Οι απολυμένοι της Ορεστιάδας στους δρόμους

Κείμενο ενημέρωσης στους επαγγελματίες της Ορεστιάδας, μοίρασαν οι απολυμένοι της ΕΡΤ, του δήμου και καθηγητές. Οι απολυμένοι, με την πράξη τους θέλουν να ενημερώσουν τον εμπορικό κόσμο για τις απολύσεις και τις επιπτώσεις τους στην τοπική οικονομία, ενώ παράλληλα ζητούν να υπάρξει ανατροπή της κατάστασης.
Το κείμενο που μοιράστηκε στην πόλη της Ορεστιάδας:

Αγαπητέ- ή
καταστηματάρχη, έμπορα, επαγγελματία…

Θα μας επιτρέψεις να σου απευθυνθούμε σε πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί γνωριζόμαστε χρόνια τώρα. Είσαι ο γείτονας, ο φίλος, ο συγγενής, ο αδελφός, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, η πρώτη “καλημέρα”…
Είμαστε, χρόνια τώρα, οι πελάτες σου.
Θα θέλαμε να σου πούμε πως αυτός ο Σεπτέμβρης (ο 4ος της “κρίσης” τους) και αυτός ο χειμώνας δε θα’ ναι ίδιοι με κανένα άλλο. Θα είναι σκληροί, απάνθρωποι, παγωμένοι, απελπιστικοί, εξοντωτικοί και καταθλιπτικοί, αν τους αφήσουμε να εξελιχθούν έτσι…
Απ’ ότι, ήδη, πιστεύουμε πως γνωρίζεις, σε 12.500 ανθρώπους- ζωές- ψυχές, του “δημόσιου τομέα” τους έδειξαν την πόρτα της εξόδου, μετά από 15, 20, 25 ή και 30 χρόνια δουλειάς. Όχι γιατί ήταν “άχρηστοι”, “κοπανατζήδες”, “τεμπέληδες”, όπως προσπάθησαν να τους παρουσιάσουν μέσα από τα “δικά τους” Μέσα Ενημέρωσης, αλλά γιατί τόσους ήθελαν οι “ανθρωποφάγοι της τρόικας” και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους. Χωρίς κριτήρια. Οριζόντια και απάνθρωπα. Το είπαν… “αναδιάρθρωση”, “κινητικότητα”, “διαθεσιμότητα”, αλλά ούτε ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας μπορεί να κρύψει τη σκληρή αλήθεια της απόλυσης και της διάλυσης της ζωής χιλιάδων ανθρώπων.
Το καλοκαίρι του 2013 ξεκίνησε με 2.656 απολύσεις και τη φασιστικής σύλληψης απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Πριν περάσει μήνας ήρθε η σειρά των σχολικών φυλάκων, των δημοτικών αστυνομικών, εκπαιδευτικών ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, εργαζομένων στα νοσοκομεία. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Άλλοι 9.820 είναι στην…αναμονή για απόλυση το Σεπτέμβριο. Το τέρας της τρόικας ζητά κι άλλο, φρέσκο αίμα. Ζητά κι άλλη ανεργία, κι άλλη φτώχεια, κι άλλη καταστροφή…
Ξέρουμε πως, πιεσμένος από μια απίστευτα σκληρή καθημερινότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζεις, και στην αγωνιώδη και τεράστια προσπάθειά σου να κρατήσεις ανοιχτό το μαγαζί σου, να αντέξεις, ίσως να είπες κι ένα απερίσκεπτο “και τι με νοιάζει εμένα” ή “έλα μωρέ, καλά τους κάνουν”…Ξεχνώντας πως ο απολυμένος μπορεί να είναι ο φίλος, ο γείτονας αλλά και ο…πελάτης σου. Οι κοινωνικός αυτοματισμός και η στοχοποίηση ομάδων εργαζομένων είναι τα μόνα που λειτουργούν σε απόλυτο βαθμό στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης. Α, και οι τράπεζες που πρέπει για άλλη μια φορά “να σώσεις” με την άρση των πλειστηριασμών! Την ίδια στιγμή βλέπεις το διπλανό σου καταστηματάρχη να “κλείνει” το μαγαζί του, κι εσύ ξορκίζεις κι εύχεσαι από μέσα σου να μην έρθει ποτέ η στιγμή που θα… απολύσεις τον εαυτό σου. Στον παραδίπλα έρχεται έγγραφο “αναγκαστικής κατάσχεσης” για οφειλές στον Ο. Α. Ε. Ε, τα χαράτσια και οι φόροι δε σε αφήνουν σε ησυχία, το υπουργείο Οικονομικών έχει γίνει συνεταίρος σου, ενώ παράλληλα ήρθε και η ώρα σου να στοχοποιηθείς γιατί “κλέβεις” το ΦΠΑ, δεν αποδίδεις φόρους κ. α. Ξαφνικά έγινες “μπαταξής”…Έτσι λένε.
