Ολοκληρώθηκε η περιοδεία της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο βόρειο τμήμα του Έβρου και οι συναντήσεις με φορείς αγροτών.
Στις 10 το πρωί η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής το Χρήστο Τρέλλη, Περιφερειακό Σύμβουλο , συναντήθηκε με τα διοικητικά συμβούλια των συνεταιρισμών σπαραγγιού Ελιάς και Πλάτης.
Οι παραγωγοί σπαραγγιού σημείωσαν ότι η καλλιέργεια βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από τα 2000 στρέμματα που καλλιεργούνταν στα δυο χωριά σήμερα έμεινα μόνο 450 στρέμματα. Νέες φυτείες δεν μπαίνουν αντίθετα «ξηλώνονται» πολλές.
Βασικό πρόβλημα παραμένει το μεγάλο υψηλό κόστος παραγωγής σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές.
Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν φέτος οι κακές καιρικές συνθήκες που αν και πέρασε και το πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη δεν έχει συγκομιστεί ούτε ένα κιλό. Ο κίνδυνος να αποτελέσει αυτό την ολοκληρωτική καταστροφή της καλλιέργειας είναι ορατός.
Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ υποσχέθηκε να φέρει άμεσα το θέμα στη Βουλή και να στηρίξει το δίκαιο αίτημα για αποζημιώσεις στους παραγωγούς από τον ΕΛΓΑ λόγω καιρικών συνθηκών.
Στη συνέχεια η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τους παραγωγούς σκόρδου της Ν. Βύσσας.
Τα βασικά προβλήματα που σημείωσαν οι παραγωγοί του μεγαλύτερου στην Ελλάδα συνεταιρισμού σκόρδου είναι, το μεγάλο κόστος παραγωγής , ο σκληρός ανταγωνισμός από την πλημμυρίδα των εισαγωγών, η έλλειψη εγγυημένων τιμών, η ανυπαρξία στήριξης από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης
Στη συνέχεια η αντιπροσωπεία παραβρέθηκε στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΝΕ στο πανεπιστήμιο και είχε θέμα:
«Οι εξελίξεις στην αγροτική ανάπτυξη, ποιες οι δυνατότητες που υπάρχουν προς όφελος του λαού. Η πρόταση του ΚΚΕ»

Στην εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν καθηγητές της σχολής αγροτικής ανάπτυξης , φοιτητές, αγρότες και κτηνοτρόφοι κεντρικός ομιλητής ήταν ο Χρήστος Τρέλλης στέλεχος του ΚΚΕ ,γεωτεχνικός, Περιφερειακός Σύμβουλος. Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Έβρου η «ΕΝΟΤΗΤΑ», Γιάννης Μαργαριτίδης και ο κτηνοτρόφος Ζησίδης Παναγιώτης.

Η ομιλία του Χρήστου Τρέλλη στην εκδήλωση.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ,
ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που εντείνεται η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ στα δικαιώματα και την ζωή των λαϊκών στρωμάτων.
Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης προκειμένου να διασωθούν τα κέρδη των βιομηχάνων – εφοπλιστών –τραπεζιτών – μεγαλεμπόρων. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής που ακολουθούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι τους, όσα κόμματα αποδέχονται τον μονόδρομο της Ε.Ε, την ΚΑΠ, που δεν βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής η οποία γεννάει τέτοιες κρίσεις.
Καταργούνται κατακτήσεις δεκαετιών για το εργατικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα, καταστρέφονται ζωές, η ανεργία καλπάζει, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι ξεκληρίζονται και εξαθλιώνονται, μειώνεται συνεχώς το εισόδημα τους, τα χωριά ερημώνουν, οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά στις πόλεις.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί και η αγροτική οικονομία δέχονται μια επίθεση διαρκείας που εντάθηκε στη δεκαετία που διανύουμε, με τις αναθεωρήσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που γίνονται στα πλαίσια της ΟΝΕ, αλλά και για να προσαρμοσθεί η κοινοτική γεωργία στη λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη αγορά, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον ΠΟΕ. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. όσο και η σημερινή της συγκυβέρνησης με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων δυνάμεων του ευρωμονόδρομου σχεδιάζουν και υλοποιούν ένα σύνολο μέτρων και αναδιαρθρώσεων που αγκαλιάζουν όλα τα οικονομικά κοινωνικά προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών και της αγροτικής οικονομίας με άμεσες και ορατές συνέπειες.
Η εφαρμογή των αποφάσεων της ΚΑΠ και των συμφωνιών του ΠΟΕ σε τίποτα δεν ωφέλησαν τους μικρομεσαίους αγρότες. Επέβαλε ποσοστώσεις που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, ενώ επίσης επιδοτούνταν οι χωματερές, δηλαδή να πετιέται η αγροτική παραγωγή με κοινοτική επιδότηση. Συνέθλιψε την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Οδήγησε τους μικρομεσαίους αγρότες σε μεγαλύτερη φτώχεια, τους εξανάγκασε να αναζητήσουν και εξωργεωργική απασχόληση προκειμένου να ζήσουν και οδήγησε πάρα πολλούς από αυτούς στο σταμάτημα της παραγωγής και στο ξεκλήρισμα.
Ερημώνουν τα χωριά, λόγω της συνεχούς πτώσης του αγροτικού εισοδήματος,. Μέσα στα χρόνια αυτά σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, ο αριθμός των αγροτών το 2000 ήταν 700.900 και το 2009 έπεσε στους 526.600. Πρόκειται για μια μεγάλη μείωση της τάξης του 24,5%! Με άλλα λόγια, η μείωση αυτή σημαίνει ότι έφυγε ο ένας στους τέσσερις αγρότες και ακόμα σημαίνει 19.000 αγρότες το χρόνο λιγότεροι! Σύμφωνα, επίσης, με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, από το 2004 έως το 2009 ο όγκος της παραγωγής μειώθηκε κατά 7% για τη φυτική και κατά 2% για τη ζωική.
