ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
«Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού»
Ο Ιωάννης Πασαλίδης, ο αείμνηστος Πρόεδρος της ΕΔΑ το 1958, όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, έλεγε: «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές του Ιουνίου τρέχοντος έτους, αφού αναδείχθηκε ως αξιωματική αντιπολίτευση και προκειμένου να αποφύγει τη στήριξη μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, υπόσχονταν ότι θα ασκήσει μια υπεύθυνη αντιπολίτευση. Ο κ. Παπαδημούλης, μάλιστα, τις πρώτες μετεκλογικές μέρες ισχυρίζονταν: «Δεν θα κάνουμε αντιπολίτευση του 4% (δηλαδή έξαλη και ανεύθυνη) αλλά αντιπολίτευση του 27%». Τουτέστιν, αντιπολίτευση της σοβαρότητας και υπευθυνότητας. ΄Αραγε, πόσο τηρούνται αυτές οι υποσχέσεις και πόσο θα συγκρατηθεί ψύχραιμα ο ΣΥΡΙΖΑ σε κοινοβουλευτικά πλαίσια και πόσο θα ανταποκριθεί στον μεγάλο και σοβαρό θεσμικό του ρόλο, ώστε να γίνει ταχύτερα το ξεπέρασμα της κρίσης που ταλανίζει τον ελληνικό λαό;
Δεν μπορεί βέβαια να γίνει συσχετισμός και αντικειμενική σύγκριση διαφορετικών εποχών, διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών αρχών και διαφορετικών κοινωνικών συνθέσεων. Σήμερα, το μεγάλο ζητούμενο είναι η πολιτική σταθερότητα και όχι φυσικά η αποσταθεροποίηση της χώρας. Αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη της κυβέρνησης και ακολούθως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα, για να βγούμε από τη στενωπό της κρίσης, χρειάζονται ριζικές και ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Με μερεμέτια και μεταμφιέσεις του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να προωθηθεί η οικονομική ανάκαμψη και να κατοχυρωθεί η κοινωνική γαλήνη, ώστε να ακολουθήσει η ανάπτυξη, η αύξηση της απασχόλησης, του εισοδήματος και της ευημερίας. Δεν αρκεί να έχεις τις καλύτερες αρνήσεις και αντιθέσεις αλλά εποικοδομητικές θέσεις, ώστε να γίνει η σύνθεση. Δεν αρκεί να έχεις προτάσεις ανεδαφικές, άκαιρες και επιζήμιες για τη χώρα, αλλά να έχεις εναλλακτικές προτάσεις υψηλής ευκρίνειας και ειλικρίνειας που να είναι ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες και υλοποιήσιμες.
Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού. Γι αυτό όχι μόνο η ανατρεπτική ρητορική βλάπτει αλλά κυρίως η ανατρεπτική δράση εκτός μέτρου και νομιμότητας είναι επιζήμια για τη χώρα. Το δόγμα «όλα ή τίποτα» δεν ανάγεται στην πολιτική σφαίρα αλλά στα καιροσκοπικά τυχερά παιχνίδια και στον τζόγο. Γι αυτό και το δόγμα της συγκυρίας φαίνεται ουτοπικό, χωρίς ρεαλισμό και αυτοκριτική. Μια πρόταση ακύρωσης των συμφωνηθέντων υποχρεώσεων της χώρας που εδράζεται στον δογματισμό και στην απολυτότητα μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε μεγαλύτερες περιπέτειες και κινδύνους.
Αν και όλοι οι πολιτικοί ρόλοι κρίνονται από τον λαό, ωστόσο ο πιο βολικός και άνετος πολιτικός ρόλος είναι αυτός της αντιπολίτευσης, αλλά η μόνη χρήσιμη εθνικά πολιτική προσπάθεια είναι αυτή που θα κρατήσει όρθια την Ελλάδα. Γι αυτό δεν πρέπει να παραμυθιάζουμε ούτε τους ΄Ελληνες ούτε τους εταίρους με ψεύτικες υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες. Είναι πολιτικός αμοραλισμός να συμπεριφερόμαστε διπρόσωπα και με διγλωσσία απέναντι στους ξένους ως «αρχοντοχωριάτες» ενώ είμαστε «μπατήριδες». Από πρόσφατες συμπεριφορές και ταξίδια φαίνεται πως κάποιες ηγεσίες έχουν συνειδητοποιήσει πως ούτε η στείρα αντιμνημονιακή ρητορεία ούτε ο συνωμοσιολογικός αφορισμός της Τρόϊκας ούτε ο αντιγερμανισμός θα λύσουν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας, εάν εμείς οι ίδιοι δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας, εάν εμείς δεν απαλλαγούμε από τους δογματισμούς, τους αφορισμούς, τα στερεότυπα και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, εάν δεν υιοθετήσουμε μια στάση της λογικής, της ευθύνης και των ανοιχτών οριζόντων. Μια στείρα αντιπολίτευση που μηδενίζει και ισοπεδώνει τα πάντα δεν βοηθάει στο ξεπέρασμα της κρίσης, διότι εμποδίζει όλες τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και δομικές μεταρρυθμίσεις. ΄Αλλωστε, συμφέρει πολιτικά και κομματικά στην αντιπολίτευση να λυθούν όσα περισσότερα προβλήματα της χώρας, ώστε όταν αναλάβει αύριο τη διακυβέρνηση της χώρας θα είναι ευκολότερο το έργο της.