Βλέπεις καθημερινά τον τζίρο σου να πέφτει (σύμφωνα με την ΕΣΥΕ μέχρι και 37% σε σχέση με πέρυσι και κοντά στο 50% σε σχέση με το 2010) και να μηΝ μπορείς να αντεπεξέλθεις στα έξοδά σου. Όχι γιατί είσαι “κακός καταστηματάρχης” αλλά γιατί η “ανάπτυξή τους” και το SUCCESS STORY εκτόξευσε στο 40% την ανεργία στην περιοχή μας, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, έδιωξε μετανάστες το πιο παραγωγικό και δυναμικό κομμάτι. Δεν άφησε ευρώ στην τσέπη του κόσμου για να έρθουν στο κατάστημά σου. Αυτοί φταίνε. Αυτοί και οι πολιτικές τους διώχνουν τον κόσμο από το μαγαζί σου. Δεν φταίει ο εργαζόμενος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα ή ο εργαζόμενος του δήμου.
Μόνο από τις “θερινές απολύσεις” στη Νέα Ορεστιάδα 60 περίπου άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Γνωστοί σου, πελάτες σου… Κοντά στις 600 με 700 χιλιάδες ευρώ που “έπεφταν”, το χρόνο, στην αγορά τα εξαφάνισαν οι… Χουντίνι των οικονομικών και αύριο θα αναρωτιέσαι “γιατί έπεσε έτσι η δουλειά”; Κι έρχονται κι άλλοι, περισσότεροι απολυμένοι, το Σεπτέμβριο. Κι ακόμα περισσότεροι το 2014… Τι θα μείνει; Στο εργοστάσιο ζάχαρης απόμειναν 38 εργαζόμενοι και 89 εποχικοί για τρεις, μόλις, μήνες, με “καμπάνια” 8 ημερών. Ο πιο σημαντικός οικονομικός πυλώνας του β. Έβρου απειλείται με “κλείσιμο” προκειμένου να γίνει “πιο ελκυστική” η ΕΒΖ και να πουληθεί, για ένα ξεροκόμματο κι αυτή…
Μη χτυπάς λοιπόν το…σαμάρι, δε φταίει αυτό…
Η εγκληματική τους πολιτική είναι αυτή που καταστρέφει- ισοπεδώνει ό,τι έχει μείνει όρθιο κι ό,τι έχει κτιστεί, με αγώνες δεκαετιών. Υπηρεσίες και δομές υγείας- πρόνοιας, παιδείας, που λειτουργούσαν χρόνια, συρρικνώνονται, συνενώνονται, καταργούνται…
Δε νομίζεις πως ήρθε η ώρα, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, να πούμε πως ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ;
Δε νομίζεις πως ήρθε η δική μας ώρα;
Δε νομίζεις ότι δεν μπορούν να παίζουν άλλο με τις ζωές μας, την αξιοπρέπειά μας, δεν μπορούν να ξεπουλάνε το μέλλον των παιδιών μας;
Αγαπητέ- ή
καταστηματάρχη, έμπορα, επαγγελματία…
Η ώρα της τελικής αναμέτρησης έφτασε. Ή αυτοί ή όλοι εμείς!
Δεν μπορείς να μένεις απαθής, αμέτοχος και “καναπεδάτος”.
Σ’ αυτή την κρίσιμη μάχη του Σεπτέμβρη, δεν μπορεί κανείς εργαζόμενος, αυτοαπασχολούμενος, καταστηματάρχης, άνεργος, συνταξιούχος, μαθητής, φοιτητής, γονέας, να είναι απέναντι στον άλλο αλλά δίπλα. Στα ψευτοδιλήμματά τους και τους κοινωνικούς αυτοματισμούς απαντάμε με αλληλεγγύη, συμπαράσταση και αγώνα για την ανατροπή της ανθρωποφάγας πολιτικής τους.