Τα ίδια τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της ΕΕ δείχνουν ότι το αγροτικό εισόδημα το 2010 μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 4,3%, ενώ από το 2000 μέχρι το 2009 μειώθηκε κατά 16,9%. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μαζί με την EE τσάκισαν την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας και μεγέθυναν το πρόβλημα της διατροφικής αυτάρκειας.
Η ολέθρια πολιτική τους οδήγησε τη χώρα στο θλιβερό σημείο να μην μπορεί να παράγει ούτε το ψωμί της! Το ψωμί του λαού ξεπουλήθηκε και αυτό στα κέρδη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.
Μέχρι το 1981 το εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων όχι μόνο καλύπτονταν οι εγχώριες ανάγκες κατανάλωσης, αλλά ήμασταν σε θέση να κάνουμε και εξαγωγές. Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα EE, οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν να αυξάνουν και οι εξαγωγές να πέφτουν και η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο.
Η αγορά των 300 εκατομμυρίων, που θα «καταβρόχθιζε» την παραγωγή των αγροτών της χώρας, αποδείχτηκε μια μεγάλη πλάνη. Το 2009 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο έφτασε να είναι 2,3 δισ. ευρώ, το 2010 έφτασαν οι εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων να είναι 6,3 δισ. ευρώ!
Έφτασαν τα πράγματα σε σημείο να κλείσουν δεκάδες μεταποιητικές μονάδες στον καπνό, να κλείσουν οργανώσεις όπως η ΚΥΔΕΠ (δημητριακά) και η ΣΥΝΕΛ (λιπάσματα). Παράλληλα διαλύθηκε η σποροπαραγωγή της χώρας, καθώς και η λιπασματοβιομηχανία, ενώ η αποβιομηχάνιση στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Η ίδια πολιτική οδήγησε στο μαζικό ξεπούλημα συνεταιριστικών εργοστασίων ή και το κλείσιμο τους, ενώ ό, τι έχει απομείνει τα ξεπουλάει τώρα το μνημόνιο (π.χ. ΕΒΖ).
Το πιο πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα σε γαλλικό μονοπώλιο που θα σημάνει το οριστικό κλείσιμο και την πλήρη εγκατάλειψη της τευτλοκαλλιέργειας, το ίδιο γίνεται και με την ΣΕΚΑΠ.
Η εφαρμογή της ΚΑΠ και των συμφωνιών του ΠΟΕ μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε.
Και τώρα βγαίνουν αυτοί που οδήγησαν την αγροτική παραγωγή, τους μικρομεσαίους αγρότες και συνολικά τα λαϊκά στρώματα της χώρας σ’ αυτό το χάλι, και εκβιάζουν ακόμα και με την τροφή του λαού! Αν δεν διευθετηθεί το χρέος, αν δεν γίνει πράξη το μνημόνιο – λένε στελέχη της κυβέρνησης – τότε δεν θα μπορούν να εισαχθούν ούτε τα απαιτούμενα τρόφιμα, γιατί η χώρα δεν έχει επάρκεια…
Πρόκειται δηλαδή για απίστευτη πρόκληση, ενάντια στην κοινή λογική. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των προπαγανδιστών της κυρίαρχης αστικής πολιτικής, πως αν δεν διευθετηθούν τα χρέη «δεν θα μπορούμε ν’ αγοράσουμε ούτε ζάχαρη, γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια» και επίσης πως «δεν θα μπορούμε ούτε σιτάρι να εισάγουμε»… Τρομοκρατούν το λαό με τα αποτελέσματα της δικής τους ολέθριας πολιτικής!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μαλακό σιτάρι.Μαλακό σιτάρι σημαίνει αλεύρι και ψωμί. Η χώρα μέχρι το 1992 είχε πλεόνασμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Από την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 1992 και όλες τις επόμενες αναθεωρήσεις έγινε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι. Να αναφερθεί ότι το 1981 καλλιεργήθηκαν 7.281.747 στρέμματα, το 1992 καλλιεργήθηκαν 3.267.119 στρέμματα, το 2006 τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν ήταν 1.650.000 και το 2010 έφτασαν τα 1.279.000. Δηλαδή το σιτάρι που χρειάζεται η χώρα για το ψωμί της εισάγεται μαζικά. Το κενό τώρα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές.
Εξαιτίας των επιταγών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, η Ελλάδα έγινε πλέον ελλειμματική και στη ζάχαρη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφάρμοσαν την πολιτική της EE να περιοριστεί η παραγωγή στο 50% της εθνικής ποσόστωσης και να μειωθεί η τιμή παραγωγού κατά 36,5%. Το αποτέλεσμα ήταν η τευτλοκαλλιέργεια να συρρικνωθεί δραματικά. Το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα με τεύτλα, ενώ το 2006 – πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων της EE – καλλιεργήθηκαν 270.000 στρέμματα. Το 2007 καλλιεργήθηκαν κοντά στα 140.000 στρέμματα και έφτασαν τα πράγματα να καλλιεργηθούν το 2010 136.000 στρέμματα και φέτος μόλις 58.000 στρέμματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ η παραγωγή ζάχαρης ξεπερνούσε τους 320.000 τόνους πριν το 2006 και κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να χρειάζονται εισαγωγές, έφτασε φέτος να είναι μόλις 35.000 τόνοι (!) και να υπάρχει πλέον έλλειψη ζάχαρης στην ελληνική αγορά.
Από αυτήν την πολιτική κερδίζουν μόνο τα μονοπώλια και οι μεγάλες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, στη ζάχαρη οι εισαγωγές γίνονται βασικά από τη Γαλλία και την ΕΒΖ την ξεπουλούν σε γαλλικό μονοπώλιο. Από την άλλη, η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα τις ευρωεντολές και αντί να δώσει μια τιμή που θα αφήνει ένα λογικό κέδρος στους τευτλοπαραγωγούς, προκειμένου να συνεχίσουν να καλλιεργούν, προτιμά τις εισαγωγές, που στην πράξη στοιχίζουν ακόμα πιο ακριβά και σήμερα όλοι μαζί βουλευτές, εκλεγμένη τοπική διοίκηση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, διεύθυνση βιομηχανίας κ.α. πασχίζουν να αναγκάσουν τους αγρότες να καλλιεργήσουν τεύτλα!
Το ίδιο ισχύει και για την κτηνοτροφία που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Οι κτηνοτρόφοι έφτασαν πλέον σε σημείο να μην μπορούν να ταΐσουν τα ζώα τους. Η κτηνοτροφία επλήγη σημαντικά μετά την ένταξη της χώρας στη τότε ΕΟΚ, τώρα EE. Η αυτάρκεια της χώρας σε κρέας μειώθηκε δραστικά. Στα κοτόπουλα από 100% που ήταν το 1980 μειώθηκε στο 67%, στο βοδινό αντίστοιχα από το 66% έπεσε στο 27%, στο χοιρινό από 84% στο 41% και στο αιγοπρόβειο κρέας από 92% στο 80%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος, το 2006 οι αγελαδοτρόφοι με ετήσια παραγωγή μέχρι 50 τόνους μειώθηκαν μέσα σε μια 10ετία (1993-2003) κατά 77% (από 25.041 εκμεταλλεύσεις σε 5.807). Την ίδια περίοδο οι μεγαλύτεροι αγελαδοπαραγωγοί με ετήσια παραγωγή μεγαλύτερη από 200 τόνους αυξήθηκαν κατά 272% με το μερίδιό τους στο σύνολο της παραγωγής να εκτοξεύεται από το 20% στο 60%.
Στην αιγοπροβατοτροφία το 9,3% των μεγαλύτερων προβατοτροφικών μονάδων έχει το 45% του συνολικού αριθμού των προβάτων και το 3% των μεγαλύτερων αιγοτροφικών εκμεταλλεύσεων κατέχει το 34,5% του συνολικού αριθμού των αιγών.
Στη χοιροτροφία το 11% των μεγαλύτερων χοιροτροφικών μονάδων κατέχει το 57,6% του συνολικού χοιροτροφικού κεφαλαίου.
Αυτή η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής εκφράζεται – όπως αναφέρθηκε – και στο ότι 5 γαλακτοβιομηχανίες κατέχουν το 77% των συνολικών κερδών του κλάδου τα τελευταία χρόνια. Σε αυτή την κατεύθυνση έκλεισαν σημαντικές γαλακτοβιομηχανίες όπως «ΣΥΝΕΡΓΑΛ», «ΑΣΠΡΟ» κ.ά. και άλλες όπως η «ΑΓΝΟ» ,ο «ΟΛΥΜΠΟΣ» και η«ΔΩΔΩΝΗ» ξεπουλήθηκαν.
Παράλληλα, η κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου στη μεταποίηση και την εμπορία ζωοκομικών προϊόντων έχει ως αποτέλεσμα το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις τιμές παραγωγού και στις τιμές καταναλωτή.
Από τη μια οι αγρότες εξωθούνται να πουλήσουν κοψοχρονιά τα προϊόντα τους και από την άλλη οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα τα αγοράζουν πανάκριβα στα ράφια, με μόνους κερδισμένους τους εμποροβιομήχανους και τις γαλακτοβιομηχανίες. Είναι χαρακτηριστικό πως τα καθαρά κέρδη της «VIVARTIA» το 2008-2009 αυξήθηκαν κατά 12,6 εκατομμύρια ευρώ (21,4% πάνω), αφού π.χ. στο αγελαδινό γάλα ο παραγωγός το δίνει κοντά στα 37 λεπτά και στον καταναλωτή φτάνει 1,50 ευρώ, δηλαδή περίπου 4 φορές πάνω, όπως συμβαίνει και στα υπόλοιπα γαλακτοκομικά και αγροτικά προϊόντα που οι τιμές είναι στα ύψη για την εργατική λαϊκή οικογένεια και κάτω του κόστους παραγωγής για τους αγροτοκτηνοτρόφους.
Η συγκυβέρνηση (Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ) συνεχίζει την ίδια αντιαγροτική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, οξύνοντας τα αδιέξοδα στους μικρομεσαίους αγρότες και τη γεωργία.
Οι συμφωνίες που υπογράψανε όπως της ΓΚΑΤΤ, του ΠΟΕ, της ενδιάμεσης αναθεώρησης της ΚΑΠ, ψηφίζοντας τους αντιαγροτικούς κανονισμούς στα πλαίσιά της για βασικά προϊόντα της χώρας βαμβάκι, τεύτλα, καπνό, λάδι αποσυνδέουν τις επιδοτήσεις από την αγροτική παραγωγή, οι κανονισμοί για τα οπωροκηπευτικά και τα αμπέλια στην ίδια λογική. Αυτή η πολιτική της νέας ΚΑΠ είχε ως συνέπειες την υποβάθμιση της ποιότητας και την αποδιάρθρωση παραγωγικά ολόκληρων περιοχών με ανυπολόγιστες συνέπειες στη μεταπίεση, στην απασχόληση, στις επενδύσεις, στο εξαγωγικό εμπόριο και στην γενικότερη οικονομική και κοινωνική ζωή της υπαίθρου.
