Η υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης Πελαγία Τσιτσάνη, απαντάει στις ερωτήσεις του thraki Νεα για τις εκλογές.
Η κ. Τσιτσάνη, είναι παιδίατρος και διευθύντρια της παιδιατρικής κλινικής του νοσοκομείου Διδυμοτείχου.

 

Η υποψηφιότητά σας, αν δεν προκάλεσε έκπληξη, τουλάχιστον συζητήθηκε έντονα, καθώς είστε από τις πιο αναγνωρίσιμες προσωπικότητες του βορείου τμήματος του Έβρου. Ένας υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος, άσχετα με το ενδεχόμενο εκλογής, μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά, μέσα από τον αγώνα του κατά την προεκλογική περίοδο;

Τα άτομα που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι καθημερινοί άνθρωποι, βιοπαλαιστές  και εκφράζουν με την κοινωνική τους δράση την ανάγκη για ένα πιο δίκαιο κόσμο.

Με αυτή την έννοια θεωρώ πως ναι, μπορούμε να προσφέρουμε κυρίως με το να πούμε την αλήθεια. Πως πρέπει να υπάρξει ένας άλλος προσανατολισμός. Δε μπορούμε να παραμυθιαζόμαστε με το ευρωπαϊκό όνειρο του…καπιταλισμού που δημιουργεί ανθρώπους ανέργους, απολυμένους, υπερχρεωμένους και δυνητικούς αυτόχειρες. Και στον αντίποδα, οι κεφαλαιοκράτες και οι τραπεζίτες δε σταματούν να αισχροκερδούν, να φοροαπαλλάσονται και να πλουτίζουν.

Ποια θέματα – προβλήματα προτάσσετε στον προεκλογικό σας αγώνα

Τα προβλήματα που βιώνουμε σήμερα όλοι δεν είναι μόνο οικονομικά, είναι βαθύτατα ταξικά και πολιτικά. Και σίγουρα δεν γεννήθηκαν μόνο από τις εκάστοτε διακυβερνήσεις αλλά είναι παγκόσμια μεθόδευση του ταξικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που αυτές υπηρετούν. Για αυτό σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να βγούμε από την…ευρωαπάτη και την ευρωαυταπάτη μας και να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας και την  διαχείριση του πλούτου της χώρας μας.

Διευθύνετε μία κλινική, η οποία δημιουργήθηκε μετά κόπων και βασάνων στο Διδυμότειχο. Επί δεκαετίες γονείς και παιδιά ταλαιπωρούνταν γιατί δεν μπορούσαν να νοσηλευτούν παιδιά στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου ακόμα και για περιστατικά ρουτίνας, με αποτέλεσμα να μετακινούνται στην Αλεξανδρούπολη. Πρέπει να φοβούνται οι κάτοικοι και κυρίως οι γονείς για  το μέλλον της παιδιατρικής κλινικής;

Κύριε Τομαδάκη, όντως «μετά κόπων και βασάνων», σας συγχαίρω για τα διατύπωση σας. Και σκεφτείτε πόσο επίπονο για μας τους παιδιάτρους και τις νοσηλεύτριες μας να ακούμε πως θα κλείσουμε, διότι  η απειλή του λουκέτου βουίζει σαν κακός άνεμος στα αυτιά μας συνέχεια τα τελευταία δυόμιση χρόνια.

Και, κατά τη ταπεινή μου άποψη, το υπουργείο θα έπρεπε να ενισχύει και να επιβραβεύει τις μικρές επαρχιακές μονάδες που με ελάχιστη υποδομή και οριακό προσωπικό προσπαθούν να προσφέρουν στα παιδάκια.

Τώρα αν θα πρέπει να φοβόμαστε, σαφώς και ναι, οι ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές θέλουν να «εισπράξουν» με κάθε ανθρώπινο κόστος και σίγουρα μπορούν να υποβαθμίσουν ή να εξαφανίσουν τμήματα και νοσοκομεία σαν το δικό μας. Εδώ είναι τώρα που καλείται ο λαός να σκεφτεί πόσο δύναμη έχει να ανατρέψει με την ψήφο του αυτά τα δεδομένα.

 

 

Πρόσφατα ο διοικητής της 4ης ΔΥΠΕ έλαβε την απόφαση να μετακινηθεί καρδιολόγος από το Διδυμότειχο στην Κομοτηνή, προκειμένου να καλυφθεί το εκεί κενό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ιατρικό κενό στο Διδυμότειχο.  Ελλείψεις υπάρχουν και σε άλλες κλινικές του νοσοκομείου Διδυμοτείχου. Προσλήψεις και λόγω μνημονίου δεν μπορούν να γίνουν. Υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις για να καλυφθούν τα κενά στην υγεία;

Φανταστείτε πόσο αποτυχημένη είναι αυτή η πολιτική: στέλνω έναν γιατρό από ένα επαρχιακό νοσοκομείο σε ένα άλλο, ώστε το καθένα να έχει από…..έναν ( ή το πολύ δύο!!!). Έτσι υποβαθμίζω τις υπηρεσίες υγείας και στα δυο διότι σε κανένα δε μπορώ να έχω κλινική ικανώς στελεχωμένη. Και στο τέλος….θα κλείσω και τα δύο «ελλείψει προσωπικού» και όποιος μπορεί να πληρώσει ας απευθυνθεί στον ιδιωτικό τομέα. Οι υπόλοιποι θα κινδυνεύουν να πεθάνουν έξω από μια κλειστή νοσοκομειακή πύλη, όπως συμβαίνει στον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο καπιταλισμό.

Εννοείται πως μόνη ρεαλιστική εναλλακτική είναι η αλλαγή πολιτικής. Δεν υπάρχει δημόσια παροχή σε υπηρεσίες υγείας, φάρμακα, εξετάσεις κλπ. που να μην κατασυκοφαντήθηκε προετοιμάζοντας το έδαφος για τις περικοπές που ήδη έχουν γίνει και αυτές που επιμελώς μεθοδεύονται για το άμεσο μέλλον. Δεν υπάρχει μηδενική συμμετοχή σε φάρμακα χρόνιων παθήσεων( πχ επιληψία ) που να διατηρήθηκε. Κάθε μέρα στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση βλέπω και ένα νέο ποσοστό συμμετοχής που επιβαρύνει γονείς παιδιών με μακροχρόνιες θεραπευτικές αγωγές. Μόνο με εφαρμογή πολιτικής που να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι του κεφαλαίου μπορεί να αλλάξουν αυτά.

 Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση, μπορεί να έχει καταλυτικό ρόλο στην προάσπιση των συμφερόντων των κατοίκων της ;

Να μιλήσω για τον τομέα μου, γιατί πραγματικά δε θέλω να κάνω γενικώς τον παντογνώστη. Αυτονόητα κάθε περιφέρεια πρέπει να έχει υγιεινομική επάρκεια και εννοείται να διατηρηθούν και να στελεχωθούν μονάδες υγείας σε δυσπρόσιτα μέρη, όπως στην περιοχή μας. Ένταξη επαγγελματιών υγείας στο δημόσιο σύστημα με λειτουργικές διαδικασίες και όχι μέσα από δαιδαλώδεις θολερές κρίσεις και ατέλειωτες γραφειοκρατίες που τελικά οδηγούν…στην κατάργηση των θέσεων (τα έχουμε δει κι αυτά). Δημόσιο βοηθητικό προσωπικό ( πχ καθαρίστριες ) που δε θα λαμβάνει μεροκάματο πείνας από τον κάθε εργολάβο.

Και, ας μου επιτραπεί, μια  επιπλέον έμφαση σε κάτι που πάντα ήθελα να εκφράσω δημόσια. Νοσοκομειακός γιατρός  σημαίνει κατάθεση εαυτού και αποποίηση κάθε οικονομικής σχέσης με τον ασθενή. Και αυτό, κύριε Τομαδάκη, μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε έναν αριστερό κόσμο.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον και τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες για να αλλάξουν οι εποχές προς το καλύτερο;

Παρά τη χαρούμενη φύση μου, στην παρούσα συγκυρία μόνο αισιόδοξη δεν είμαι. Ο φασισμός είναι ορατός, είναι παγκόσμιος, είναι γύρω μας και δυστυχώς κάποτε και μέσα μας. Πιστεύω όμως πως είναι στο χέρι μας να τον νικήσουμε.