Η περιφερειακή σύμβουλος ΑΜΘ Μαρία Γκουγκουσκίδου, μιλά στο thraki Νεα, για την πολιτική, την τοπική αυτοδιοίκηση και τη γυναικεία παρουσία.

Στη σύντομη συνέντευξή της, παρουσιάζει πτυχές της προσωπικότητάς της, τις απόψεις της για τα κοινά και για την επένδυση χρυσού.

 

Πώς προέκυψε η ενασχόληση με τα κοινά;

Το ενδιαφέρον μου για τα κοινά και η έγνοια μου για τον τρόπο διαχείρισης αυτών ήταν κάτι που άρχισε πολύ νωρίς στη ζωή μου και σίγουρα σ’ αυτό συνέβαλε αποφασιστικά και το γεγονός ότι προέρχομαι από μια πολιτική οικογένεια, έναν πατέρα πολιτικό, με μακρόχρονη και έντονη δραστηριοποίηση στο δημόσιο βίο.

Απέφευγα όμως τα προηγούμενα χρόνια την ενεργό συμμετοχή, διότι με διακατείχε πάντα μια τάση αμφισβήτησης του τρόπου άσκησης της πολιτικής στη χώρα μας. Σταδιακά όμως άρχισε να ωριμάζει μέσα μου, παράλληλα βέβαια και με την ηλικιακή μου ωρίμανση, η άποψη ότι η συνεχής αμφισβήτηση και ο μηδενισμός δεν προσφέρουν τίποτα και σε κανέναν και ότι αν κάτι δεν μου αρέσει έχω ευθύνη να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να το αλλάξω.

Αυτή λοιπόν η εσωτερική ζύμωση ήταν η αφετηρία της απόφασής μου να ασχοληθώ ενεργά με τα κοινά, αναλαμβάνοντας, ως μέλος ενός κοινωνικού συνόλου, την ευθύνη που μου αναλογεί στον καθορισμό της μοίρας του, έχοντας πλέον πάντα στο μυαλό μου τα λόγια του Καζαντζάκη στην «Ασκητική»: «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».

 

Από τις αίθουσες των δικαστηρίων στην αίθουσα του περιφερειακού συμβουλίου. Υπάρχει κάποιο κοινό σημείο;

Υπάρχουν σίγουρα κοινά σημεία. Από τις βασικές υποχρεώσεις και ευθύνες του δικηγορικού λειτουργήματος, για όσους βέβαια το βλέπουμε ακόμη έτσι, είναι η ανάδειξη και η επικράτηση της αλήθειας και του δικαίου, καθώς και η όσο το δυνατόν πληρέστερη εκπροσώπηση των εντολέων μας στη διεκδίκηση των νομίμων αξιώσεών τους.

Αυτή, κατά την άποψή μου είναι και η πεμπτουσία του ρόλου του πολιτικού. Η ανάδειξη και η επικράτηση της αλήθειας και του δικαίου μέσα από τη στάθμιση αντικρουόμενων πολλές φορές συμφερόντων που ενυπάρχουν μέσα σ’ ένα κοινωνικό σύνολο, καθώς και η όσο το δυνατόν πληρέστερη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων τους οποίους εκπροσωπεί.

 

Ορεστιάδα Κομοτηνή σχεδόν 170 χιλιόμετρα. Υπάρχει και η επιστροφή.  Τι είναι πιο δύσκολο σ’ αυτή τη συχνή μετακίνηση, η δαπάνη ή η κούραση;

Σίγουρα η δαπάνη είναι πολύ σημαντική, λαμβανομένων υπόψη και των ειδικών οικονομικών περιστάσεων που επικρατούν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Από την άλλη η σωματική και η πνευματική κούραση που συνεπάγεται η συχνή αυτή μετακίνηση μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε εξουθένωση, ιδιαίτερα όταν έχει να επωμιστεί και άλλους ρόλους, όπως αυτούς του επαγγελματία και του γονέα.

Καμία όμως από τις παραπάνω δυσκολίες δεν θα μπορούσε να με πτοήσει στην υπηρέτηση των ρόλων και των καθηκόντων που έχω αναλάβει. Το μόνο που με λυγίζει ίσως κάποιες στιγμές είναι η συνειδητοποίηση των ανυπέρβλητων εμποδίων που παρουσιάζονται στην προσπάθεια αλλαγής κατεστημένων και νοοτροπιών με βαθιές ρίζες.

Έχω μάθει όμως να αγωνίζομαι στη ζωή μου και δεν εγκαταλείπω εύκολα, έτσι παρά τις στιγμιαίες απογοητεύσεις άμεσα επανέρχομαι στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων που θεωρώ σημαντικούς.

 

Συνεχώς οι παρεμβάσεις σας για το θέμα των χρυσωρυχείων είναι αρνητικές ως προς την επένδυση. Τι σας ενοχλεί περισσότερο σ’ αυτό το θέμα;

Πολλά μ’ ενοχλούν στο θέμα των χρυσωρυχείων του Έβρου και των Σαπών, αυτό όμως που μ’ ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι η αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας για τις θέσεις της τοπικής κοινωνίας μας.

