Ο Γιώργος Μποτσίδης υποψήφιος περιφερειάρχης ΑΜΘ με το συνδυασμό ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην ΑΜΘ, απαντάει στις ερωτήσεις του Γιώργου Πανταζίδη.

Γιατί να ψηφίσει κάποιος Αντικαπιταλιστική Αριστερά στην ΑΜΘ;
Για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στους αγώνες που πήρε μέρος. Και δεν υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα που να μην αγωνίστηκαν μια προηγούμενη περίοδο είτε ως απεργοί είτε ως απολυμένοι. Για να εκλέξει αγωνιστές που έχουν αποδείξει ότι από τη μια θα είναι αυτοί που θα μεταφέρουν στα «βαριεστμένα» Περιφερειακά Συμβούλια όλο τον παλμό και το κλίμα των μαχών που προηγήθηκαν και από την άλλη θα δεσμεύουν τους λεγόμενους «τοπικούς άρχοντες» να παίρνουν ξεκάθαρες θέσεις για το ποιον υποστηρίζουν, σε κάθε μάχη που θα ανοίξει μετεκλογικά. Για να εκλέξει συμβούλους που θα στοχεύουν στο άπλωμα των εργατικών αγώνων και όχι στο «πνίξιμό» τους, όπως έχουμε δει στο παρελθόν να γίνεται από διάφορους «θεσμικούς».
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θέλετε να προσδώσετε με τη συμμετοχή σας στις περιφερειακές εκλογές της ΑΜΘ ;
Όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται – Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωεκλογές – έχουν εξ αιτίας και της ίδιας της κοινωνικής πολιτικής συγκυρίας πάρει τα χαρακτηριστικά της πολλαπλής πολιτικής μάχης. Δεν περιμένει την «Ανταρσία στην ΑΜΘ» ο εργάτης, ο άνεργος, ο υποαπασχολούμενος, ο συνταξιούχος, ο νέος και η νέα, για να συνειδητοποιήσει ότι πρώτο μέλημά του πρέπει να είναι η συντριβή των συγκυβερνώντων και των εκλεκτών τους είτε των φανερών είτε των δήθεν ανεξάρτητων. Φυσικά, αυτό είναι και για εμάς ζητούμενο. Μετά τις εκλογές να μην μπορούν Σαμαράδες και Βενιζέλοι όχι να συγκυβερνήσουν, αλλά να ντρέπονται να βγουν κι από τα σπίτια τους από το «μαύρισμα». Άκουσα τον Βενιζέλο να λέει «ψηφίστε μας, αλλιώς θα έρθει αστάθεια». Φαίνεται θεωρεί ότι βιώνουμε τη σταθερότητα με τα εκατομμύρια των ανέργων, τους μισθούς πείνας, τις πετσοκομμένες συντάξεις, τα διαλυμένα σχολεία και νοσοκομεία. Βέβαια όταν αυτός ο δεινός ρήτορας μιλά για αστάθεια δεν πολυασχολείται με τις δικές μας ζωές. Αστάθεια θεωρεί να πάψουν οι τραπεζίτες να καταβροχθίζουν δισεκατομμύρια, να πάψουν τα αφεντικά να απολύουν ανεξέλεγκτα, να πάψει να ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος και τόσα άλλα. Ε λοιπόν, μια τέτοια «αστάθεια» είναι για εμάς καλοδεχούμενη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παλεύουμε κιόλας για να ’ρθει. Από την άλλη, θέλουμε στις εκλογές να παρατηρηθεί ακόμη μαζικότερη στροφή προς τα αριστερά, μεγαλύτερη από του 2012 και μέσα σε αυτή, διεκδικούμε ασφαλώς ιδιαίτερη άνοδο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της μοναδικής δύναμης που βρέθηκε και θα βρεθεί χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς «θερμομέτρηση», χωρίς στείρα υψηλή κριτική δίπλα σε όλες τις εργατικές μάχες. Εκεί έχουμε στραμμένο το βλέμμα, εκεί προσβλέπουμε για να έρθει η ανατροπή και όταν έρθει να μη μείνει στη μέση. Δεν θεωρούμε το κίνημα «πολιορκητικό κριό» για καλό εκλογικό σκορ, αντιθέτως θεωρούμε την εκλογική ενίσχυση εφόδιο για ποιοτικά άλματα του κινήματος.
Σε καιρούς μνημονιακούς και κρίσης πόσο μια αριστερή περιφέρεια μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του λαού;
Η Περιφέρεια ούτε θέλει, ούτε μπορεί, ούτε «χτίστηκε» για να εξυπηρετεί τον λαό. Είναι τέκνο του Καλλικράτη και σε καιρούς μνημονιακούς δημιουργήθηκε ακριβώς για να μπορούν οι μνημονιακές – και ευρωενωσιακές κυρίως – πολιτικές να «κουμπώσουν» καλύτερα σε τοπικό επίπεδο. Γι’ αυτό η Περιφέρεια έχει τα χαρακτηριστικά του τοπικού κράτους όπως μας ακούτε πολλές φορές να λέμε, γι’ αυτό και δεν έχει επί της ουσίας μεγάλη σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση. Τα παραπάνω αφορούν την Περιφέρεια ως δομή. Από εκεί και πέρα, σε περίπτωση που ψηφιζόμουν για Περιφερειάρχης, φυσικά δεν θα έμενα με σταυρωμένα τα χέρια. Θα μπορούσαμε να αρνηθούμε πλήρως την ιδιωτικοικονομικής λογικής λειτουργία της Περιφέρειας, θα αρνιόμασταν μια σειρά χαράτσια, θα αρνιόμασταν να παίξουμε τον ρόλο του επιστάτη και του εισπράκτορα της κεντρικής εξουσίας. Επίσης, θα προσανατολιζόμασταν – με τη συμπαράσταση των πολιτών και με σημαία την ανυπακοή στις κυβερνητικές και ευρωενωσιακές εντολές εννοείται – να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας και όχι «απασχόλησης» ή «μαθητείας» και πάνω απ’ όλα θα παλεύαμε για να θέσουμε την Περιφέρεια και τις δυνατότητές της στην υπηρεσία των εργαζομένων, των ανέργων, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Δεν σημαίνουν αυτά ότι μπορούμε να κάνουμε την Καλλικρατική Περιφέρεια «δικό μας γήπεδο». Για κάποιες δυνατότητες ελιγμών μιλάμε. Τις μεγάλες κατακτήσεις μόνο οι εργαζόμενοι με την πάλη τους, τις απεργίες, τις καταλήψεις και το κίνημά τους συνολικά, μπορούν να τις πετύχουν. Ο κόσμος της δουλειάς και οι αγώνες του είναι η δύναμη, όχι οι Περιφερειάρχες ούτε και οι Υπουργοί, ακόμη και στην περίπτωση που θα έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Εξ άλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε – και η ιστορία φροντίζει να μας το υπενθυμίζει – ότι όταν η Αριστερά μπαίνει στο τιμόνι ενός αστικού θεσμού εξουσίας, η κατάληξή είναι όχι η «άλωση» του αστικού θεσμού από την Αριστερά, αλλά η άλωση της Αριστεράς από τον αστικό θεσμό. Ας το ’χουμε στο μυαλό μας, ειδικά αυτή την εποχή.
Πείτε μας τα βασικά σημεία αιχμή της πάλης σε τοπικό επίπεδο, για ποια προτάγματα θα παλέψετε και αν θεωρείτε ότι μπορεί να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες της Θράκης και Αν. Μακεδονίας;
Δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε ότι είναι τέτοια η εποχή, που και η πιο απλή τοπική και περιορισμένης εμβέλειας μάχη, αποκτά περίπου αυτόματα, χαρακτηριστικά σύγκρουσης με την κεντρική πολιτική κυβέρνησης, άρχουσας τάξης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε τοπικό επίπεδο, έχουμε να παλέψουμε για πολλά. Δεν θεωρούμε καμία μάχη χαμένη, δεν υποχωρούμε από το πρόταγμα «να γυρίσουν πίσω στις δουλειές οι απολυμένοι». Αυτό είναι ένα βασικότατο επίπεδο πάλης : Να μπούμε να ανοίξουμε τα κλειστά εργοστάσια, να τα κρατικοποιήσουμε, να τα θέσουμε κάτω από εργατικό έλεγχο. Να ξανανοίξουμε το «Όττο», τη ζάχαρη, το αλουμίνιο, τα αλλαντικά, να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι του καζίνο στην Ξάνθη, να σταματήσουν οι εξευτελιστικοί μισθοί στα μεγάλα πολυκαταστήματα. «Δεν πληρώνουμε το χρέος», δεν το ξαναπληρώνουμε μάλλον, δεν μας νοιάζουν τα θαλασσοδάνεια των καπιταλιστών που έγιναν καταθέσεις στην Ελβετία, δεν χαρίζουμε άλλα δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, κρατικοποιούμε τις τράπεζες, μπαίνουν κι αυτές κάτω από εργατικό έλεγχο για να μπορούν να χρηματοδοτούν τα ξανανοιγμένα εργοστάσια. Προτάσσουμε την έξοδο, την απελευθέρωση από τους «ζουρλομανδύες» της Ευρωζώνης και της Ε.Ε από σκοπιά διεθνιστική και όχι από αυτή της «ανταγωνιστικότερης εθνικής οικονομίας». Παλεύουμε για άμεσες μεγάλες αυξήσεις μισθών και συντάξεων, δημόσια σχολεία, δημόσια νοσοκομεία για όποιον έχει ανάγκη και όχι για όποιον μπορεί να πληρώνει. Έτσι απαντάμε στο αν έχουμε μέλλον οι πολίτες αυτής της Περιφέρειας και αυτής της χώρας. Διεκδικούμε πίσω όλο τον πλούτο και των ιδρώτα που μας κλέψανε. Αρνούμενοι τη συνεχιζόμενη καταλήστευση που ονομάζουν «εξυπηρέτηση δημόσιου χρέους» και κρατικοποιώντας τις τράπεζες χωρίς αποζημίωση για τους μεγαλομετόχους (αρκετά πήραν) και βάζοντάς τες κάτω από εργατικό έλεγχο απαντούμε στο ερώτημα που θα βρεθούν τα λεφτά. Αυτά είναι τα αγκωνάρια του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, έτσι κερδίζεται η ζωή που μας αξίζει.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά θα εκπροσωπηθεί στο επόμενο περιφερειακό συμβούλιο;
Αγωνιζόμαστε να εκπροσωπηθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο και κυρίως να ριζώσει στις καρδιές και τα μυαλά της χειμαζόμενης και αγωνιζόμενης κοινωνίας γιατί θεωρούμε το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης τη γέφυρα που ξεκινά σήμερα- και όχι σε καμιά μακρινή Δευτέρα Παρουσία – από την ανατροπή και οδηγεί στην κοινωνική απελευθέρωση. Με πίστη στο δίκιο του αγώνα, αισιοδοξούμε να τα καταφέρουμε.