί θα περάσουν μήνα με λιγότερα από 20 ευρώ.
Τουλάχιστον αυτό που θα έχουμε δικό μας και για πάντα μαζί μας, αυτό που λέγεται συνείδηση, ας το έχουμε καθαρό.
Γιάννης Τομαδάκης