Του αρχιμανδρίτη Ειρηναίου Λαφτσή, εκ μέρους όλων των κληρικών και λαϊκών συνεργατών

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ιερή ημέρα της 9ης Οκτωβρίου του 2004 κατά την οποία χειροτονήθηκε Επίσκοπος και Μητροπολίτης μας, ο αγαπητός μας Πρωτοσύγκελλος τότε και Αρχιμανδρίτης Άνθιμος Κουκουρίδης. Η χειροτονία του έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αθήνα από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο, τον γέροντά μας Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο και πλειάδα Αρχιερέων.
Γνωρίζουμε ότι ο Μητροπολίτης μας δεν θέλει απολογισμούς έργων, εορτές και εκδηλώσεις, επειδή πιστεύει και τηρεί στη ζωή του τον λόγο του Αποστόλου Παύλου στους Εβραίους «ότι ουκ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού καθάπερ και Ααρών» (Εβρ. 5, 4). Εμείς όμως οι συνεργάτες του, κληρικοί και λαϊκοί, δεν μπορούμε μία τέτοια μέρα να κρατήσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας χωρίς να τα μοιραστούμε με όλο το πλήρωμα της Μητροπόλεως, αλλά και τους πιστούς χριστιανούς της πατρίδας μας, αφού μέσω των κειμένων, των λόγων και των έργων του ο Μητροπολίτης μας είναι γνωστός πανελληνίως.
Τούτη τη μέρα στο μυαλό μας έρχεται η εικόνα της κλήσεως του Δαβίδ, όταν ενώ έβοσκε το ποίμνιο του πατέρα του εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του ο προφήτης Σαμουήλ και τον έχρισε βασιλέα του Ισραήλ. Έτσι, ο Δαβίδ έγινε ο «κεχρισμένος» ηγέτης του λαού του Θεού και «εδόθη εις τας χείρας του η κρίσις και η δικαιοσύνη, ο πόλεμος και η ειρήνη, η αγαθωσύνη και η σοφία».
Αυτά τα δέκα χρόνια, λοιπόν, ως Επίσκοπο έχουμε ένα νέο Δαβίδ που βασιλεύει στις καρδιές μας, που πολεμά για το καθένα μας και δοκιμάζεται από κάποιους· έναν Επίσκοπο που στα δέκα χρόνια, Λειτούργησε, Κήρυξε, Διακόνησε, Αγωνίσθηκε, Στήριξε, Συμβούλεψε, Προσευχήθηκε, Θεμελίωσε, Έκτισε, Ανακαίνισε, Χάρηκε, Πόνεσε, Έκλαψε.
Δέκα χρόνια έχουμε έναν Επίσκοπο φιλακόλουθο, βαθύ θεολόγο, ικανό ιεροκήρυκα, μεστό και κατανοητό συγγραφέα. Δέκα χρόνια έχουμε έναν Επίσκοπο αγαθό στην καρδιά του, οξυδερκή στο μυαλό του, ευγενέστατο στο πρόσωπό του, αρχοντικό στους τρόπους του, ειλικρινή στους ανθρώπους.
Δέκα χρόνια έχουμε ένα συμπολίτη Επίσκοπο, αγωνιστή για το λαό του, επαναστάτη στην κοινωνία του, ανήσυχο για τον τόπο του.
Δέκα χρόνια έχουμε έναν Ποιμένα ασυμβίβαστο για τη σωτηρία του ποιμνίου, αποφασιστικό, καταδεκτικό στους πιστούς και αυστηρό σε θέματα πίστης και ηθικής προς τους πλανεμένους.
Δέκα χρόνια έχουμε έναν Επίσκοπο που τα όνειρα και οι σχεδιασμοί του δημιούργησαν επιτυχίες και αστοχίες. Σχεδιασμοί που έφεραν στον τόπο μας καινούριο Γηροκομείο, Παιδικό Σταθμό, Κατασκηνώσεις, Συσσίτιο, Φοιτητικό Ξενώνα, Ραδιοφωνικό Σταθμό τα οποία απολαμβάνει η τοπική κοινωνία.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος όλα αυτά τα χρόνια ως Επίσκοπος κινήθηκε σε τέσσερις τομείς δράσεως.

α) Στη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως με όλα όσα δημιούργησε
β) Στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και στο πρόσωπο του Οικουμενικού μας Πατριάρχου το οποίο διακόνησε με όποιο τρόπο του ζητήθηκε ή αυτοβούλως από αγάπη έπραξε.
γ) Στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποίας, ως μέλος της, πιστά την υπηρέτησε.
δ) Στην κατά Ανατολάς Ορθόδοξη Εκκλησία που μέσω των Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών δημιούργησε όχι μόνο ένα κύκλο συναναστροφής, αλλά και στήριξης ιεραποστολικής.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος όλα αυτά τα χρόνια έδειξε ότι στη ζωή του έχει κέντρο το Χριστό και στην αποστολή του τον άνθρωπο. Κλείνοντας αυτό το ευχετήριο κείμενο θέλω να αναφέρω πως ο Μητροπολίτης μας σ’ αυτή τη δεκαετία ξεχώρισε για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή δεν υπολογίζει το προσωπικό του κόστος όταν αγωνίζεται για την πίστη και για τους ανθρώπους. Προχωρά στον αγώνα του για να πετύχει το στόχο του ακόμη κι αν ξέρει ότι θα κατακριθεί γι’ αυτό. Δεν τον νοιάζει όμως η κρίση ή η κατάκριση, αλλά η επιτυχία του στόχου του για την ωφέλεια των ανθρώπων. Αυτή είναι η «εμμονή» του.
Μ’ αυτές τις σκέψεις ευχόμαστε στον Επίσκοπό μας να τον έχει ο Χριστός ευλογημένο και υγιή, να τον συνοδεύει πάντα στη ζωή του το Άγιο Πνεύμα και να γεμίζει την ψυχή του για να ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας που τόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας.