Η υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με το συνδυασμό Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση- Ανταρσία στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και υποψήφιο περιφερειάρχη ΑΜΘ τον Γιώργο Μποτσίδη, Ζαννέτα Λυσικάτου απαντάει στις ερωτήσεις του thraki Νεα.

Οι εκλογές του Μάιου είναι οι δεύτερες εκλογές που γίνονται με τον Καλλικράτη. Έχει πετύχει ο Καλλικράτης ή όχι;
Ο Καλλικράτης όχι μόνο δεν έχει πετύχει έχει αποδειχτεί καταστροφικός. Αποτέλεσε και αποτελεί τη θεσμική βάση εφαρμογής της πολιτικής των μνημονίων στο επίπεδο του τοπικού και περιφερειακού κράτους. Φορτώνει όλα τα οικονιμικά βάρη στους δήμους με αποτέλεσμα πέρα από την παύση λειτουργίας πολιτισμικών προγραμμάτων όπως έγινε και στο δήμο Αλεξανδρούπολης, να κλείνουν νηπιαγωγεία, σχολεία, ΚΑΠΗ, το »βοήθεα στο σπίτι», προνοιακές παροχές, να υποχρηματοδοτούνται τα νοσοκομεία. Eπιδιώκει την ιδιωτικοποίηση, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, ήταν αυτός που έφερε την υποβάθμιση των ΟΤΑ. Παράλληλα μιλάμε για συγκεντρωτικό ρόλο του δημάρχου και του περιφερειάρχη, για αντιδημοκρατική λειτουργία των επιτροπών και των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων. Είναι ουσιαστικά ένα, θεσμικό εργαλείο της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους που θέλει να φέρει κέρδη στους καπιταλιστές.
Στα τρία χρόνια εφαρμογής του Καλλικράτη μειώθηκαν πάνω από 60% οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (Κ.Α.Π.) και -πρακτικά- εκμηδενίστηκε το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.). Πολύ μεγάλος αριθμός των Δήμων έχουν ήδη χρεοκοπήσει (υπολογίζονται στο 90% του συνόλου). Διαμορφώνεται μια κατάσταση που οι δήμοι θα οδηγηθούν σε στάση πληρωμών και διακοπή παροχής των πιο κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών. Διεκδικούμε την κατάργησή του λοιπόν.

Ο συνδυασμός Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση- Ανταρσία στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, διεκδικεί την είσοδό του στο περιφερειακό συμβούλιο. Γιατί πρέπει οι πολίτες να του δώσουν αυτή την ευκαιρία;
Γιατί ειναι η φωνή των εργαζομένων και των κινημάτων όπως της ΣΕΚΑΠ που δώσαμε μαζί τους τη μάχη ενάντια στις απολύσεις του Σαβιδη. Γιατί δίνει όλες τις μάχες απέναντι στην επίθεση που διεξάγει η κυβέρνηση, γιατί διεκδικεί να γυρίσουν απο αύριο οι απολυμένοι και οι διαθέσιμοι στις δουλειές τους, γιατί στηρίζει τοπικα ζητήματα όπως ειναι το να μην λειτουργήσουν τα χρυσωρυχεία του θανάτου, να διαγραφεί το χρέος των δήμων και συνολικά. Γιατί το αντικαπιταλιστικο προγράμμα ειναι το μόνο ρεαλιστικό για έξοδο απο την κρίση με τους εργαζόμενους να έχουν το πάνω χέρι, τον έλεγχο. Γιατί έχουμε παίξει κεντρικό ρόλο στο αντιφασιστικό κίνημα για να μπουν οι νεοναζι δολοφόνοι της χρυσής αυγής φυλακή και θα συνεχίσουμε μέχρι να τους βάλουμε όλους. Οι φασιστες στην περιφέρεια της αμθ έχουν σχεδόν εξαφανιστεί απο τους δρόμους, κι αυτό γιατί πάντα έπαιρναν απάντηση στις κινήσεις τους κι εμείς παίρναμε πρωτοβουλίες ενώνοντας την αριστερά στο δρόμο. Παίξαμε ρόλο στο να γίνει τον Νοέμβρη η μεγάλη διαδήλωση ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που συντόνισε πόλεις από τη Θεσσαλονίκη μέχρι και την Αλεξανδρούπολη, στο να σταματήσει ο φράχτης στον Έβρο, πηγαίνουμε κόντρα στο ρατσιστικό δηλητήριο της κυβέρνησης και της Ευρωπαικής Ένωσης που ανοίγει το δρόμο στους φασίστες και διασπά την εργατική τάξη.

Περνάει ο λόγος ενός περιφερειακού συμβούλου; Οι θέσεις του ακούγονται;
Καταρχήν επιδιώκουμε τη συνεργασία με τα κινήματα. Κάθε περιφερειαριακός σύμβουλος από τους 7 εκλεγμένους της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στις τελευταίες εκλογές, ήταν αυτός που έβαζε την πίεση και σε επίπεδο περιφέρειας να παρθούν αποφάσεις βοηθητικές για τον κόσμο και το κίνημα. Για παράδειγμα ο Πέτρος Κωνσταντίνου στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έδωσε από την αρχή τη μάχη ενάντια στην παρουσία του φασίστα Μιχαλιολιάκου σε αυτό κι από εκεί και πέρα μια σειρά πρωτοβουλιών, δυνάμωσαν το αντιφασιστικό κίνημα δινοντάς του διεθνή διάσταση και σε επίπεδο συνδικάτων και ενώσεων, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να τους κλείσει στην φυλακή. Ήταν ο συμβουλος με αποφασιστική συμμετοχή στην κατάληψη του Δήμου της Αθήνας από τους εργαζομένους ενάντια στις απολύσεις του Καμίνη. Ο Γιάννης Κούτρας, στη Θεσσαλονίκη ήταν ένας από τους βασικούς που ανέδειξε τα σκάνδαλα του Ψωμιάδη, που έδωσε τη μάχη ενάντια στο κλείσιμο του Ψυχιατρικού νοσοκομείου κι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Κι αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν απ’ τις περιφέρειες της Κρήτης και του Ιονίου. Το περιφερειακό συμβούλιο δεν είναι για μας απομακρυσμένο από τους αγώνες που ανοίγουν καθημερινά. Για κάποιος τα ζητήματα που ανοίγουν εκεί είναι ζητήματα »διαχείρισης» για μας είναι κοινωνικών αναγκών.

Είστε φοιτήτρια ιατρικής. Το φοιτητικό κίνημα όμως φαίνεται ότι εξασθενεί. Υπάρχουν ζητήματα παρέμβασης των φοιτητών στην τοπική κοινωνία ή η κρίση, η αναζήτηση εργασίας παράλληλα με τις σπουδές περιορίζει τις δράσεις του φοιτητικού κόσμου;
Τα κινήματα δεν είναι φωτογραφικές εικόνες που τη μία κρατάμε ότι είναι στα πάνω τους και μετά ότι εξαφανίζονται. Κάθε μάχη που δίνεται αποτελεί πολύτιμη εμπειρία και προχώρημα. Το φοιτητικό κίνημα έχει καταφέρει να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων που είναι κατεύθυνση της Ε.Ε. Και του μνημονίου, σταμάτησε το σχέδιο Αθηνά με τις συγχωνεύσεις των σχολών, τις εξετάσεις για ειδικότητα στην ιατρική τις παγώνει κάθε φορά που τις κατεβάζουν τα τελευταία χρόνια, στη σχολή μου συγκεκριμένα έγινε κατάληψη μετά από χρόνια και παρατηρούμε την αποδυνάμωση της ΔΑΠ ακριβώς γιατί ο κόσμος κινείται προς τ’ αριστερά και θέλει να παλέψει ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών και στο χτύπημα του συνδικαλισμού. Το μπλοκ των φοιτητών στις πανεργατικές απεργίες είανι πιο μεγάλο από ποτέ. Κι αυτή ακριβώς τη στροφή θέλουμε να καταγράψουμε και στις φετινές φοιτητικές εκλογές. Επίσης το φοιτητικό κίνημα έχει συνδεθεί περισσότερο από ποτέ με τους εργαζόμενους κι αναζητά μαζί τους πιο συνολικές απαντήσεις και λύσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κοινές συνελεύσεις και τα κοινά συντονιστικά φοιτητών και διοικητικών, ανάντια στις απολύσεις στο ΕΚΠΑ και στο ΕΜΠ. Το φοιτητικό κίνημα, λοιπόν, κάθε άλλο παρά εξασθενεί, θέλουμε όμως να δυναμώσει κι άλλο.

Αν σε λίγα χρόνια βρεθείτε μπροστά στο δίλλημα, που υπάρχει ήδη για πολλούς συναδέλφους σας, δηλαδή γιατρός χωρίς εργασία στην Ελλάδα ή με εργασία στην Ελλάδα τι θα κάνετε;
Η κρίση δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, είναι δομική κρίση του καπιταλισμού που επηρεάζει όλες τις χώρας, αναγκάζοντας και τους γιατρούς να δουλεύουν εξαντλητιτικά ωράρια. Οι νοσοκομειακοί γιατροί και οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ μόλις τρεις μήνες πριν με απεργίες και καταλήψεις δείχνουν ότι ο δρόμος για να εξασφαλίσουν τις δουλειές τους και το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους είναι αυτός που κλιμακώνει τους αγώνες και συντονίζει όλους τους χώρους μέχρι να πέσει η κυβέρνηση των μνημονίων και του ρατσισμού και να ανατραπεί η πολιτική τους. Αυτή τη μάχη χρειάζεται να δώσουμε, ειδικά στην Ελλάδα που έχει την πλουσιότερη εμπειρία κινημάτων και να την διαδόσουμε σε όλο τον κόσμο, όπως ήδη γίνεται.