Άγιε Αλεξανδρούπολης, με όλο το σεβασμό, ο καθένας έχει το θάρρος της γνώμης του. Εσείς διαφωνείτε με τη μεταφορά του καζίνο Ξάνθης στην Αλεξανδρούπολη και όπως δηλώσατε θα αντιδράσετε με τις καμπάνες να κτυπούν πένθιμα.
Δεν κρίνω την άποψή σας. Είστε ο πνευματικός ηγέτης κι όταν παρεμβαίνετε πάντα το κάνετε με τρόπο τέτοιο ώστε και να διαφωνεί κάποιος μαζί σας είναι δύσκολο να αντικρούσει τα επιχειρήματά σας.
Σεβασμιώτατε, εσείς που πάντα ενεργείτε για το καλό, επιτρέψτε μου.
Οι καμπάνες έπρεπε να έχουν κτυπήσει χρόνια τώρα. Για την ανεργία, τις αυτοκτονίες, τους νέους επιστήμονες που φεύγουν στο εξωτερικό. Για τους νέους που δεν κάνουν οικογένεια, για τους επόμενους Έλληνες που θα χαθούν γιατί ποτέ δε θα γεννηθούν, γιατί δεν θα υπάρχουν γονείς για να τους συντηρήσουν. Έπρεπε να είχαμε χειριστεί αλλιώς την κατάσταση κι όχι να τους χειροκροτούμε.
Δυστυχώς όμως, το χειροκρότημα έπεφτε, πέφτει και θα συνεχίσει να πέφτει.
Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι οι αγώνες κερδίζονται όταν είναι όλοι μαζί. Όταν ο σκοπός είναι κοινός και η επιδίωξη μία.
Για τον αγώνα κατά του καζίνο δεν είμαι και τόσο σίγουρος.

Γιάννης Τομαδάκης