ΤΟΥ ΜΑΝΔΑΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.E-mail: panosmandalos@yahoo.gr.
Ακούμε συνέχεια για επενδύσεις, για ανάπτυξη και φυσικά για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν που φυσικά γίνονται μέρα με την μέρα όλο και χειρότερες. Η ανάπτυξη είναι ο μόνος δρόμος για να βγει μια κοινωνία από το τέλμα που βιώνει. Η ανάπτυξη έρχεται όμως με την ανάπτυξη της παραγωγικότητας και φυσικά με την αγοραστική αξία των μισθών που θα αναλωθούν στην κατανάλωση που θα φέρει ακριβώς το ποθούμενο, κίνηση χρημάτων και κεφαλαίων καθώς και έσοδα στα κρατικά ταμεία αλλά και στις τσέπες των μικρομεσαίων.. Σήμερα, ακριβώς το αντίθετο. Καμία αγοραστική αξία των μισθών και φυσικά η κίνηση κεφαλαίων παραμένει αποθηκευμένη στις μνήμες μας και στις of shore εταιρείες των ολιγαρχών . Τα έσοδα στις καλένδες αφού ποτέ δεν θα μπορέσει να βγει ένας προϋπολογισμός αν δεν έχει έσοδα και στηρίζεται μόνο στις περικοπές. Μαγαζί όπου δεν μπαίνει πελάτης, όσες απολύσεις και να κάνεις στο τέλος θα μένεις μόνος σου και το κέρδος θα είναι μόνο το κλείσιμο του.
Ανάπτυξη και παραγωγή είναι συνδεμένη. Αν παράγεις αναπτύσσεσαι γιατί ακριβώς έχεις προϊόντα να πουλήσεις και μπορείς να βρεις πελάτες που θα αγοράσουν τα παραγόμενα προϊόντα. Αν δεν παράγεις δεν μπορείς να πουλήσεις γιατί ακριβώς δεν έχεις τι να πουλήσεις. Από την άλλη η ανάπτυξη είναι συνδεμένη με την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Αν αυτή είναι μηδενική αυτή η ανάπτυξη μένει στα χαρτιά και μόνο.
Για να υπάρχουν όμως επενδύσεις πρέπει πάνω από όλα να έχεις ένα σοβαρό κράτος και σοβαρούς πολιτικούς. Πρέπει να υπάρχει προγραμματισμός και συνέπεια και όχι το να βγάλουμε τον μήνα και βλέπουμε. Ο προγραμματισμός τα τελευταία χρόνια και μιλάμε για την τελευταία εικοσαετία αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.
Δεν μπορείς να περιμένεις επενδύσεις με φορολογικά νομοσχέδια που έχουν φορολογικούς συντελεστές 40-45%, που φυσικά μεταβάλλονται όταν δεν βγαίνουν οι δείκτες και αυτοί δεν βγαίνουν εδώ και πολλά χρόνια. Δεν μπορείς να περιμένεις επενδύσεις όταν έχεις έναν ΦΠΑ στο 23% γιατί το κόστος από μόνο του ανεβαίνει στα ύψη. Δεν μπορείς να περιμένεις επενδύσεις όταν βάζεις φορολογία διπλή και τριπλή στο ίδιο αγαθό και αν και αντισυνταγματική εσύ το θεωρείς καμάρι ότι φορολογείς τον κακόμοιρο που τόλμησε να έχει σπίτι δυο και τρεις φορές. Αυτή την στιγμή η φορολογία σε σύνολο είναι στο 60-70% που κανένα κουμουνιστικοολιγαρχικό σύστημα δεν τόλμησε να βάλει. Και όταν ξεπουλάς όσο- όσο τις κρατικές κερδοφόρες επιχειρήσεις που σου αφήνουν το κέρδος. Βέβαια δεν τις ξεπουλάς και στην εξευτελιστική τιμή που ο επίδοξος επενδυτής από τον πρώτο χρόνο θα έχει κέρδος, αφού το καταβαλλόμενο τίμημα θα είναι χαμηλότερο των κερδών.
Πώς γίνεται να έρθουν επενδύσεις όταν εσύ επισκέπτεσαι ξένους αρχηγούς και υποτακτικά κλεινής την κεφαλή και κάνεις ότι σου ζητάν χωρίς να σέβεσαι καθόλου τον λαό που αντιπροσωπεύεις. Πως ο ξένος θα εμπιστευτεί αυτόν που δεν σέβεται ούτε την καταγωγή του. Απλώς σαν αποικιοκράτες θα έρθουν, θα φαν, θα πιουν και θα σε αφήσουν στην κατάντια σου. Όσο για εσένα θα σε πετάξουν σαν αναλώσιμο γιατί δεν τους χρειάζεσαι πια.
Πώς να έρθουν επενδύσεις όταν ενώ λες ότι το κόστος εργασίας είναι βασικός παράγοντας στην διαμόρφωση του κόστους παραγωγής και αυτό έχει μειωθεί κατά 60%, αυξάνεις τα τιμολόγια ΔΕΗ.
Δεν παρακαλάς να έρθουν επενδυτές αλλά προγραμματίζεις και βάζεις τις βάσεις για την ανάπτυξη. Επίσης βάζεις τους όρους σου σαν σοβαρό κράτος στους επενδυτές. Έτσι οι επενδύσεις θα έρθουν μόνες τους γιατί θα ξέρουν ότι πραγματικά υπάρχει σταθερότητα και τα φορολογικά νομοσχέδια δεν θα αλλάζουν από μέρα σε μέρα.
Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα που ακριβώς αυτοί οι κυβερνώντες κατάντησαν σε αυτά τα χάλια και απλώς ακολουθούν πιστά τις συμβουλές των άλλων γιατί ακριβώς ποτέ δεν έκαναν ένα πρόγραμμα και ποτέ δεν ήταν σοβαροί διαχειριστές του κράτους.
Κάποτε οι επενδύσεις ερχότανε. Φτιάχτηκε βιομηχανία και μάλιστα παρήγαγε και αυτοκίνητα, επισκεύαζε αεροσκάφη, ήμασταν αυτάρκεις σε ζάχαρη, αγροτικά και κτηνοτροφικά ακόμα και σε χαρτί και πλαστικό. Αυτά δυστυχώς τελείωσαν. Ακριβώς γιατί κανείς από τους ως τώρα διοικούντες δεν ενδιαφέρθηκε. Ποτέ δεν πήραμε σοβαρά τα αντισταθμιστικά ωφέλει που θα δώσουν ώθηση στην βιομηχανία. Αντίθετα στην Θεά της μίζας και τις ρέμουλας αγοράζαμε μόνο σε αυτούς που μας τα στήνανε. Η Τουρκία με την τακτική των αντισταθμιστικών οφελών σήμερα παράγει ακόμα και δορυφόρους. Εμείς έχουμε έναν και αυτόν θα τον πουλήσουν. Αντίθετα διερωτόμαστε και σκοτωνόμαστε αν η λίστα Λαγκάρτ παραποιήθηκε ή όχι …αντί να κλειστούν μέσα όλοι όσοι έχουν εμπλακεί σε αυτά τα σκάνδαλα. Δώσαμε τα ναυπηγία και ακόμα περιμένουμε τα υποβρύχια τα οποία πληρώσαμε αλλά κανένα δεν παραδόθηκε. Συγνώμη …ένα και εκείνο ….γέρνει από τους τίμιους Γερμανούς ….ενώ τα πληρώσαμε κανονικά.
Ο Καραμανλής το 74 απαίτησε από τους Αμερικάνους 30% στα πετρέλαια της Θάσου για το Ελληνικό δημόσιο, ενώ ο Καραμανλής ο νεότερος 5 χρόνια κοιμότανε και όταν ξύπνησε έπεσε μόνος του και θα έκανε τους αγωγούς, θα έκανε τα πετρέλαια, θα έκανε, θα έκανε, αλλά παρέδωσε στον Γιωργάκη που απλώς εκτέλεσε την εντολή … σκοτώστε τους Έλληνες. Σήμερα ικετεύουμε για να έρθουν και όσο- όσο να τα πάρουν όλα.
Δεν θα έρθουν επενδύσεις όταν το ιδιωτικοποιημένο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας με μισθούς Βουλγαρίας είναι το ακριβότερο στην Ευρώπη και φυσικά οι αερομεταφορείς χρησιμοποιούν άλλους αερολιμένες. Και εσύ κάθεσαι και κοιτάς. Εδώ το κόστος εργασίας δεν παίζει ρόλο; Πως τα Γαλλικά αεροδρόμια με τριπλάσιους μισθούς είναι φθηνότερα; Εδώ, σε ένα καπιταλιστικό κράτος μπαίνει η νομοθεσία και το όριο, για να μην γίνει το κέρδος δυνάστης και καταπατητής της ανάπτυξης. Αλλά πώς να τα κάνεις όταν η κομποστοποίηση που προσπαθείς να κάνεις ανόμοιων καπιταλιστικών κοινωνιών είναι το όραμα σου; Πως μπορείς, όταν ανοίγεις τις αγορές στην Κουμουνιστική Κίνα που χωρίς ίχνος εργατικών, μισθοδοτικών και γενικά ανθρώπινων δικαιωμάτων, την βάζεις να συναγωνιστεί με τα δικά σου προϊόντα με ίσους όρους; Προσοχή λέμε κομποστοποίηση. Στην κομποστοποίση όλα γίνονται μάζα, ομοιόμορφη και άμορφη. Φυσικά στις ιδιότητες της κομποστοποίησης πρωταρχικό λόγο παίζει η ποσότητα και όχι η ποιότητα.
