Στέφανος Τσιτσόπουλος: «Σήμερα ταξιδεύουν μόνο οι γενναίοι…»

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΓΑ
Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, «Flâneur». To κοντέρ του έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα. Στο χαρτί, στον αέρα, στο δρόμο, στη ζωή. Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος, η φωνή της Athens Voice στη Θεσσαλονίκη και διευθυντής του περιοδικού Soul, με αφορμή το πρώτο του βιβλίο, για τις λογοτεχνικές περιπλανήσεις του, για τα ταξίδια του στις μητροπόλεις του κόσμου, για τη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη των παιδικών του χρόνων.

-Τι βιβλίο είναι το «Flâneur»;
«Χρωστά τον τίτλο του στον «Flâneur» του Μπωντλέρ. Ο «περιπατητής», κατά τον μεγάλο Γάλλο ποιητή και στοχαστή, διασχίζει την πόλη με απώτερο στόχο να τη βιώσει, να την καταλάβει, να τη διερευνήσει και να την εξηγήσει. Τα 40 κείμενα αυτού του βιβλίου υπακούουν σε αυτόν τον ορισμό, όπως άλλωστε και οι εβδομαδιαίες ανταποκρίσεις μου από τη Θεσσαλονίκη για την Athens Voice. Όπως έγραψε στον πρόλογο και η Σώτη Τριανταφύλλου, «για τον Στέφανο Τσιτσόπουλο, η Θεσσαλονίκη είναι σαν την “ecstatic city” του Νigel Coates ― “ένα μισο-πραγματικό, μισο-φανταστικό μόρφωμα […] με ρευστή αρχιτεκτονική υβριδίων […] ένα κοινό πεδίο ταυτότητας και επιθυμίας” στο οποίο φαίνεται να ενσωματώνεται λίγο από το Χονγκ-Κονγκ και λίγο από το Λος Άντζελες, λίγη από την Αθήνα και την Ισταμπούλ πάνω σ’ έναν φανταστικό χάρτη». Παράλληλα με τη Θεσσαλονίκη, στο «Flâneur» θα διαβάσετε και μια συλλογή άρθρων-εμπειριών από τα ταξίδια μου στις μητροπόλεις του πλανήτη. Το μείγμα είναι εντυπωσιακό: η Θεσσαλονίκη και το Βερολίνο, η Εγνατία οδός και η ρωμαϊκή Via Condotti, οι ουρανοξύστες του Χονγκ Κονγκ και οι αιθαλομίχλες που σαν μολυσματικά ροδοπέταλα ραίνουν το Κορδελιό τις νύχτες. Κείμενα που καταγράφουν τη μητροπολιτική joie de vivre, τις πολλαπλές εκφάνσεις και διακυμάνσεις της vita moderna, τη σημασία του να είσαι παρών και να γεύεσαι τις χάρες του άστεως, αλλά και την ηδονική απόλαυση του να εξατμίζεσαι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το βιβλίο υποστηρίζεται από μια σειρά ασπρόμαυρων εξαιρετικών flâneur φωτογραφιών του Πέτρου Νικόλτσου, που αποτυπώνουν ιδανικά πυρετώδη και παροξυσμικά τον ίλιγγο της vita moderna.»
-Ποια από τις πόλεις της περιπλάνησης σου πιστεύεις ότι σε έχει αλλάξει;
«Παρότι δεν περιλαμβάνονται στις σελίδες του «Flâneur» τα ημερολόγια της Μαγιόρκας, νομίζω ότι η πρωτεύουσα Πάλμα και τις δύο φορές που την επισκέφτηκα υπάρχει ακόμα μέσα μου. Μου έμαθε να απολαμβάνω τα φιλιά στην αμμουδιά και να έχω πάντα τα μάτια ψηλά στραμμένα πάνω στον ουρανό, που τις νύχτες τα αεροπλάνα του μοιάζουν με πυγολαμπίδες.»
-Νοσταλγείς κάποιο από τα ταξίδια σου;
«Κανένα! Νοσταλγώ μόνο τον Φ., τη Σ. και τη Β., τους κομπανιέρος δηλαδή που μαζί «χτυπάμε» στα αεροδρόμια. Είναι θέμα χρόνου να συντονιστούμε για το επόμενο τριπ. Γενικά όμως σαν άνθρωπος δε νοσταλγώ στιγμές ή τόπους, νοσταλγώ μόνο ανθρώπους.»
-Ποιους θα ήθελες συνταξιδιώτες;
«Αυτούς που περιέγραψα παραπάνω και, αν μπορούσα να διαλέξω κάποιον που θαυμάζω, άσχετα αν δεν τον γνωρίζω προσωπικά, θα ήθελα τον Ίαν Ράιτ. Είμαι θιασώτης της ύψιστης τέχνης του, όπως τον βλέπω να την ασκεί στο ταξιδιωτικό κανάλι Travel Channel.»
-Ταξιδεύουν σήμερα οι άνθρωποι;
«Δε νομίζω. Κάτι η κρίση, κάτι η ψευδαίσθηση πως χάρη στο ίντερνετ, που αποτελεί την υπέρτατη εμπειρία, μπορούν να βρίσκονται όπου θέλουν, έχουν χαμηλώσει τον πήχη της περιέργειας. Το «σπορ» υπό τις παρούσες συνθήκες το ασκούν μόνο οι γενναίοι.»
-Ποια ταξίδια είναι πιο σημαντικά, στους τόπους ή στους ανθρώπους;
«Στους τόπους γνωρίζεις ανθρώπους. Και… every man is an island, όπως είπε και ο ποιητής.»
-Τι μένει από τα ταξίδια μας;
«Η βεβαιότητα πως είμαστε ένα τίποτα μπροστά στο μεγαλειώδες της γης που μας κάνει την τιμή να μας φιλοξενεί και να μας επιτρέπει να την ανακαλύπτουμε.»
-Αισθάνεσαι ένας, flâneur ή έχεις βρει την πατρίδα σου;
«Δεν αισθάνομαι flâneur, γιατί η πατρίδα μου είναι οι φίλοι μου, το κορίτσι μου και ο γιός μου. Απλώς διασχίζουμε τη ζωή δανειζόμενοι, όπως οι ηθοποιοί για τις ανάγκες του ρόλου τους, τη στάση του flâneur, για να ερμηνεύσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε τη ζωή στο| στα άστυ| άστεα. Περιπατητές, περιηγητές, ανθολόγοι γειτονιών, σκηνών, αεροδρομίων, πόλεων, έρωτα, γραμμάτων, τεχνών και αγώνων»
– Γιατί επιμένεις να ζεις στη Θεσσαλονίκη;
Γιατί ένα σπίτι στην Άνω Πόλη, με τις ιστορίες που κρύβει, τα ενθύμια που κουβαλά και τον άνθρωπο με τον οποίο συγκατοικώ, διαθέτουν θέλγητρα καλύτερα και από τη νεοϋορκέζα Times Square.»
-Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
«Μυστήριο τρένο.»
-Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, flâneur;
«Δημοσιογράφος με λογοτεχνικές ανησυχίες και καταπιεσμένο σύνδρομο dj. Μυστήριο τρένο κοινώς.»
-Έχεις δουλέψει κατά καιρούς στην τηλεόραση, σε εφημερίδες, σε ραδιόφωνα. Έχεις κατασταλάξει σήμερα;
«Όλα εκφάνσεις της δημοσιογραφίας δεν είναι;»
-Το SOUL έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη. Τι σηματοδοτεί;
«Εδώ συμβαίνει να είναι τα γραφεία μας. Κάτι σαν αεροδρόμιο είναι και το περιοδικό. Μέσα από τις σελίδες-πτήσεις του πιλοτάρουν δεκάδες άνθρωποι με κοσμοπολίτικη πυξίδα.»
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αλεξανδρούπολη. Τι εικόνες κρατάς ; Διατηρείς σήμερα δεσμούς με τον τόπο;
«Κρατάω το ζωολογικό κήπο στη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία, που στα μάτια μου κάποτε έμοιαζε ζούγκλα. Τον αρχιμουσικό Αγγλιά να πετάει στον αέρα την μπαγκέτα του προπορευόμενος της Φιλαρμονικής. Το ζαχαροπλαστείο «Ελβετικόν», την ομαδάρα βόλεϊ του Εθνικού με τους υπερήρωες Τεκτονίδη και Μουστακίδη, τα Κόκκινα Βράχια, το βενζινάδικο του Παλακίδη, το θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», όπου είδα την πρώτη μου ταινία, «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι». Και το ιατρείο-σπίτι του Κώστα Μουλούδη. Δε ζει πια, ζουν όμως όλοι οι υπόλοιποι: η Γιούλα Μουλούδη και η μητέρα της, Κατινούλα. Είναι οι μόνοι μου δεσμοί με τον τόπο, συν φυσικά το πατρικό μου, πρώτος όροφος στην περίφημη βυσσινί πολυκατοικία της οδού Κ. Παλαιολόγου.»
-Έχεις ζήσει και στην Ξάνθη. Πώς νοιώθεις όταν περνάς τα γέφυρα του ποταμού Νέστου κι επιστρέφεις στη Θράκη;
«Αμήχανα. Ο κάμπος, το ποτάμι, τα βουνά, είναι όλα ίδια, μαγικά όπως παλιά. Έχω χάσει όμως σύνδεση με τους ανθρώπους, η δε πόλη αστικοποιείται τόσο άσχημα, που κάθε φορά που πάω σκοτώνει μεθοδικά όλες τις ωραίες αναμνήσεις μου.»

Βιογραφικό
Δημοσιογράφος, μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου. Είναι διευθυντής του πανελλήνιας κυκλοφορίας μηνιαίου περιοδικού SOUL και ανταποκριτής Θεσσαλονίκης στην εφημερίδα Athens Voice, το μεγαλύτερο ελληνικό free press. Καθημερινά διαλέγει μουσική και φλυαρεί στον Republic 100,3. Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1964. Σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη κι Επικοινωνία στο Λονδίνο. Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών ΚΛΙΚ και MEN, διευθυντής του περιοδικού «Επιλογές» της «Μακεδονίας της Κυριακής», καθώς και του μηνιαίου πανελλαδικής κυκλοφορίας περιοδικού COOL. Υπήρξε ραδιοφωνικός παραγωγός στον 88μισό, στον ΑΝΤ1 97,5 και στον Παλμό 96,5. Ήταν μέλος της τηλεοπτικής ομάδας της εκπομπής ΑΜΑΝ (Mega) και συμπαρουσιαστής της εκπομπής «Κακές λέξεις από μι όπως Media» (ΕΤ3).Ζει στη Θεσσαλονίκη.