Ιδιωτικοποίησαν- ξεπούλησαν την Αγροτική Τράπεζα, για να γίνει ακόμα πιο τοκογλυφική σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και των συνεταιρισμών.
Συρρικνώνουν, ιδιωτικοποιούν και διαλύουν δημόσιους αγροτικούς οργανισμούς και υπηρεσίες.
Δίνονται επιδόματα ελεημοσύνης του ΟΓΑ, που τα ονομάζουν αγροτικές συντάξεις και προχωράει η συνειδητή χρεοκοπία του ΕΛΓΑ, με στόχο την ιδιωτικοποίησή του.
Τη στιγμή που οι μικροί και μεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι καταχρεωμένοι στις τράπεζες, σημαντικές καλλιέργειες αποδεκατίζονται, ενώ το κόστος παραγωγής αυξάνεται σημαντικά τον τελευταίο χρόνο, εξανεμίζοντας την όποια άνοδο είχαν οι τιμές παραγωγού σε ορισμένα αγροτικά προϊόντα.

Εκρηκτικές διαστάσεις λαμβάνει η αυξητική τάση των τιμών στα λιπάσματα, στα φυτοφάρμακα και τους σπόρους, σε βαθμό τέτοιο που να απειλείται η βιωσιμότητα των αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

Η πολιτική στήριξης των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και σήμερα η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου δεν υλοποιείται μόνο με τη συρρίκνωση, το κλείσιμο και το ξεπούλημα των συνεταιριστικών οργανώσεων και εταιρειών.
Την ίδια περίοδο που κλείνουν τη στρόφιγγα χρηματοδότησης των μικρομεσαίων αγροτών και των συνεταιριστικών οργανώσεων και εταιρειών, με διάφορα προγράμματα δίνουν άφθονο και δωρεάν χρήμα στο ιδιωτικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.
Τα κίνητρα συγχωνεύσεων και εξαγορών που έδωσαν στις βιομηχανίες τροφίμων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα γνωστά καρτέλ, όχι μόνο στο γάλα, αλλά σε όλους τους επισιτιστικούς κλάδους, όπως επίσης και η κατανομή των επενδυτικών κινήτρων του προγράμματος «ίδρυσης, εκσυγχρονισμού και μετεγκατάστασης μεταποιητικών βιομηχανιών» του Γ΄ ΚΠΣ, όπου το ιδιωτικό κεφάλαιο πήρε το 81,5% και οι συνεταιρισμοί μόνο το 16,5% αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν στην πράξη και όχι στα λόγια ποιον ωφελεί η πολιτική όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.
Σήμερα, η νέα επίθεση της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ και τα νέα βάρβαρα μέτρα που παίρνει σε βάρος και της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, καθώς και η νέα ΚΑΠ 2014 – 2020 θα οδηγήσουν στο τελειωτικό ξερίζωμά της.
Ποιος μικρομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος μπορεί να αντέξει:
— Τη νέα φοροεπιδρομή με τη φορολόγηση σπιτιών, αποθηκών, ακόμα και των χωραφιών.
— Τα χαράτσια για τον ΕΛΓΑ, ΟΓΑ και την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67.
— Τις τεράστιες αυξήσεις στο αγροτικό ρεύμα.
— Τις υπέρογκες τιμές στο πετρέλαιο, στις ζωοτροφές και στο σύνολο των αγροτοεφοδίων, για να κερδοφορούν τα μονοπώλια.
— Τη μείωση της επιστροφής του ΦΠΑ από 11% σε 6% και με στόχο την τελική κατάργηση.
— Τις περικοπές των πενιχρών αγροτικών συντάξεων με το κόψιμο των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας.
— Τις περικοπές στις επιδοτήσεις και στις αποζημιώσεις από ασθένειες και καταστροφές (πράσινο σκουλήκι, δάκος, χαλαζοπτώσεις κ.λπ.).
— Την κατάργηση κάθε μέτρου προστασίας της ντόπιας παραγωγής, τις εξευτελιστικές τιμές στον παραγωγό που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής στα περισσότερα προϊόντα.
— Τη νέα ΚΑΠ 2014 – 2020 που θα φέρει μείωση συνολικά των κονδυλίων και των εισροών στον αγροτικό τομέα. Ταυτόχρονα θα φέρει μείωση κατά 40% περίπου στις επιδοτήσεις με την υιοθέτηση της περιφερειοποίησης και των κριτηρίων που τίθενται, καθώς και την οριστική αποδέσμευση της επιδότησης από την παραγωγή.
Οπως όλα δείχνουν, η αναθεώρηση της ΚΑΠ για μετά το 2013 θα φέρει ακόμα χειρότερα μέτρα όπου οι επιδοτήσεις θα μειωθούν για την Ελλάδα κατά 40%, ενώ η χρήση του όρου «ενεργός αγρότης» σημαίνει ότι οι φτωχοί και μικροί αγρότες που εξαναγκάζονται να έχουν και εξωγεωργικό εισόδημα προκειμένου να επιβιώσουν, καθώς και οι εργατοαγρότες θα αποκλειστούν από τις όποιες επιδοτήσεις ή παίρνοντας ένα μικρό επίδομα των 500 ευρώ και θα οδηγηθούν μια ώρα αρχύτερα στο ξεκλήρισμα.
