ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Εμείς οι ΄Ελληνες πολλές φορές μεγιστοποιούμε τα ασήμαντα και ελαχιστοποιούμε τα σημαντικά. Πέραν αυτού προτιμούμε να ζούμε στο μύθο και στο ψέμα και να αγνοούμε την πραγματικότητα και την αλήθεια. Με ευκολία δαιμονοποιούμε την άλλη άποψη που δεν μας βολεύει και την στοχοποιούμε. Ασκούμε επ΄αυτής ψυχολογική και άλλη βία και μερικές φορές τρομοκρατία. Κατατάσσουμε την άλλη άποψη δογματικά και μανιχαϊστικά (άσπρο-μαύρο, καλό-κακό) στους εχθρούς της κοινωνίας, στους πουλημένους, στους προδότες και στους αναξιόπιστους.
Ενώ, για παράδειγμα, όλοι γνωρίζουν ότι η οικονομική κρίση δεν έγινε από παρθενογένεση, αλλά είναι δημιούργημα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής από όλες τις κυβερνήσεις των 3-4 προηγούμενων δεκαετιών, ωστόσο βολεύει να ενοχοποιούμε κοντόφθαλμα μόνο τον Γεώργιο Παπανδρέου «Γιωργάκη» και την σύντομη κυβέρνησή του, στα χέρια του οποίου έλαχε να γίνει η αποκάλυψη της τραγικής πραγματικότητας και η έκρηξη της βόμβας. Ενώ το πιθανότερο είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου θυσιάστηκε ως άλλη Ιφιγένεια στο βωμό πολιτικών και εθνικών σκοπιμοτήτων-προτεραιοτήτων. Εξακολουθούμε να νομίζουμε ψευδώς ότι εκείνη τη δεδομένη στιγμή, που είχαν κλείσει όλες οι χρηματαγορές, μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευθεί, να επιβάλει τους δικούς της όρους και να αποτρέψει τη μοιραία ένταξη της χώρας κατά το 1/3 στο Δ.Ν.Τ. και κατά τα 2/3 στην Ε.Κ.Τ. και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. ΄Οταν από παντού μας διαβεβαίωναν ότι μόνο τότε δόθηκαν στους δανειστές μας τα πραγματικά οικονομικά και στατιστικά στοιχεία-νούμερα για την δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, εμείς συνεχίζουμε να συκοφαντούμε και να κατηγορούμε μονομερώς την τότε κυβέρνηση, η οποία είχε παραλάβει από τους προκατόχους της την απασφαλισμένη βόμβα. Νομίζοντας ανοήτως ότι εάν αποκρύπταμε την πραγματικότητα θα είχαμε λιγότερες επιπτώσεις και προσωπικές επιβαρύνσεις, λόγω του τεράστιου χρέους και ελλείμματος. Ενώ απλώς και αληθώς θα πληρώναμε την ενδεχόμενη αναξιοπιστία μας λίγο αργότερα αλλά πολύ ακριβότερα.
Καταγγέλλουμε περιφρονητικά, απαξιωτικά και καταδικαστικά την κατασκευή ενός φράχτη στα μοναδικά χερσαία σύνορα με την Τουρκία στον΄Εβρο, όπως και την παρουσία της Frontex και τη λήψη άλλων αποτρεπτικών μέσων για την είσοδο των λαθρομεταναστών ότι αυτά θα είναι αναποτελεσματικά και ότι τα Κέντρα Υποδοχής και Φύλαξης παράνομων μεταναστών θα ζημιώσουν τον ΄Εβρο και τους Εβρίτες. Στο τέλος όμως αποδεικνύεται ότι ο φράχτης και τα μέτρα ήταν πολύ αποτελεσματικά και μείωσαν κατακόρυφα την εισροή λαθρομεταναστών και αφετέρου τα ΚΕΠΥ προσέφεραν σπάνιες μόνιμες θέσεις εργασίας στην περιοχή μας.
Δεν διστάσαμε να στοχοποιήσουμε, να τρομοκρατήσουμε και να δαιμονοποιήσουμε κάθε άποψη που λέει ότι το θέμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου (συμπεριλαμβανομένου και του χρυσού) οφείλουμε να το εξετάσουμε από όλες τις πλευρές πριν αποφασίσουμε, διότι υπάρχει και η αθέατη πλευρά της σελήνης και η άλλη θετική όψη του νομίσματος. Ενώ γνωρίζουμε ότι θα εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία, εμείς εκ προοιμίου καταδικάσαμε εχθρικά και στείρα την άλλη άποψη, καταστροφολογώντας προεξοφλήσαμε ότι είμαστε πλέον μελλοθάνατοι, μηδενίσαμε κάθε θετικό στοιχείο και ανταποδοτικό όφελος, όπως τον παράγοντα εργασία-απασχόληση και την συνεπαγόμενη τόνωση της τοπικής και εθνικής οικονομίας και τέλος διχάσαμε την τοπική κοινωνία και δαιμονοποιήσαμε δημοσιογράφους και πολίτες ως «υπαλλήλους της καναδικής εταιρείας χρυσού», ως πληρωμένους και προδότες, ενώ γνωρίζουμε ότι στον υπόλοιπο πολιτισμένο και μή κόσμο λειτουργούν εκατοντάδες χρυσωρυχεία χωρίς ή με ελάχιστες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις.
Φυσικά μπορούμε να παραθέσουμε πολλούς άλλους σύγχρονους μύθους που εκπορεύονται από τον κομματισμό και τον λαϊκισμό. ΄Ομως, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, σε μια νέα πραγματικότητα, εμείς πότε θα σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε δογματικά και αφοριστικά, να ζούμε στο ψέμα και στον μύθο και να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους;