Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι.
Ποτέ δεν υπήρξε πιο άκαιρη και άσκοπη πρόταση μομφής σε Κυβέρνηση από Αξιωματική Αντιπολίτευση , όπως αυτή.
Ποτέ δεν υπήρξε χρήση Κοινοβουλευτικού Μέσου, τόσο μακριά και τόσο αδιάφορο από τη λογική της Κοινωνίας και των πολιτών.
Ποτέ δεν υπήρξε τόσο άσφαιρη ριπή σε Κυβέρνηση από Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Τότε γιατί κατατέθηκε αυτή η τηλεγραφική πρόταση δυσπιστίας;
Ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα αντιλαμβάνεται, οπότε βρίσκεται κάπου αλλού, σε άλλο σύμπαν, σε άλλο πλανήτη, σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Κάπου μεταξύ Τέξας και Βενεζουέλας, Κούβας και Αργεντινής. Σίγουρα όμως όχι στην Ελλάδα. Είναι κατά το κοινώς «αλλού ξημερωμένοι».
Ή η ανάγκη της συσπείρωσης, στο πρόσωπο του αρχηγού της, μιας ομάδας που είναι σε διάλυση από την έλλειψη σταθερών αρχών και θέσεων, οδήγησε σε αυτή την επιλογή. Οπότε και εδώ είναι πάλι κατά το κοινώς λεγόμενο : «αλλού νυχτωμένοι».
Και στη μια πάντως και στην άλλη περίπτωση, είναι επικίνδυνοι για την σημερινή Πολιτική και Κοινωνική πραγματικότητα και τις ανάγκες της χώρας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι.
Στα Δημοκρατικά συστήματα για την ομαλή λειτουργία τους, βασική προϋπόθεση είναι εκτός από την Κυβέρνηση να υπάρχει και σοβαρή και υπεύθυνη Αντιπολίτευση.
Πόσο υπεύθυνοι είναι όταν:
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που προέχει σήμερα, δεν είναι η πολιτική επιβίωση και η σωτηρία του κύρους του Προέδρου, η σωτηρία του κόμματος, η σωτηρία της ψυχής ή δεν ξέρω ποιού άλλου σωτηρία. Αλλά η σωτηρία αυτής της χώρας και η επιβίωση αυτού του λαού.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι δε μετράει η επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης στον αρχηγό τους, γιατί περί αυτού πρόκειται, αλλά η εμπιστοσύνη του λαού στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Γιατί αυτοί που εκούσια ή ακούσια καλλιεργούν την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και την εφαρμογή των νόμων, είναι αυτοί που δημιουργούν τα φαινόμενα του εκφασισμού της Κοινωνίας. Φαινόμενα και αποτελέσματα που υποτίθεται ότι καταδικάζουν.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν αρκεί το να κάνουν μόνον διαπιστώσεις για την εκτίναξη της ανεργίας στο 27%, με 2 στους 3 νέους άνεργους, τη φτώχεια, τη δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, την αδυναμία αποπληρωμής δανείων, τις δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, τη δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, τη χαμηλή ποιότητα ζωής, τη δύσκολη επιβίωση. Δεν φτάνει το να προσπαθείς να ανεβάσεις ποσοστά και να χτίσεις πολιτικές καριέρες. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο σήμερα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι.
Ναι. Η κοινωνία δοκιμάζεται σκληρά. Με δυσβάστακτες θυσίες.
Ναι. Πολλοί συμπολίτες μας δίνουν σκληρό αγώνα επιβίωσης και σε πολλούς τα όρια αντοχών έχουν ήδη ξεπεραστεί.
Αλλά όμως υπάρχει μια Κυβέρνηση ανάγκης, όχι μόνο Εθνικής, που αγωνίζεται και που προσπαθεί με τους λιγότερο επώδυνους αναγκαίους τρόπους, να δώσει πρώτα ανάσα ζωής και μαζί ελπίδας και προοπτική. Να πείσει τους πολίτες αυτής της χώρας ότι όλες αυτές οι βαθιές θυσίες θα πιάσουν τόπο. Δεν θα πάνε χαμένες. Και θα ξαναχτιστεί η χώρα με στέρεες πια βάσεις. Χωρίς νοοτροπίες και πρακτικές που εδώ και χρόνια τη βουλιάζουν και την οδήγησαν εδώ που την οδήγησαν.
Και όλα δείχνουν ότι πραγματικά μετά από τόσο καιρό αρχίζουν να υπάρχουν στοιχεία ανάκαμψης.
Αυτή η Κυβέρνηση όμως δεν έχει σήμερα να αντιμετωπίσει μόνο τη καχυποψία των δανειστών της. Καχυποψία που εδράζεται στην πολλαπλή κατά καιρούς διάψευση των δεσμεύσεων προηγούμενων Κυβερνήσεων.
Δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνον τη λογική αντίδραση που πάντα υπάρχει στην κάθε αλλαγή, στην κάθε προσπάθεια ανατροπής της συνήθειας.
Δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνον το θυμό, την οργή ή την απογοήτευση μέρους της κοινωνίας, από τις δυσκολίες που οι αλλαγές έχουν φέρει στη ζωή όλων.
Έχει να αντιμετωπίσει και μια κακή Αντιπολίτευση, καιροσκοπική και λαϊκίστικη, αναχρονιστική και πολύ μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα και ανάγκες. Επικίνδυνη για την προοπτική και το μέλλον του τόπου.
Επιστρέφω λοιπόν σ’ αυτή την Αντιπολίτευση, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, την ψήφο της δυσπιστίας.