Από πουθενά δε φαίνεται κανένα κέρδος για τη φτωχομεσαία αγροτιά στο επόμενο διάστημα. Νέο πλήγμα για τους αγρότες αποτελεί η ομόφωνη απόφαση της ΕΕ, για αναστολή ή κατάργηση των γεωργικών επιδοτήσεων – ενισχύσεων στις χώρες – μέλη της ΕΕ που δεν τηρούν τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Είναι ο πρόδρομος της νέας ΚΑΠ μετά το 2013, που θα συρρικνώσει τις ενισχύσεις στους αγρότες, παρόμοιος με την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας, της κρατικής συμμετοχής στις συντάξεις, στον κλάδο υγείας, παιδείας κ.ά.

Την πολιτική αυτή στηρίζουν και υπηρετούν Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί να τη «φτιασιδώσει» υποστηρίζοντας ότι στα πλαίσια της αντιαγροτικής ΚΑΠ μπορεί να υπάρξει πολιτική προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών.
Το αγροτικό συνδικαλιστικό και συνεταιριστικό κίνημα υποτάχθη¬καν και εκφυλίστηκαν στις επιλογές της Κοινής Αγροτικής Πολιτι¬κής (ΚΑΠ), σε επιδοτήσεις εξαγοράς των αγροτοπαραγωγών που ουσιαστι¬κά οδηγούσαν στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής, στην αντικα¬τάσταση ζωτικών καλλιεργειών από δευτερεύουσες και συμπληρωματικές, στη χρησιμοποίηση των συνεταιριστικών ενώσεων για συγκέντρωση κεφα¬λαίου.
Οι αρνητικές συνέπειες εκδηλώθηκαν ήδη από τα μέσα της δεκαετί¬ας του 1990, με αποτέλεσμα ν’ απαξιωθούν οι ηγεσίες του αγροτικού κινή¬ματος (ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ), να εκδηλωθούν αγροτικοί αγώνες με άλλα κέ¬ντρα οργάνωσης. Προωθείται η Πανελλήνια Ενωση Νέων Αγροτών (ΠΕΝΑ), ξεχωρίζοντας τους αγρότες ηλικιακά, καλλιεργώντας την επιχειρηματικό-τητα και ανταγωνιστικότητα στον αγροτικό τομέα, δηλαδή την ΚΑΠ της ΕΕ.
Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά σε μια τέτοια λαίλαπα, η επιλογή είναι υπόθεση του καθενός αλλά και συνολικά του κινήματος.
Θα σκύψουν το κεφάλι στην μοιρολατρία και την υποταγή στους ψεύτικους μονόδρομους, στην τρομοκρατική ιδεολογική επίθεση των ΜΜΕ των εφοπλιστών και βιομηχάνων ή θα σηκώσουν ανάστημα διδαγμένοι από το αγωνιστικό παρελθόν να διεκδικήσουν αυτά που θα τους ανακουφίσουν αλλά ταυτόχρονα να πολεμήσουν τον πραγματικό ένοχο, τα μονοπώλια, να έρθουν σε ρήξη για τη συνολική ανατροπή των πολιτικών που τα στηρίζουν;
Ανεπιφύλακτα τασσόμαστε με τον δεύτερο δρόμο, τον μόνο ικανό να επιβάλλει λύσεις και άλλη ανάπτυξη προς όφελος του λαού, αξιοποιώντας τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού μας με φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Για την τροφοδότηση κλάδων της μεταποίησης, για προϊόντα που ικανοποιούν τις ανάγκες του λαού.
Εργάτες και αγρότες να πάρουν την τύχη στα χέρια τους με τη δράση τους, να δημιουργήσουν το μεγάλο μαχητικό λαϊκό ποτάμι που θα σαρώσει τις δυνάμεις των μονοπωλίων και θα ανοίξει το δρόμο για μια λαϊκή ανάπτυξη.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Η πρότασή μας είναι και ρεαλιστική και αναγκαία είναι πρόταση πάλης γύρω από ώριμους άμεσους στόχους και αιτήματα, πρόταση συσπείρωσης σε επιμέρους μέτωπα πάλης, που στην πορεία θα μετατραπούν στα ρυάκια, που θα οδηγήσουν στη συγκρότηση της μεγάλης Λαϊκής Συμμαχίας. Είναι πρόταση καθημερινού αγώνα, συμμαχίας και πάλης για τη λαϊκή εξουσία.
Το Κ.Κ.Ε. καλεί την φτωχομεσσαία αγροτιά να αγωνιστεί για άμεση αντιμετώπιση και λύση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα.
– Προστασία και έγκαιρη διάθεση της αγροτικής παραγωγής σε τιμές και επιδοτήσεις που να διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα.
– Ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής με εκτέλεση από το κράτος βασικών έργων υποδομής και έλεγχο των τιμών των αγροτικών εφοδίων και μηχανημάτων, χτύπημα της κερδοσκοπίας των εμποροβιομηχάνων.
– Ευνοϊκή χρηματοδότηση των μικρομεσαίων αγροτών και των συνεταιρισμών από κρατική ΑΤΕ,
– Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους, από τον δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος.
– Θεσμοθέτηση κατώτερης μηνιαίας σύνταξης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες ίση με την ετήσια εισφορά του αγρότη στην κατώτερη ασφαλιστική κλάση (400 ευρώ το μήνα).
Βασική προϋπόθεση για μια δυναμική πορεία του κινήματος, για αλλαγή συσχετισμού δύναμης μέσα από την κοινωνικοπολιτική πάλη, είναι η συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που εκφράζει την συμμαχία της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων, της εργατικής, τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς.
Οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι στο εμπόριο και τη βιοτεχνί¬α, στον επισιτισμό και τον τουρισμό, στις επισκευές, στον καθαρισμό, στον καλλωπισμό κ.λπ., αυτοί που κατά περιόδους δουλεύουν 10 και 12 ώρες την ημέρα μαζί και με άλλα μέλη της οικογένειάς τους, αν και είναι ιδιο-κτήτες γης και ορισμένων άλλων σκόρπιων μέσων παραγωγής, έχουν μο¬ναδικό συμφέρον από την κατάργηση των μονοπωλίων, σε τελική ανάλυ¬ση από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, από την ανατροπή της εξουσίας της.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι τα βιομηχανικά, εμπορικά μονοπώλια, οι τράπεζες, η φορολογία του κράτους τους, που όλα μαζί αφαιρούν από το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων το μεγάλο μέρος της παρα¬γωγής τους, συνθλίβουν το εισόδημά τους. Είναι το καπιταλιστικό σύστη¬μα που αργά ή γρήγορα θα τους ξεκληρίσει, θα τους καταστρέψει ως αυτό-νομους παραγωγούς και εργαζόμενους, θα τους ρίξει στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση στην υποαπασχόληση. Ακόμα και αν τους διατηρή¬σει για κάποιο διάστημα, οι συνθήκες της ζωής τους θα χειροτερέψουν, με αύξηση των ωρών εργασίας, επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησης, των συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών τους, της πρόληψης -αποκατάστα¬σης της υγείας, του Πολιτισμού – Αθλητισμού, του ελεύθερου χρόνου, γε¬νικά με επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους.
Μονόδρομος είναι ο διαχωρισμός στην οργάνωση πρωτοπόρων φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις από τους καπιταλιστές, ο διαχωρισμός από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους για τις αγορές πρώτων υλών και δρόμους ενέργειας, άλλων πρώτων υλών κ.λπ.
Μονόδρομος είναι να ταχθούν ή με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης που συνεπάγεται τη βίαιη καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους τους ή με την ανάπτυξη που έχει βάθρο της την κοινωνική (λαϊκή) ιδιοκτησία, τον κε¬ντρικό σχεδιασμό, προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας. Αυτή η ανάπτυ¬ξη προϋποθέτει τη ρήξη και ανατροπή της οικονομικής κυριαρχίας και της πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων, την πλήρη αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, την κατάργηση όλων των ξένων βάσεων.
Η Λαϊκή Συμμαχία παλεύει κατά της κρατικής καταστολής, της εργοδοτι¬κής βίας, υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες κ.λπ. Ο αγώνας για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση είναι αναπόσπαστα δεμέ¬νος με την αποδέσμευση και τη μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς επι-πτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στα δημόσια νοσοκομεία κ.λπ., σε ρήξη με ΕΕ – ΔΝΤ. Διεκδικεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Συμφωνεί με την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από κάθε μορφής σχέση με ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Έχει στόχο την κατάργηση των ξένων βάσεων, της παρουσίας ξένων στρατιωτικών και α¬στυνομικών δυνάμεων στην Ελλάδα με διάφορα προσχήματα.

• Κοινωνικοποιείται η γη, οι καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δι¬αμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επε¬ξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή προϊόντων κατανάλω¬σης. Η ελληνική πραγματικότητα δεν απαιτεί αναδιανομή της γης. Οι μη κατέχοντες γη καλλιεργητές θα εργάζονται στις σοσιαλιστικές μονάδες α¬γροτικής, γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Το μέτρο της κοινω-νικοποίησης της γης αποκλείει τη δυνατότητα συγκέντρωσης της γης, την αλλαγή χρήσης και εμπορευματοποίησή της από τους ατομικούς ή συνε¬ταιρισμένους αγροτοπαραγωγούς.
-Κοινωνικοποιούνται τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, στην ενέργεια-ύδρευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές, επισκευές, τα μέσα μα¬ζικής μεταφοράς, το χονδρικό – λιανικό και εισαγωγικό – εξαγωγικό εμπό¬ριο, οι συγκεντρωμένες τουριστικές -επισιτιστικές υποδομές, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις καπιταλιστικού τύπου.
• Καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην εκπαίδευση, στην Υγεία – Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οργανώνονται πλήρως και αποκλειστικά ως κοινωνικές υπηρεσίες.
• Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας, δηλαδή η μίσθωση ερ¬γασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλά¬δους που δεν υφίστανται υποχρεωτική κοινωνικοποίησή τους, π.χ. στη βι¬οτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό -επισιτισμό, σε ορισμέ¬νες βοηθητικές υπηρεσίες.
• Μέσα παραγωγής, πρώτες και άλλες βιομηχανικές ύλες και πόροι, ερ¬γατική δύναμη μπαίνουν σε διαδικασία παραγωγής και οργάνωσης κοινω¬νικών και διοικητικών υπηρεσιών μέσω του Κεντρικού Σχεδιασμού.
• Η βιομηχανική και το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής παραγωγής πραγ¬ματοποιούνται με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, Κεντρικού Σχεδιασμού, εργατικού ελέγχου σε όλη την κλίμακα διεύθυνσης – διοίκησης.
Στα πλαίσια της λαϊκής αγροτικής οικονομίας, καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη πρέπει να παίζει ο Δημόσιος αγροτικός τομέας με τις κεντρικές και περιφερειακές του υπηρεσίες, με τους αγροτικούς οργανισμούς και τα ιδρύματα έρευνας. Για να παίξει αυτό το ρόλο ο δημόσιος αγροτικός τομέας θα πρέπει να έχει παραγωγικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό, που θα εκφράζεται:
-Με τον προγραμματισμό συγκεκριμένων αναπτυξιακών στόχων και την επιστράτευση του ανθρώπινου και επιστημονικού δυναμικού, των παραγωγικών μέσων, μηχανισμών και κονδυλίων για την υλοποίησή τους.
-Τη γενναία αύξηση των δημοσίων επενδύσεων με την εκτέλεση βασικών έργων υποδομής στην ύπαιθρο.
-Με την παραγωγή των βασικών αγροτικών εφοδίων (λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων) μηχανημάτων καθώς και την δημιουργία μεγάλων μεταποιητικών μονάδων που έχουν σαν πρώτη ύλη τα αγροτικά προϊόντα (γεωργικά, κτηνοτροφικά, δασικά, αλιεύματα).
-Με τη δραστήρια συμμετοχή του στις γεωργικές εξαγωγές που μπορεί να γίνει με τη δημιουργία εξαγωγικών οργανισμών, τη στήριξη των συνεταιριστικών οργανώσεων, την προβολή στο εξωτερικό των αγροτικών προϊόντων, τις εξαγωγικές επιδοτήσεις και τη σύναψη ισότιμων διακρατικών εμπορικών συμφωνιών.
-Με την προώθηση της εγχώριας έρευνας και τεχνολογίας και την δημιουργία υποδομών από το κράτος για την εκπαίδευση των αγροτών στις νέες τεχνικές καλλιέργειες φυτών, διατροφής και αναπαραγωγής ζώων. Ορθολογική χρησιμοποίηση λίπανσης και φυτοφαρμάκων με σεβασμό στο περιβάλλον.
-Η ΑΤΕ μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο για την εφαρμογή μιας φιλολαϊκής αγροτικής πολιτικής. Για να ανταποκριθεί όμως σ αυτή την κατεύθυνση απαιτείται να παραμείνει εξειδικευμένος κρατικός πιστωτικός αγροτικός φορέας, που θα λειτουργεί με κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια.
Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός έχει δικαίωμα χρήσης της κοινωνικοποιημένης γης ως παραγωγικού μέ¬σου. Η ένταξη των μικροϊδιοκτητών αγροτών πραγματοποιείται εθελοντικά.
Κίνητρα της συνεταιριστικοποίησης είναι:
Η μείωση του κόστους παραγω¬γής μέσω των κοινών εργασιών καλλιέργειας και συλλογής των αγροτικών προϊόντων.
Η προστασία της αγροτικής παραγωγής από τα φυσικά φαινό¬μενα μέσω των υποδομών του κράτους, της επιστημονικής και τεχνικής υ¬ποστήριξης.
Η διάθεση της αγροτικής παραγωγής με τη συγκέντρωσή της μέσω του κρατικού εμπορίου.
Ο ισομερισμός του χρόνου εργασίας στη δι¬άρκεια του έτους μέσω της επέκτασης της μηχανοποίησης και του κεντρι¬κού συντονισμού για την αντιμετώπιση των έκτακτων εποχιακών αναγκών.
Η αναμόρφωση του χωριού με στοιχεία της πόλης που αφορούν την ενι¬αία εκπαίδευση, τα πλήρως εξοπλισμένα Κέντρα Υγείας, συνδεδεμένα με νοσοκομεία των κοντινών αστικών κέντρων, τις πολιτιστικές υποδομές, τις μεταφορές κ.λπ.
Στο βαθμό που μέσω του παραγωγικού συνεταιρισμού κοινωνικοποιείται η εργασία με τη χρησιμοποίηση μηχανοποιημένων μέσων παραγωγής και κοινών υποδομών, θα διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις για την άμεση ένταξη στην κοινωνική ιδιοκτησία και πλήρη ένταξη στον Κεντρικό Σχε¬διασμό. Σε αυτή την κατεύθυνση εξαλείφεται η αντίθεση μεταξύ πόλης και χωριού, βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής. Όφελος των πρώην συνε¬ταιρισμένων είναι η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσής τους.

Με την ανάδειξη των παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών μπορεί να αντιμετωπισθεί το μειονέκτημα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα της Ελληνικής γεωργίας, σε όφελος του λαού.
Αυτοί οι συνεταιρισμοί δεν θα έχουν καμιά σχέση με το υδροκέφαλο γραφειοκρατικό και χρεοκοπημένο συνεταιριστικό κίνημα που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας και λειτουργεί σαν μοχλός υλοποίησης των αντιαγροτικών πολιτικών της ΕΕ και της κυβέρνησης. Το παραγωγικό συνεταιριστικό κίνημα θα λειτουργεί με διαφάνεια και δημοκρατίας, θα κατοχυρώνει την πραγματική ισοτιμία των μελών του στη διοίκηση και λειτουργία του και θα αυτοελέγχεται.
Η αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της μικρομεσαίας αγροτιάς και γενικά το λαό της περιοχής. Η οποία θ ανταποκρίνεται στις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού μας, θα προωθεί τη διατροφική αυτάρκεια και ανεξαρτησία της χώρας μας απέναντι στις πολυεθνικές τροφίμων, θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες και θα διασφαλίζει το εισόδημα και την επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών. Οι προϋποθέσεις, εδαφικές, κλιματολογικές, υδρολογικές, τεχνικές, επιστημονικές, η εμπειρία και η εργατικότητα των αγροτών υπάρχουν γι αυτά.
