O Γιάννης Στάνκογλου μιλάει για τη συμμετοχή του στο θεατρικό «Μελίνα: όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα…», εξηγεί τους λόγους που αρνήθηκε την πρόταση για το καθημερινό σίριαλ «Κλεμμένα όνειρα» και σχολιάζει την εμφάνισή του στο νέο διαφημιστικό της Nova Sports. Ακόμη,δηλώνει πως είναι άρρωστος «βάζελος», αποκαλύπτει ότι είναι δύσκολο να συνεργάζεται με τη γυναίκα του και παραδέχεται πως, ναι, και οι άντρες κάνουν δουλειές στο σπίτι

Χαλαρός, ευδιάθετος, ηλιοκαμένος, παρκάρει τη μηχανή του, βγάζει το κράνος και κατευθύνεται προς το μέρος μου. Βρισκόμαστε λίγες μόλις εβδομάδες προτού η παράσταση «Μελίνα: όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα…» ανέβει στο Ηρώδειο. Γοητευτικός, ήρεμος, ανθρώπινος και πλήρης καλλιτεχνικά, κάνει έναν σύντομο απολογισμό της επαγγελματικής του πορείας και αποδεικνύει ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.

– Σε συναντάμε θεατρικά στην παράσταση «Μελίνα: όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα…», που είναι ένα μεγάλο αφιέρωμα στη ζωή και το έργο της κορυφαίας Ελληνίδας Μελίνας Μερκούρη. Μίλησέ μου για τον ρόλο σου.
Εχω έναν πολυσύνθετο ρόλο, αφού δεν είναι ένας αλλά πολλοί ρόλοι μαζί. Αρχικά υποδύομαι έναν δημοσιογράφο ο οποίος παίρνει συνέντευξη από τη Μελίνα Μερκούρη (σ.σ.: Μαρία Ναυπλιώτου). Στη συνέχεια -και ενώ μέσα από την αφήγηση αρχίζει να ξετυλίγεται η ζωή της- υποδύομαι διαδοχικά τους διάφορους άντρες που πέρασαν από τη ζωή της, όπως ο άντρας της Ζυλ Ντασσέν, ο Γιώργος Φούντας και ο Νίκος Κούρκουλος.

– Πώς είναι η συνεργασία σου με τη Μαρία Ναυπλιώτου;
Είμαι χαρούμενος επειδή τη θαυμάζω ως ηθοποιό και είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε. Είναι εξαιρετική επαγγελματίας, ταλαντούχα και ερμηνευτικά σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό. Και έχει έναν δύσκολο ρόλο. Η Μαρία δεν θα βάλει ξανθιά περούκα, ούτε θα μιλάει όπως η Μελίνα, αλλά θα προσπαθήσει να μεταφέρει τον λόγο της με βάση παλιές συνεντεύξεις της και προσωπικές μαρτυρίες φίλων της. Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ καμία άλλη Ελληνίδα ηθοποιό να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο.

– Γιατί κάποιος να έρθει να δει την παράσταση;
Αρχικά γιατί αναφέρεται σε έναν μύθο, τη Μελίνα Μερκούρη. Επίσης, μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες φίλων της μαθαίνουμε κάποια πράγματα τα οποία δεν γνωρίζαμε ως τώρα. Το έργο εμβαθύνει στον χαρακτήρα της, αναλύει το γιατί ασχολήθηκε με την υποκριτική, αποκαλύπτει τα πάθη της και υμνεί το θάρρος της, το ενδιαφέρον της για τον συνάνθρωπο και τις μάχες που έδωσε για την Ελλάδα. Τέτοια πρόσωπα δεν υπάρχουν πια στις μέρες μας.

– Ισχύει ότι βρίσκεσαι σε συζητήσεις με τους συντελεστές της σειράς «Κλεμμένα όνειρα» του MEGA;
Είναι αλήθεια ότι βρεθήκαμε μία φορά και μου πρότειναν συμμετοχή στο σίριαλ, αλλά αρνήθηκα. Δεν μιλήσαμε καν για τα οικονομικά, να φανταστείς.

