Για ακόμα μία φορά, κτυπούν τον Έβρο, τον μοναδικό όρθιο και αρσενικό νομό της χώρας. . .

Το πρόβλημα του γείτονα, πρέπει να μας ενώσει κι όχι να μας κάνει να αδιαφορήσουμε. Αν κλείσει το εργοστάσιο ζάχαρης Ορεστιάδας, πες μου εσύ που λες ότι έχεις παράπονο για το παρελθόν τι θα κερδίσεις. Πες μου εσύ που λες ότι δε σου έβαζαν υψηλό ζαχαρικό τίτλο τι θα βγάλεις αν κλείσει το εργοστάσιο. Μα φυσικά κανείς δε θα κερδίσει.

Οι λαϊκισμοί, οι φωνές και οι φανφάρες, πάντα ήταν χαρακτηριστικό που συνόδευε τα μεγάλα γεγονότα.
Μπροστά μας όμως έχουμε το μεγαλύτερο έγκλημα που πάει να συντελεστεί. Ένα έγκλημα που οι διαστάσεις του θα αγγίξουν όλη τη βόρεια Ελλάδα.
Δε μου αρέσουν τα οικονομικά στοιχεία. Αυτά ας τα βγάλει ο Χαρδούβελης.
Απλά να το δούμε.
Κλείνει το εργοστάσιο, ο εργαζόμενος (μόνιμος και εποχικός) φεύγει στην καλύτερη περίπτωση. . . κι εσύ αγαπητέ, θα χάσεις το γείτονα, το παιδί σου το συμμαθητή του. Ξέρεις, μπορεί να φύγουν στη Γερμανία κι ο βιβλιοπώλης να μην πουλήσει σχολικά το Σεπτέμβριο. Ο βιβλιοπώλης δε θα πιει καφέ, δε θα αγοράσει από το μπακάλικο και θα γίνουν όλα μπάχαλο.

Έστω και τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, πάλι ορισμένοι τύποι, αναζητούν ευθύνες. Ρε μάστορα, ρε λαμόγιο, ρε άεργε, ρε καλέ μου άνθρωπε, τώρα δεν υπάρχουν ευθύνες. Μόνον καθήκον υπάρχει. Να διασώσουμε ότι μας ανήκει. Και ναι, η ζάχαρη μας ανήκει. Το εργοστάσιο μας ανήκει. Σ’ αυτό εργάστηκε ο ξάδελφός σου, ο ανιψιός σου, σ’ αυτό έδινε παραγωγή ο πατέρας σου.

Όλοι μαζί, όσοι πιστεύουμε σ’ αυτόν τον δίκαιο αγώνα, έχουμε ένα και μόνο καθήκον. Να υπερασπιστούμε την περιοχή μας.

Σε λίγους μήνες, ίσως να έχουμε εκλογές. Κάποιοι μπορούν να «ηρωποιηθούν», αν και ο ήρωας δε γίνεται με παρακάλια. Γίνεται γιατί αγαπάει την πατρίδα του. Όποιος θέλει να λειτουργήσει το εργοστάσιο, αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί.
Εκτός αν θεωρεί ότι δεν έχει ευθύνη.

Τη Δευτέρα στις 12:00 οι Εβρίτες θα βρίσκονται στην πλατεία Ορεστιάδας. Εσύ;
Γιάννης Τομαδάκης