Αυτές τις ημέρες έδιναν βοήθεια στις ευπαθείς ομάδες και στους ανθρώπους με χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια. Έτσι σου έρχεται να φωνάξεις ΒΟΗΘΕΙΑ! Ξεκίνησε όλο αυτό από πέρυσι. Κάθε χρόνο και χειρότερα. Φέτος όλο το πρόγραμμα ήταν ένας εμπαιγμός και απαξίωση όλων αυτών, που είχαν κυριολεκτικά ανάγκη αυτήν την βοήθεια. Όλα άρχισαν την άνοιξη με την υποβολή των αιτήσεων. Περίμενε ο κόσμος πως και τι, να ξεκινήσουν οι αιτήσεις από μέρα σε μέρα, από μήνα σε μήνα. Όταν άρχισαν, μάζεψα και εγώ τα δικαιολογητικά για έναν παππού και μια γιαγιά, συνταξιούχους του Ο.Γ.Α. Πήγα στις εγκαταστάσεις του Πολυκοινωνικού του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Ωραίες εγκαταστάσεις!!! Πολλά γραφεία, ΖΕΣΤΗ, αποθήκες, μεγάλοι χώροι υποδοχής και εκδηλώσεων. (τόσο ωραία που σε κάνει να αναρωτιέσαι, γιατί δεν μοιράζουν την βοήθεια εκεί. Στέλνουν όλον τον κόσμο έξω από την πόλη, σε εγκαταστάσεις των Ε.Α.Σ. παγωμένες χωρίς καμία οργάνωση, σαν να θέλουν να τιμωρήσουν τους συμπολίτες τους που τόλμησαν να θέλουν βοήθεια). Εκεί λοιπόν, κάθονταν στην σειρά πολλές όμορφες παρουσίες εθελοντών (γύρω στις 7 με 8), που αφού είδαν τα δικαιολογητικά, μου είπαν ότι δικαιούνται και οι δύο ηλικιωμένοι. Μας έγραψαν (μάλλον στα παλαιότερα των υποδημάτων τους) και πήρα τους αριθμούς πρωτοκόλλου των αιτήσεων τους. Μετά από αρκετούς μήνες αναμονής και αβεβαιότητας (θα τα δώσουν δεν θα τα δώσουν) ήρθαν επιτέλους τα τρόφιμα. Πήγα λοιπόν και εγώ να τα πάρω. Όπως το περίμενα και ήξερα από πέρυσι. Η κατάσταση ήταν όπως την είχα αφήσει. Καμία πρόνοια και οργάνωση. Παγωνιά!! Άνθρωποι σαν πιγκουίνοι να στριμώχνονται και ένα ξεροβόρι που έκανε την εμπειρία πιο έντονη. Εκεί ανίκανοι υπεύθυνοι να επιβάλλουν με κάποιο τρόπο σειρά (ίσως επειδή ήταν έκδηλη και η δική τους πίκρα, που υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε κάτι που δεν ήθελαν) μετά από δύο ώρες παστώματος, με πληροφόρησαν ότι η γιαγιά δεν δικαιούται. ΓΙΑΤΙ ;; Η δε βοήθεια υποτυπώδης και πολύ ανεπαρκής. Για έναν παππού έξι πακέτα μακαρόνια ( που τα πουλάνε σε σούπερ μάρκετ προς 0,33 ¤) ένα κιλό τυρί, ένα κιλό κασέρι και ένα κομματάκι γραβιέρα ( για να βάλεις από πάνω στην πλούσια μακαρονάδα που θα ετοιμάσεις). Ρύζι πουθενά ( ένα προϊόν που σώζει καθημερινά δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στον πλανήτη). Το λάδι φυσικά έμεινε κρυφό όνειρο. Αγαπητοί, μετά από αυτό, μια παρατήρηση μένει να κάνουμε. Μην βοηθάτε άλλο τον κόσμο. Τουλάχιστον αφήστε τον με την αξιοπρέπεια του. Είναι το τελευταίο που του έμεινε. Μην το παίρνεται και αυτό. Αρκετά φάγατε!