Ενώ έχουμε εκφράσει σε όλους τους τόνους και με όλους τους δυνατούς τρόπους την πλήρη και αδιαπραγμάτευτη αντίθεσή μας στη λειτουργία των χρυσωρυχείων στην περιοχή μας, επί μια δεκαετία ολόκληρη, η κεντρική εξουσία μοιάζει να μην μας ακούει, μοιάζει να έχει αλλού στραμμένη την προσοχή της, ίσως και εξαιτίας των ειδικών οικονομικών συνθηκών που βιώνουμε αυτή την εποχή στη χώρα μας.

Οφείλει όμως να μας ακούσει, γιατί το θέμα αυτό αφορά τον τόπο μας, τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας. Πρέπει να αντιληφθεί ότι το κυάνιο και τα άλλα τοξικά χημικά στοιχεία που θα χρησιμοποιηθούν για την εξόρυξη και τη μεταλλουργία του χρυσού θα μολύνουν το έδαφός μας, τα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα, τις παράκτιες περιοχές μας, πρέπει να αντιληφθεί πως τεράστιες εκτάσεις θα μετατραπούν σε χώρο απόθεσης τοξικών αποβλήτων και ότι θα μολυνθεί ο αέρας μας, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα καταστραφεί ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον μας, ότι θα υπονομευθεί κάθε προοπτική τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής μας και θα απαξιωθεί κάθε άλλο συγκριτικό πλεονέκτημά της (αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια, παραδοσιακοί οικισμοί, γεωθερμικά πεδία, συμβατική και βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, ιχθυοκαλλιέργειες, υδροβιότοποι).

Θεωρώ ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο αλλαγής της κατεύθυνσης που φαίνεται να έχει πάρει η κυβέρνηση σε σχέση με το θέμα αυτό και προσβλέπω, έως και την ύστατη στιγμή, στην τήρηση της υπόσχεσης του Πρωθυπουργού μας, ότι δηλαδή για το θέμα του χρυσού θα αποφασίσει η τοπική κοινωνία.

 

Θα είναι έκπληξη ή αναμενόμενη εξέλιξη στις επόμενες εκλογές να σας δούμε υποψήφια στο Δήμο Ορεστιάδας;

Είμαι ενεργός πολίτης και ως ενεργός πολίτης συμμετέχω σε κάθε έκφανση της πολιτικής ζωής του τόπου. Θέλω να τονίσω όμως ότι μόνο οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αποφασίζουν για το ποιος μπορεί να είναι υποψήφιος Δήμαρχος μιας πόλης. Το όραμά μου για τον τόπο μου, την Ορεστιάδα, είναι να βρεθούν οι άνθρωποι εκείνοι που αγαπούν και πιστεύουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός και να κάνουν μια «σύμβαση» δέσμευσης για το πώς θα αντιμετωπίσουν επιτέλους τα προβλήματά της και πώς θα της προσδώσουν τη θέση που της αξίζει.

 

Γυναίκα, μητέρα, πολιτικός, δικηγόρος. Ορίστε τες με φθίνουσα σειρά ανάλογα με το τι σας εκφράζει περισσότερο.

Προσπάθησα να ορίσω τις ιδιότητές μου αυτές με φθίνουσα σειρά ανάλογα με το ποια με εκφράζει περισσότερο, επειδή μου το ζητήσατε, αλλά δεν τα κατάφερα. Και οι τέσσερις αυτές ιδιότητες αποτελούν πτυχές της προσωπικότητάς μου που αλληλοσυμπληρώνονται, με καθορίζουν ως άνθρωπο, ισότιμα και ισόβαθμα. Η έλλειψη οποιασδήποτε από αυτές θα σήμαινε και έλλειψη ισορροπίας στη ζωή μου. Αν με ρωτούσατε πάντως ποια από τις ιδιότητες αυτές εμπεριέχει τη μεγαλύτερη προσωπική ευθύνη, θα σας απαντούσα σίγουρα αυτή της μητέρας.

 

Το κομπλιμέντο που έχετε ακούσει και σας έχει ανεβάσει περισσότερο ποιο είναι;

Μπορεί να σας φανεί ιδιόρρυθμο, αυτό όμως το οποίο, εγώ τουλάχιστον, εξέλαβα ως ιδιαίτερα κολακευτικό για μένα ήταν η εκτίμηση ενός πολύ αγαπητού συναδέλφου δικηγόρου ότι με διακρίνει μια «σκληρή» ειλικρίνεια και ευθύτητα στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους. Πραγματικά θεωρώ πολύ σημαντικό να το έχω πετύχει αυτό στη ζωή μου, να είμαι δηλαδή ειλικρινής και ευθύς στις σχέσεις μου με τους άλλους, όσο σκληρό κι αν φαίνεται αυτό μερικές φορές.

 

Ας κλείσουμε με κάτι αισιόδοξο. Τι σας έρχεται στο νου, όταν θέλετε να χαμογελάσετε;

Όταν θέλω να χαμογελάσω φέρνω στο μυαλό μου τις πολυαγαπημένες φατσούλες των παιδιών μου και την ίδια στιγμή κάθε δυσάρεστο συναίσθημα απομακρύνεται.