Τι να κάνει άραγε η βουλευτής που ταξίδευε με τρένο;

Δεν έχουν περάσει χρόνια, από τη στιγμή που γνώρισα τη Σοφία Καλαντίδου. Η Σοφία, είναι από τις γυναίκες που συμπάθησα, όχι με την πρώτη ματιά, αλλά με τις πρώτες κουβέντες. Είχε έρθει στον Έβρο, εκπροσωπώντας το ΚΚΕ σε κάποια θέματα του νομού. Τα είχαμε πει στο ρεπορτάζ, τη βρήκα λίγη ώρα αργότερα στην πλατεία Ορεστιάδας, μιλήσαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για αργότερα όπου θα είχε κάποια περιοδεία. Από το κανάλι μου ζήτησαν τότε να την προσκαλέσω φεύγοντας, να σταματήσει απέναντι από το αεροδρόμιο, για να γράψουν ένα παράθυρο.
Η Σοφία μου είπε ότι δε γίνεται, γιατί ταξιδεύει με τρένο από τη Θεσσαλονίκη.
Μιλώντας, μου είπε ότι σε ένα αστικό λεωφορείο της Θεσσαλονίκης, είχε δείξει τη βουλευτική ταυτότητα σε έλεγχο για εισιτήρια και ο ελεγκτής δεν την πίστευε. . .
Τότε έμαθα, ότι οι βουλευτές δεν πληρώνουν σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Ο ελεγκτής ήξερε το νόμο, αλλά όταν συνάντησε τη Σοφία Καλαντίδου, έμαθε ότι υπάρχει βουλευτής που παίρνει το λεωφορείο!

Είμαι σίγουρος, ότι η Σοφία Καλαντίδου, έκανε κατάχρηση του βουλευτικού προνομίου της δωρεάν μετακίνησης με τα λεωφορεία.

Την ίδια ώρα οι συνάδελφοί της, είχαν φτάσει στο ραντεβού τους, με το βουλευτικό αυτοκίνητο που οδηγούσε ο οδηγός – αστυνομικός.

Δεν είχα σκοπό να γράψω για τη γνωριμία μου με τη Σοφία Καλαντίδου. Ούτε για τα βουλευτικά αυτοκίνητα και τους βουλευτές που θέλουν να έχουν ή να μην έχουν. Δικαίωμά τους είναι να πάρουν ή να μην πάρουν.
Αν είναι για να ανεβοκατεβαίνουν πάνω κάτω τους νομούς τους και να λύνουν προβλήματα ας τους δώσουμε δύο.
Αν για παράδειγμα στον Έβρο, τα βουλευτικά αυτοκίνητα σταματούν τις πλημμύρες και περιορίζουν την ανεργία, ας βάλουμε όλοι οι κάτοικοι από ένα Ευρώ (θα μαζέψουμε 147.000 Ευρώ περίπου), να πάρουμε τα καλύτερα.
Μαθαίνω ότι οι τρεις από τους τέσσερις βουλευτές, (Καϊσας, Ρίζος και Δημοσχάκης) τα απαρνήθηκαν.
Δε θα τους πω μπράβο πάντως. Ούτε θα τους κατηγορούσα αν τα έπαιρναν. Τόσα χρόνια που τα έπαιρναν οι προηγούμενοι τους κατηγόρησε κανένας; Μη λαϊκίζουμε τώρα για τους νέους.
Απλά, ένα τελευταίο θα πω, γιατί νοιώθω ότι πρέπει από τη στιγμή που το ξέρω, να το πω κι ας μη το θέλει ίσως ο πρωταγωνιστής.
Ο αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Φαλέκας, τα τελευταία χρόνια που είναι αντιδήμαρχος, λαμβάνει περίπου το 1/3 του μισθού που λάμβανε ως εργαζόμενος στη ΔΕΗ. Αυτό βέβαια αποτελεί δική του επιλογή. Επιλογή του αποτελεί και η κίνηση για θέματα του δήμου και των δημοτών με το δικό του όχημα.
Σαν τον Φαλέκα, υπάρχουν πολλοί (ελπίζω και στον Έβρο.). Και σ’ αυτούς δε θα πω μπράβο, άξιοι κτλ.
Να είναι γεροί και να τιμούν τη θέση που τους έδωσε ο λαός, θα ευχηθώ για όλους. Είτε βουλευτές, είτε αντιδημάρχους, είτε μελλοντικούς εκπροσώπους κοινωνιών και έθνους.

Γιάννης Τομαδάκης