Την Παρασκευή 26 Ιουλίου πενήντα περίπου κάτοικοι των Σαπών οπαδοί της εταιρείας «Μεταλλευτική Θράκης» (χρυσωρυχεία Σαπών) δημιούργησαν προκλητικά και πρωτοφανή γεγονότα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξανδρούπολης. Το «κατόρθωμά τους» ευτυχώς έγινε γνωστό πανελλαδικά. Μετά όμως από δύο μέρες οι ίδιοι εισβολείς μαζί με συγκεκριμένα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κάποιο «σύλλογο» επιχείρησαν να αποενοχοποιήσουν τους εκ Σαπών μεταφερθέντες, που έδρασαν με στόχο να καταλύσουν το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης πολιτών.

Επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε στους λίγους που σιωπούν ένοχα, και στους θρασείς οπαδούς του κυανίου ορισμένες πτυχές του θέματος.

Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης με την πρόσκλησή του κάλεσε τα μέλη της Διανομαρχιακής Επιτροπής Ροδόπης- Έβρου και τους πολίτες που συμμετέχουν στις δράσεις ενάντια στην εγκατάσταση χρυσωρυχείων. Αποκλειστικός σκοπός της συνάντησης ήταν η συζήτηση για τα οργανωτικά θέματα. Δεν ήταν μια ανοικτή πρόσκληση για διάλογο υπέρ ή κατά των χρυσωρυχείων, όπως επιχείρησαν να το εμφανίσουν οι ελάχιστοι διαστρευλωτές της αλήθειας. Εξάλλου η εισβολή και κατοχή της αίθουσας από τους πενήντα, με καλοφτιαγμένα έτοιμα πανό και αφίσες, με εκφοβιστικές φράσεις δεν είναι δείγμα πρόθεσής τους για διάλογο.

Όταν οι κρυπτόμενοι και «αόρατοι» σχεδιαστές της ενέργειας αυτής μαζί και οι επικεφαλής των πενήντα διαπίστωσαν την αρνητική για αυτούς συνέπεια της εισβολής, επιχείρησαν με τους ελάχιστους συμμάχους τους να ανατρέψουν την κραυγαλέα εικόνα με φωνασκίες, απειλές, διαστρεβλώσεις. Επιχείρησαν να εκφοβίσουν την κοινωνία που δεν τους ακολουθεί, να τρομοκρατήσουν τους ενεργούς πολίτες. Το βέβαιο είναι ότι έχουν επιτύχει αντίθετα αποτελέσματα. Οι πολίτες συσπειρώθηκαν ακόμη περισσότερο στον δίκαιο, ηθικό, και μακροχρόνιο αγώνα της κοινωνίας μας, που συνεχίζεται με αποφασιστικότητα.

Όμως η σιωπή απέναντι σε αυτού του είδους τις πρωτοφανείς στον τόπο μας ενέργειες είναι συνενοχή. Οι λίγοι (ευτυχώς) που δεν εκφράζουν δημόσια την άποψη τους για τα γεγονότα δεν τιμούν το αξίωμα που έχουν.

Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι δεν αιφνιδιαστήκαμε με την εισβολή των πενήντα. Στις 17 Μαρτίου 2012 αντίστοιχη ενέργεια επιχείρησαν ανεπιτυχώς εργαζόμενοι στο μεταλλείο του Στρατωνίου Χαλκιδικής όταν εκπρόσωποι επιτροπών ενάντια στα χρυσωρυχεία από τη Μακεδονία και τη Θράκη, συναντήθηκαν για οργανωτικά θέματα στο Δημοτικό Κατάστημα της Μ. Παναγιάς Χαλκιδικής. Από τότε το λόμπι των εταιρειών χρυσού γνώριζε πολύ καλά ότι η πορεία των επενδύσεων τους καρκινοβατεί, επειδή αντιστέκεται η κοινωνία. Η μόνη λύση για αυτούς ήταν και είναι οι βίαιες ενέργειες για να εκφοβίσουν το κίνημα ενάντια σε αυτού του είδους τις επενδύσεις.

Στις 26 Ιουλίου επαναλήφθηκε το ίδιο έργο βίας απειλών και εκφοβισμού στην Αλεξανδρούπολη με διαφορετικούς κομπάρσους αλλά με τους ίδιους «εγκέφαλους». Αυτού του είδους οι ενέργειες συνιστούν εμφανή απόπειρα κατάλυσης της δημοκρατίας και ελέγχου της ελευθερίας. Όμως αυτές οι ενέργειες κατά κανόνα πνίγουν τους επιμελώς μεν ανεπιτυχώς δε κρυπτόμενους υποκινητές. Συνάμα, αποδεικνύουν περίτρανα το αδιέξοδο των εταιρειών χρυσού που απέτυχαν τόσο επικοινωνιακά όσο και να επιβάλουν την καταστροφική για τον τόπο μας επένδυσή τους. Για αυτό αισιοδοξούμε ότι ο αγώνας μας τελικά θα είναι νικηφόρος.

Αλεξανδρούπολη- Σάπες – Κομοτηνή