Ημερίδα με θέμα «Ενέργεια και Ορυκτός Πλούτος: Για τα μονοπώλια ή για τις λαϊκές ανάγκες; Το παράδειγμα της Θράκης» διοργάνωσε το απόγευμα της Τετάρτης η Επιτροπή Περιοχής Αν. Μακεδονίας – Θράκης του ΚΚΕ στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης.
Κύριος ομιλητής ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του Οικονομικού Τμήματος της ΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Όποια περίπτωση του ορυκτού πλούτου και αν εξετάσουμε θα καταλήξουμε στον ίδιο ένοχο, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το δρόμο της επένδυσης με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων που οδηγεί στην άναρχη, ανισόμετρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας.
Αυτός ο δρόμος οδήγησε στη βαθιά καπιταλιστική κρίση και στην εξαθλίωση του λαού μετά από μια δεκαετία διπλάσιου ρυθμού ανάπτυξης της Ελλάδας σε σχέση με την Ευρωζώνη».
Σε άλλο σημείο επισήμανε: «Η απλή κυβερνητική εναλλαγή, τα διάφορα κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας που ακολουθούν αυτό το δρόμο δεν μπορούν να διασφαλίσουν τη λαϊκή ευημερία, ούτε καν να συγκρατήσουν την πορεία επιδείνωσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων.
Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί ουσιαστικά να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται το στόχο του να διασφαλίσει το μέγιστο ποσοστό κέρδους. Μ’ αυτό το κριτήριο επιλέγει ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αν, πότε και πού θα επενδύσει, ποια τεχνολογία θα χρησιμοποιήσει. Στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε είτε εξετάσουμε τα συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια εξόρυξης χρυσού, είτε τη μετακίνηση πολλών μονάδων παραγωγής της ένδυσης απ’ την Β. Ελλάδα στη Βουλγαρία, στα Βαλκάνια.
Με κριτήριο το μέγιστο ποσοστό κέρδους ανταγωνίζονται οι όμιλοι για τα μερίδια της εγχώριας και ευρύτερης αγοράς, διαμορφώνουν προτεραιότητες σχετικά με την εγχώρια παραγωγή, τις εισαγωγές, τις εξαγωγές. Το παράδειγμα της ακύρωσης στην πράξη της εξόρυξης του ζεόλιθου στην περιοχή είναι χαρακτηριστικό.
Καμιά πρόταση αστικής κυβέρνησης, είτε αυτοαποκαλείται αντιμνημονιακή, είτε αριστερή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί αντικειμενικά να καταργήσει την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τον ανελέητο ανταγωνισμό των ομίλων, την περιοδική εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.
Η προσπάθεια κρατικής ρύθμισης έχει αντιλαϊκό στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας και σκοντάφτει σε αξεπέραστες αντιφάσεις, στον ανταγωνισμό διαφορετικών συμφερόντων των ομίλων μέσα σε κάθε κλάδο και μεταξύ των κλάδων».
Παρακάτω επισυνάπτεται ολόκληρη η ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου.
Παρεμβάσεις έγιναν επίσης από τον Χρήστο Τρέλλη μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Αν. Μακεδονίας – Θράκης του ΚΚΕ και περιφερειακό σύμβουλο, με θέμα «O ορυκτός πλούτος στην περιοχή μας, επιπτώσεις από την εκμετάλλευση του χρυσού».
Μεταξύ άλλων επισήμανε: «Το ζήτημα που τίθεται είναι: Ανάπτυξη από ποιον και για ποιον. Ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό. Η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, είναι ο απόλυτος νόμος του καπιταλισμού, εκφράζεται σε όλες τις χώρες ανεξαρτήτως του επιπέδου ανάπτυξης και μεταξύ των χωρών, γιατί το μεγάλο κεφάλαιο επενδύει σε εκείνους τους κλάδους και χώρους που μπορεί να μεγιστοποιήσει το μέσο ποσοστό κέρδους. Γι’ αυτό είναι αδύνατο στα πλαίσια αυτού του συστήματος να ξεπεραστούν οι όποιες ανισομετρίες υπάρχουν σε επίπεδο χώρας, Περιφέρειας ή κλάδους παραγωγής. Η τοπική ανάπτυξη καθορίζεται από τη γενικότερη πορεία, από την κεντρική πολιτική. Νησίδες ευημερίας δεν μπορούν να υπάρξουν όταν γύρω μας τα πάντα ξεθεμελιώνονται».
Παρέμβαση έγινε επίσης από τον Γιώργο Πυργελή, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Αν. Μακεδονίας – Θράκης του ΚΚΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ, με θέμα «Μονοπώλια και ορυκτός πλούτος – ενέργεια, επιπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα».
Στην ομιλία του μεταξύ άλλων επισήμανε: «Σήμερα μπαίνουν νέα καθήκοντα στο εργατικό κίνημα, στην εργατική τάξη, στον κλάδο του ορυκτού πλούτου, της ενέργειας. Πρώτο: Η ενότητά της σε γραμμή ρήξης με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό. Απαιτείται να υπάρχει ένα σωματείο στον κλάδο που θα παλέψει για κλαδική συλλογική σύμβαση ενιαία για όλους τους εργαζόμενους, με πλήρη δικαιώματα, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας. Απαιτείται στα επιχειρησιακά σωματεία που υπάρχουν να μην αφήνονται έξω οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, να γίνει αίτημα πάλης για όλους η σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, η κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, κατάργηση του θεσμού των εργολαβικών – μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου. Ολοκληρωμένα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, για να μην ξαναθρηνήσουμε δεκάδες εργάτες θύματα, όπως έγινε την περίοδο της κατασκευής των ολυμπιακών έργων. Δεύτερο: Το εργατικό κίνημα της περιοχής να απαιτήσει έργα που θα έχουν γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων, που θα μειώνουν την ανεργία ιδιαίτερα στον κλάδο των κατασκευών, όπως αντιπλημμυρικά, που ιδιαίτερα εδώ στον Έβρο υπάρχει τεράστια ανάγκη, αντισεισμικής θωράκισης, βελτίωσης του επαρχιακού οδικού άξονα, κατασκευής σχολείων και νοσοκομείων.
Ένα κίνημα που θα μπει μπροστά στην υπεράσπιση του ορυκτού πλούτου της χώρας ως λαϊκής περιουσίας, της προστασίας του περιβάλλοντος. Που δεν θα εγκλωβίζεται σε ενδοαστικά παιχνίδια, στη διαπάλη επιχειρήσεων – κολοσσών, ακόμα και χωρών. Που δεν θα γίνει πιόνι στη σκακιέρα της εκμετάλλευσης και των ανταγωνισμών, που δεν θα υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου».