Κάποτε, στην εποχή του «μνημονίου»
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Κάποτε, οι επόμενες γενιές των Ελλήνων θα αναφέρονται στην εποχή της μεγάλης κρίσης, στην εποχή του ελληνικού κραχ, στην εποχή της τρόϊκας και στην εποχή του μνημονίου. Οι γενιές του σήμερα είναι αυτές που βιώνουν άμεσα τις δραματικές καταστάσεις και επιπτώσεις. Γι αυτό έχουν απαιτήσεις, τόσο από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο που διαχειρίστηκε την πολιτική εξουσία και την οικονομία μετά τη «Μεταπολίτευση», όσο ιδιαιτέρως από του σημερινούς κυβερνώντες. Η πάγια καταγγελτική κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι γνωστή στην Ελλάδα και δεν θα περίμενε κανείς να αλλάξει εύκολα και να προσφέρει συναίνεση, συνεννόηση, συστράτευση και υπεύθυνες προτάσεις. Ανεξαρτήτως, όμως, της στάσης και της πρακτικής της αντιπολίτευσης. η ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας ανήκει στην κυβέρνηση και από αυτήν απαιτούμε υπεύθυνες λύσεις, δράσεις, αποτελέσματα.
Οι καλές προθέσεις της κυβέρνησης δεν αρκούν. Καλά είναι τα μεγαλεπήβολα σχέδια, τα φιλόδοξα και υπεραισιόδοξα μέτρα και οι προσδοκίες της κυβέρνησης. Αλλά όταν τα μέτρα της κυβέρνησης αποτυγχάνουν, τότε δημιουργείται η εντύπωση στους πολίτες ότι οι κυβερνώντες είναι μόνο λόγια και υποσχέσεις και έτσι κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους στο κράτος και στην πολιτεία. Απαξιώνεται η έννοια του δημοσίου και του κράτους. Δεν αρκούν από μόνοι τους οι νέοι νόμοι και τα νέα μέτρα, εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις πρακτικής εφαρμογής τους, εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα αστυνόμευσης, ελέγχου και εφαρμογής των νόμων και των μέτρων.
Πριν ασκήσουμε αυστηρή κριτική και για να είμαστε αντικειμενικοί, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει πολλές σημαντικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και θετικά βήματα. Η χώρα, όμως, σ΄αυτή την ιστορική συγκυρία, χρειάζεται άλματα και αφετέρου άμεση εφαρμογή όλων των αλλαγών και όχι των μισών. ΄Εχουμε λοιπόν μεγάλες απαιτήσεις λόγω της κρισιμότητας των στιγμών και της σοβαρότητας των καιρών. Δεν περιμένουμε από την κυβέρνηση μόνο αποκαλύψεις για ανώνυμους φοροφυγάδες με τεράστιες χρηματικές καταθέσεις, αλλά επώνυμες αποκαλύψεις της μεγάλης λίστας των φοροφυγάδων και επιβολή ονομαστικών προστίμων στους παραβάτες. Οι πολίτες δεν ικανοποιούνται με τις βαρύγδουπες δηλώσεις ότι θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά, η βία στα γήπεδα και άλλα σχετικά, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Απόδειξη ο αυστηρός νόμος περί γενικής απαγόρευσης του καπνίσματος, που έμεινε στα χαρτιά, ενώ στην πράξη έχει αδρανοποιηθεί, βρίσκεται εν υπνώσει και δεν εφαρμόζεται.
Η κυβέρνηση που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας οφείλει να λέει την αλήθεια στο λαό. γιατί αν αποκαλυφθεί ότι ψεύδεται τότε υπάρχει διπλό κόστος γι αυτήν και για τη χώρα. Από την κυβέρνηση αυτή δεν περιμένουμε αναποφασιστικότητα, ανακολουθίες και παλινωδίες. Αντίθετα, περιμένουμε πρωτοβουλίες, δράση, αποτελεσματικότητα, μαχητικότητα και τολμηρές αποφάσεις. Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού (υπουργοί, βουλευτές, σύμβουλοι κ.ά.) οφείλουν να έχουν κοινή γραμμή πλεύσης και συνεργασίας και όχι να δίνουν την εικόνα ότι πρόκειται για «σκορποχώρι» και για «σπαρασσόμενο πλήρωμα». Γνωρίζουν, άλλωστε, ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απαιτούνται γενναία μέτρα με πολιτικό κόστος. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι άξιοι, οι ικανοί και τα παλλικάρια στα δύσκολα φαίνονται και όχι στα εύκολα. Οι διαφοροποιήσεις και οι παντιέρες δημιουργούν κλίμα αποσύνθεσης και διάλυσης. Να συνειδητοποιήσουν ότι το συμφέρον της χώρας είναι πάνω από την εκλογική τους περιφέρεια και από τους ψηφοφόρους τους.
Ούτε όμως η στείρα αντιπολίτευση με δημαγωγίες, λαϊκισμούς και ψηφοθηρίες αποτελεί εθνική προσφορά. Ο πατριωτισμός και ο ακτιβισμός των σαλονιών και των πεζοδρομίων δεν αποτελεί λύση των εθνικών προβλημάτων. Ο λαός κουράστηκε από παραμυθιάσματα και μειώθηκαν οι αντοχές του. Εμείς οι πολίτες που έχουμε τόσες τύψεις και ενοχές ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί» πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε «ένας φαύλος λαός που του αξίζει ένα φαύλο κράτος». Ο δε πρωθυπουργός να αποδείξει στους δανειστές της Τρόικας ότι δεν «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα…!» αλλά κυβερνά έναν περήφανο λαό που προσφέρει και υπομένει καρτερικά μέχρι να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ…-