Δεν θα έρθουν επενδύσεις γιατί όταν τα αναπτυξιακά έργα όπως λιμάνια, μαρίνες, σιδηρόδρομοι μένουν όπως είναι και μετά από 40 χρόνια επαναχρηματοδοτούνται για να ξαναρχίσουν να κατασκευάζονται. Πως θα έρθει και θα επενδύσει σοβαρά κάποιος όταν λείπουν οι υποδομές και όλα γίνονται από το λιμάνι του Πειραιά που αν κλείσει λόγο απεργίας 10 εκατομμύρια Ελλήνων δεινοπαθούν. Απλώς θα έχεις ένα άλλο 1929 όπου αυτοί θα έρθουν θα μας ποδοπατήσουν και θα φύγουν όπως ήρθαν. Ποιος σοβαρός πολιτικός φωνάζει ότι διοικώ ένα διεφθαρμένο κράτος. Ποιος σοβαρός πολιτικός λέει ότι οι ώρες εργασίας στην χώρα του είναι λίγες όταν έχεις 40 ώρες εργασίας και αυτοί που σου ζητάνε να επενδύσουν, στην χώρα τους έχουν 34,5. Δεν ξέρω αν η Φιλανδία ή η Σουηδία ή η Γερμανία που έχουν τριπλάσια μεροκάματα ζήτησαν να μπουν στο ΔΝΤ. Ξέρω όμως ότι είναι προ των πυλών του ΔΝΤ η Βουλγαρία και η Ρουμανία που μας το θέτουν σαν καύχημα. Ας μας εξηγήσουν οι φωστήρες μας λοιπόν της πολιτικής γιατί συμβαίνει αυτό; Απλό. Η αγοραστική δύναμη των πολιτών τους είναι μικρή. Η ανάπτυξη ήρθε πλασματικά και δεν έφερε μερική ευημερία στους κατοίκους αλλά ευημερία μόνο των ολιγαρχών. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν δούλεψε γιατί εις βάρος το δούλεψε αυτό της ολιγαρχίας και των καρτέλ. Γιατί καπιταλιστικό σύστημα σημαίνει κέρδος και φυσικά κυκλοφορία χρήματος. Αυτή η κυκλοφορία ήταν σε αυτά τα κράτη ανύπαρκτη. Σήμερα και στην Ελλάδα βιώνουμε αυτό το σύστημα. Το κράτος προσπαθεί να πάρει την ευημερία των πολιτών του ή καλύτερα με ληστρικά χαράτσια να την ληστέψει. 30 χρόνια σκανδάλων και πλουτισμού μερικών καλούνται να τα πληρώσουν τίμιοι πολίτες που με τον ιδρώτα τους και πολλοί με την ξενιτιά τους απέκτησαν. Αυτοί απλώς προσπαθούν. Προσπαθούν να καλύψουν κάθε ίχνος της οικτρής προδοσίας και ανικανότητας τους προς αυτόν τον λαό. Άτομα που δεν δούλεψαν ποτέ ή φαλίρισαν τις επιχειρήσεις του μπαμπά τους και προσπαθούν τώρα να μας σώσουν. Μα πως αυτός δεν μπόρεσε να σώσει το βιός του και θα σώσει ένα κράτος.

Υ.Γ. Δεν θα έρθουν οι επενδύσεις όταν οι υπουργοί σου και οι διοικούντες όταν έχουν μαύρα λεφτά βρίσκουν ότι δεν θυμούνταν ότι είχαν λογαριασμούς ή ότι τους είχαν ξεχάσει ή ότι τα έστειλαν στα παιδιά τους να σπουδάσουν. Πώς να εμπιστευτεί σοβαρός επενδυτής την επένδυση του σε άτομα που δεν θυμούνται ούτε τους δικούς τους λογαριασμούς ή ότι η επόμενη γενιά αλλά και αυτή τα παιδάκια τους σπουδάζουν με εκατομμύρια ευρώ και την δουλειά την βλέπουν σαν εφιάλτη αφού ξέρουν ότι και με το όνομα αλλά και με την ανικανότητα τους πάλι ο μπαμπάς θα τους τακτοποιήσει …και σε πόστο με 10-15.000 ευρώ.