Βασικά στοιχεία αυτής της ανάπτυξης είναι η εφαρμογή κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών με βάση τα αντίστοιχα αγροτικά προϊόντα (βαμβάκι, καλαμπόκι, καπνός, τεύτλα, σιτηρά, κηπευτικά κλπ.)
Η αλλαγή της σύνθεσης της αγροτικής παραγωγής με ενίσχυση των ζωικών προϊόντων και των φυτικών προϊόντων που στηρίζουν τη ζωική παραγωγή, με στόχο την αυτάρκεια της χώρας μας σε βασικά διατροφικά προϊόντα.
Απαγόρευση της χρήσης στη χώρα μας και την Ε.Ε. των Γ.Τ.Ο.
Εκτέλεση των απαραίτητων έργων υποδομής .
Αξιοποίηση στην αγροτική παραγωγή ως πηγές ενέργειας το φυσικό αέριο, την αιολική ενέργεια, τα γεωθερμικά πεδία της περιοχής.
Την βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής με τη δημιουργία σύγχρονης μεταποιητικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας στηριζόμενες στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του νομού και τα παραγόμενα αγροτικά προϊόντα (κτηνοτροφικά, βαμβάκι, αραβόσιτος, σιτηρά, τεύτλα, μετάξι, κηπευτικά, ελιά κλπ.)
Ορθολογική ανάπτυξη, αξιοποίηση και προστασία του δασικού και ορυκτού πλούτου στη βάση ότι είναι δημόσια και λαϊκή περιουσία.
Η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού,
Ένα τέτοιο αναπτυξιακό πρόγραμμα πρέπει να συνοδεύεται με μέτρα επίλυσης των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών του αγρότη και της αγρότισσας, που αποτελούν το βασικό παράγοντα ανάπτυξης της γεωργίας και κτηνοτροφίας και να παρακινούν το νέο να παραμείνει στην ύπαιθρο και την αγροτική παραγωγή.
Χρειάζεται αναβαθμισμένο και αποκεντρωμένο Δημόσιο σύστημα Υγείας, που θα παρέχει δωρεάν σε όλο το λαό και στους αγρότες πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με αναβαθμισμένα αγροτικού τύπου κέντρα υγείας.
Δημόσιο δωρεάν σύστημα παιδείας.
Η δημιουργία και λειτουργία βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών.
Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων και πολιτιστικών κέντρων, για να αξιοποιείται δημιουργικά ο ελεύθερος χρόνος των αγροτών και των αγροτισσών.
Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα ο τομέας της οικονομίας πρέπει να ενταχθεί σε έναν κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης.
Στις συνθήκες της αστικής εξουσίας είναι αδύνατον να υπάρξει ένας πανεθνικός σχεδιασμός.
Αποτελεί χονδροειδή διαστρέβλωση ότι κεντρικός σχεδιασμός σημαίνει ότι όλα αποφασίζονται κεντρικά. Κεντρικός σχεδιασμός σημαίνει: Διαμόρφωση στρατηγικών στόχων και επιλογών, ιεράρχηση των κλάδων και των τομέων, το πού θα συγκεντρώσεις περισσότερες δυνάμεις, καταμερισμό. Από εκεί και πέρα υπάρχει εξειδίκευση κατά κλάδο και κατά περιοχή.
Δίνει τη δυνατότητα και προϋποθέτει ότι η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα θα συμμετέχουν και θα συναποφασίζουν για το τι θα αναπτυχθεί και πώς αυτό θα μοιραστεί ή θα αξιοποιηθεί από ολόκληρη την κοινωνία. Και ταυτόχρονα να μπορούν να ελέγχουν αν αυτό πραγματοποιείται.
Η λαϊκή εξουσία θα είναι υποχρεωμένη όχι μόνο να ικανοποιήσει πιεστικές λαϊκές ανάγκες, αλλά και να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, τις λαϊκές επιτροπές. Οι θεσμοί αυτοί θα γεννώνται στην πορεία της αναμέτρησης και ιδιαίτερα στην κορύφωσή της.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Ή θα έχουμε εξουσία στα χέρια του λαού ή στα χέρια των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ολιγαρχίας του πλούτου, των μονοπωλίων. Όποιος από τα πολιτικά κόμματα ισχυρίζεται το αντίθετο κοροϊδεύει τον κόσμο.
Στο δρόμο αυτό, ανάλογα με την πορεία του κινήματος και την επίδραση των διεθνών εξελίξεων, υπάρχει έδαφος για επιμέρους κατακτήσεις, που το σιγούρεμά τους όμως και η διεύρυνσή τους θα γίνουν μόνο με τη νίκη στο επίπεδο της εξουσίας.
Δεν υποστηρίζουμε απλοϊκά ή όλα ή τίποτα, αλλά ένα δρόμο που θα έχει ένα σκοπό, ένα στόχο και που, στην πορεία του, θα αποσπώνται και κατακτήσεις. Αυτό σημαίνει καθαρό πρόγραμμα στόχων και μέσων πάλης, αυτό σημαίνει σαφή πολιτική συμμαχιών κι όχι να ξεκινάς ανάποδα χωρίς προορισμό, χωρίς πυξίδα για το επόμενο βήμα και τον τελικό σκοπό.
Η πολιτική πρόταση του Κ.Κ.Ε. μπορεί και πρέπει να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης, της φτωχομεσσαίας αγροτιάς , των αυτοαπασχολημένων.
Να βγει από το περιθώριο ο λαός και να γίνει ο ίδιος και το κίνημά του πρωταγωνιστής των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.