– Έχεις την πολυτέλεια εν μέσω κρίσης να αρνείσαι δουλειές;
Δεν είναι τόσο απλό. Το καθημερινό σίριαλ έχει πολλές απαιτήσεις και επειδή τον χειμώνα θα κάνω τρεις θεατρικές παραστάσεις δεν θα τα έβγαζα πέρα. Επίσης, δεν είμαι σίγουρος αν μου αρέσει αυτός ο τρόπος δουλειάς: να κάνω, δηλαδή, το ίδιο πράγμα κάθε μέρα επί έναν χρόνο.

– Μήπως τελικά δεν σου αρέσει η τηλεόραση;
Μου αρέσει όταν γίνονται σίριαλ όπως «Το Νησί» ή «Ο κόκκινος κύκλος». Θέλω να συμμετέχω σε ένα σίριαλ που να έχει ωραίο σενάριο και καλούς συνεργάτες, αλλά παράλληλα να παίρνεις και τις ανάσες σου. Ενα καθημερινό σίριαλ μπορεί να μου στερήσει τη δυνατότητα να δεχθώ δουλειές σε άλλους τομείς, όπως το σινεμά που με ενδιαφέρει πολύ.

– Θεωρείς ότι η οικονομική στενότητα που υπάρχει σου επιτρέπει να κάνεις επιλογές;
Πάντα είναι περίοδος επιλογών. Επειδή σε πληρώνουν για κάτι δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνεις. Θέλω όταν φτάσω στα εξήντα μου να μπορώ να πω ότι έκανα καλές επιλογές στις δουλειές μου. Μπορεί και να μην το πω. Κανείς δεν ξέρει, πάντως το παλεύω. Δεν σκέφτομαι μόνο τα χρήματα.

– Πολλοί καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τη διαφήμιση με σκεπτικισμό. Πώς αποφάσισες να δεχτείς την πρόταση για το τηλεοπτικό σποτ της Nova Sports;
Νομίζω αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα επειδή είμαστε μια μικρή χώρα. Αν έκανα μια καμπάνια του Johnnie Walker ή του Martini στο εξωτερικό όχι μόνο δεν θα είχα πρόβλημα αλλά θα με αποθέωναν. Αλλά κι αυτό να μη γινόταν, τα χρήματα που θα έπαιρνα θα με άφηναν παγερά αδιάφορο για τα κακοπροαίρετα σχόλια. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω διαφημιστικό, είχα κάνει και το 2005, αλλά τότε δεν ήμουν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος. Δέχτηκα την πρόταση της Nova Sports επειδή μου άρεσε το σενάριο. Επίσης το έκανα και για οικονομικούς λόγους, γιατί κάπως πρέπει να ζήσω. Υποδύομαι έναν απλό άνθρωπο που λέει ότι μπορεί να αλλάξει το κόμμα που ψηφίζει, τη γυναίκα του, τα ρούχα του, αλλά την ομάδα του δεν την αλλάζει ποτέ. Από την άλλη, έπαιζα μπάλα και ποδόσφαιρο από μικρός. Είμαι άρρωστος «βάζελος», πήγαινα στο γήπεδο μέχρι τα δεκαοχτώ μου, βλέπω τα σημαντικά ματς, αλλά δεν ασχολούμαι με το ελληνικό πρωτάθλημα. Μετά τον Σισέ και τις φούστες και όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα απογοητεύτηκα.

– Θεωρείς ότι η αναγνώριση άργησε για σένα;
Δεν την επιδίωξα ποτέ. Μέχρι το 2005 που έκανα την πρώτη τηλεοπτική μου εμφάνιση δεν τα είχα καλά ούτε με την τηλεόραση ούτε με την αναγνωρισιμότητα. Ηθελα να κάνω θέατρο και σινεμά και να με εκτιμούν οι συνάδελφοί μου. Οταν έκανα κάποιες δουλειές στην τηλεόραση -άλλες καλές και άλλες λιγότερο καλές- έγινα γνωστός. Η αναγνωρισιμότητα όμως ήρθε μαλακά. Στην αρχή αισθανόμουν περίεργα γιατί με κοίταζαν όλο και περισσότεροι. Τώρα πια το συνήθισα. Ερχονται άνθρωποι με ωραία ενέργεια που θυμούνται δουλειές μου και χαίρομαι, όπως υπάρχουν και περιπτώσεις που με θεωρούν κτήμα τους. Κι εκεί τα καταφέρνω, όμως!

– Είσαι ένας άνθρωπος που βγήκες στη βιοπάλη από μικρός, αφού στα δεκατέσσερα ήδη δούλευες σε οικοδομή, χωρίς φυσικά να λείπει το παιχνίδι στη γειτονιά και τα απογεύματα στα γήπεδα. Ποια είναι η άποψή σου για τη σημερινή κατάσταση και πόσο σε αγχώνει η κρίση στο επάγγελμά σου;
Για τη δουλειά δεν έχω άγχος, νιώθω τυχερός που έχω δουλειά. Ομως έχω φίλους και γνωστούς που δεν έχουν και περνάνε δύσκολα, ενώ κάποιοι άλλοι αλλάζουν αναγκαστικά επαγγελματικό προσανατολισμό. Αυτό που με θλίβει είναι η μιζέρια που επικρατεί στον κόσμο – κι αυτή τη φορά υπάρχει πραγματικός λόγος. Εχουμε φτάσει σε σημείο να μην μπορούμε να χαρούμε τίποτα.

– Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια για τον χειμώνα;
Τηλεοπτικά δεν έχω κλείσει τίποτα. Κινηματογραφικά έχω δεχτεί έναν ρόλο σε μια ταινία που θα ξεκινήσει γυρίσματα τον Ιανουάριο, ενώ θεατρικά θα συνεχίσω με το «Ο Θησέας και η Αριάδνη στη χώρα των ταύρων» στο Βadminton. Επίσης, ετοιμάζω έναν μονόλογο τον οποίο σκηνοθετεί η γυναίκα μου και είναι βασισμένος στη ζωή του ποιητή Αρθούρου Ρεμπό.
– Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τη σύζυγό σου, την Αλίκη Δανέζη-Knutsen;
Πολύ δύσκολο. Αλλά ύστερα από τόσα χρόνια και τέσσερις συνεργασίες έχουμε βρει τους κώδικες επικοινωνίας και δεν τσακωνόμαστε. Καμιά φορά με πιάνει ο εγωισμός μου, όπως και τη γυναίκα μου. Γενικά θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να καταστραφεί η σχέση εξαιτίας του εγωισμού. Σημασία έχει να συζητάς όσο μπορείς πιο ήρεμα και να βρίσκεις λύσεις.

– Ισχύει ότι γνωριστήκατε στη δουλειά;
Ναι, πριν από χρόνια. Σκηνοθετούσε, θυμάμαι, μια θεατρική παράσταση, με πέρασε από κάστινγκ, πήρα τον ρόλο, γνωριστήκαμε και από τότε είμαστε μαζί.

– Εχετε αποκτήσει μια κόρη, τη Φοίβη. Είσαι ενεργός πατέρας;
Φυσικά, είμαι μπαμπάς και κάνω τα πάντα. Πολύ συχνά μάλιστα κάνω και τις γυναικείες δουλειές. Δεν μπορώ να κάθομαι να βλέπω να γίνεται χαμός στο σπίτι, η γυναίκα μου να μην έχει χρόνο και να μην τη βοηθήσω. Έτσι είναι οι σχέσεις.

– Η κόρη σου σε κάνει ό,τι θέλει;
Είναι η μεγάλη μου αδυναμία, αλλά είμαι και αυστηρός μαζί της. Όταν δεν τα καταφέρνει η Αλίκη, τότε επεμβαίνω.

– Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να προσφέρει ένας γονιός στο παιδί του;
Αυτό που χρειάζονται όλα τα παιδιά είναι αγάπη. Κι αυτό κάνω, ώστε μεγαλώνοντας η Φοίβη να μπορέσει να δώσει αλλά και να πάρει αγάπη.

– Γνωρίζω ότι ταξιδεύεις πολύ και σε δύσκολους προορισμούς. Υπήρξε κάποιο ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου κινδύνεψες;
Όταν είχαμε ταξιδέψει με την Αλίκη στη Γουατεμάλα βρεθήκαμε σε ένα ποτάμι με επτά καταρράκτες και κινδυνέψαμε. Είχαμε κρεμαστεί από ένα δέντρο γιατί είδαμε φίδι και ήμασταν μέσα στη ζούγκλα. Μου αρέσει να κάνω ταξίδια μακριά από τον πολιτισμό. Είμαι άνθρωπος της περιπέτειας και με ιντριγκάρει να ανεβαίνει η αδρεναλίνη μου.
«Το Πρώτο Θέμα»