“Με την παρουσία του ακαδημαϊκού – φιλολόγου Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη πέφτει στο αρχαίο θέατρο Μαρώνειας η αυλαία του 1ου Φεστιβάλ Μαρώνειας – Σαπών 2011”

Η μαγεία του ομηρικού λόγου με “όχημα” τη μετάφραση του Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη μέσα στο αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας θα σφραγίσει την πρώτη συνεργασία του Μεγάρου Μουσικής με την κίνηση πολιτών “Διάζωμα” και το Φεστιβάλ Μαρώνειας – Σαπών.
Παράλληλα θα γίνει η ανακηρυξή του σε επίτιμο δημότη Μαρώνειας – Σαπών από τον δήμαρχο Ηλία Ιωαννάκη, για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα και την διεθνή του παρουσία, μια και η Μαρώνεια είναι ο γεννέθλιος τόπος του πατέρα του, εξ ου και το επώνυμο Μαρωνίτης.
Έτσι λοιπόν ο κορυφαίος Eλληνας φιλόλογος την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ, κλείνοντας και την αυλαία του φετινού 1ου Φεστιβάλ Μαρώνειας – Σαπών, θα διαβάσει αποσπάσματα από τη νέα μετάφραση της Ιλιάδας που φέρει την υπογραφή του. Μαζί του μία από σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της, η Λυδία Φωτοπούλου.
Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Γκόνη ενώ συμμετέχουν οι μουσικοί Βαγγέλης Κοντόπουλος (κοντραμπάσο) και Τάσος Καπζάλλας (πνευστά).
Το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο της χώρας ανοίγεται στην περιφέρεια, την Θράκη, την Ελλάδα και τον κόσμο. Στο κατώφλι των 21 χρόνων λειτουργίας του, το Μέγαρο εγκαινιάζει τη νέα καλλιτεχνική του περίοδο με τρία “ταξίδια” σε ισάριθμα αρχαία θέατρα της χώρας. Συνεργάζεται με τον Σταύρο Μπένο, τον πρόεδρο του πολιτιστικού, μη κερδοσκοπικού σωματείου “Διάζωμα” και “ταξιδεύει” στη Μαρώνεια, στο πλαίσιο και σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Μαρώνειας και Σαπών 2011) την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, ενώ θα ακολουθήσουν άλλες δύο παρουσίες του στο Ωδείο της Μεσσήνης (23/9) και στο Ωδείο της Κω (28/9).
Χώρος ιδανικός για αναγνωστική ερμηνεία ραψωδιών από την Ιλιάδα είναι το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης επέλεξε για να διαβάσει μαζί με τη Λυδία Φωτοπούλου δύο επεισόδια από δύο ραψωδίες της Ιλιάδας. Το ένα (η “Διός απάτη”), εντοπισμένο στη δεκάτη πέμπτη ραψωδία (Ξ159 – 355) και το άλλο (η “Οπλοποιία”, αλλιώς “Ασπίδα του Αχιλλέα”) εντάσσεται στη δέκατη όγδοη ραψωδία (Σ368 – 617). Και τα δύο αποσπάσματα διαφεύγουν από την εμπάθεια του ιλιαδικού πολέμου ανατρέποντας την παγιωμένη εικόνα ότι το ομηρικό αυτό έπος είναι μονοθεματικό, δηλαδή πολεμικό.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης σημειώνει: “Στην πραγματικότητα ο δραματικός (στο όριο επικής τραγωδίας) χαρακτήρας της Ιλιάδας προκύπτει από τη συμπλοκή και τη σύγκρουση τριών μεγαθεμάτων, που είναι ο πόλεμος, η ομιλία και ο νόστος. Ο πόλεμος, με το ισχυρότερο σθένος του στην Ιλιάδα (στην Οδύσσεια συμβαίνει το αντίθετο), προσβάλλει και κατά κανόνα εξαρθρώνει τις ομιλητικές σχέσεις των ανθρώπων (συζυγικές, παρασυζυγικές, αλλά και εταιρικές), που εκφράζουν την ειρηνική όρεξη του ανθρώπου για συνεύρεση: διαλογική ή σωματική, ερωτική ή φιλική. Συνάμα ο ιλιαδικός πόλεμος με το φονικό του μένος ακυρώνει τη δυνατότητα επιστροφής του πολεμιστή στο σπίτι του και στους δικούς του. Στην καλύτερη περίπτωση αφήνει περιθώριο για να γυρίσει ο ήρωας στον τόπο του νεκρός. Ετσι προκύπτει ο τύπος του νεκρώσιμου νόστου”.
Oσο για τα δύο επεισόδια που θα αναγνώσουν με τη Λυδία Φωτοπούλου, γράφει: “Αντιστέκονται, καθένα με τον τρόπο του, στο μεγάθεμα του πολέμου: Το πρώτο (η “Διός απάτη”) ανοίγει τολμηρά την αυλαία στον συζυγικό έρωτα του Δία και της Ηρας, με χιούμορ και γοητευτικό λυρισμό, που θυμίζει Σαπφώ. Το άλλο (η “Οπλοποιία”, αλλιώς “Ασπίδα του Αχιλλέα”) αποθεώνει την τέχνη: την ποιητική τέχνη μέσω της εικαστικής τέχνης. Tον τυφλό ραψωδό μέσω του χωλού ασυναγώνιστου καλλιτεχνίτη Ηφαίστου. Πρόκειται για πραγματική αποκάλυψη”.

Η είσοδος στο αρχαίο θεάτρο θα είναι ελεύθερη και λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων, καλό θα είναι η προσέλευση των θεατών να γίνει από νωρίς.