Απαράδεκτη για ευρωπαϊκό κράτος η διαχείριση των τοξικών αποβλήτων από εξορύξεις στη Βουλγαρία, με επιπτώσεις και για την Ελλάδα
Πακέτο 4 ερωτήσεων του Ν. Χρυσόγελου προς την Κομισιόν

Σοβαρές επιπτώσεις ρύπανσης με τοξικά βαρέα μέταλλα από παλιές εξορυκτικές δραστηριότητες αλλά και ανησυχίες για μελλοντικές εξορυκτικές δραστηριότητες στη Βουλγαρία, φέρνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με γραπτή ερώτησή του, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην τεχνητή λίμνη Τοπόλνιτσα διαπιστώθηκε ρύπανση με αρσενικό, χαλκό και άλλα βαρέα μέταλλα, συνέπεια των ορυχείων χρυσού και χαλκού που βρίσκονται στη λεκάνη απορροής του. Τα νερά της λίμνης που χρησιμοποιούνται για την άρδευση των γεωργικών εκτάσεων της Άνω Θρακικής Πεδιάδας ρέουν στους ποταμούς Τοπόλνιτσα και Έβρο στην Ελλάδα και την Τουρκία.
Υπάρχουν, επίσης, τρείς εγκαταλελειμμένες λίμνες τελμάτων στο κλειστό πλέον ορυχείο ψευδαργύρου στο Osogovo (περιοχή Kystendil), μια άλλη εγκαταλελειμμένη λίμνη τελμάτων του μεταλλουργείου Kremikovzi κοντά στη Σόφια, ενώ ο ποταμός Medetska στα βουνά της Σρέντνα Γκόρα, ρέει στις παλιές εγκαταστάσεις αποβλήτων του κλειστού πλέον κρατικού ορυχείου χαλκού στο Μεντέτ και ρυπαίνεται με χαλκό και μαγγάνιο. Επιπλέον, υπάρχουν δύο εγκαταλελειμμένα ορυχεία στο Otechestvo και Izdremez, κοντά στη Σόφια και συνεχιζόμενη ρύπανση του ποταμού Malak Iskar από την εταιρεία εξόρυξης χαλκού Elazite Med.
Ανησυχία προκαλούν και οι μεγάλες συγκεντρώσεις αρσενικού σε μετάλλευμα που έχει προγραμματιστεί να εξαχθεί στο Κρούμοβγκραντ (κοντά στην περιοχή της Κομοτηνής), κάτι που δεν έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς στη σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Ειπτώσεων, όπως και οι διαδικασίες χορήγησης μεταλλευτικών δικαιωμάτων, που από πολλούς θεωρούνται αμφίβολης νομιμότητας.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά:
«Το περιβάλλον αλλά και η ρύπανση δεν γνωρίζουν σύνορα. Γιαυτό οι πολίτες στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων πρέπει να συνεργαστούν στενά για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματα που προκαλεί ένα μοντέλο ανάπτυξης που αφήνει πίσω του πολλά κι επικίνδυνα απόβλητα. Στα Βαλκάνια υπάρχουν πολλά εν λειτουργία αλλά και κλειστά ορυχεία που απειλούν όχι μόνο την υγεία και το περιβάλλον τοπικά, αλλά και πολύ ευρύτερες περιοχές, μέσω της ρύπανσης των ποταμών και των υπόγειων νερών που μοιράζονται πολλές λεκάνες απορροής που δεν περιορίζονται από τα εθνικά σύνορα. Η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη ΕΕ αλλά και η ευρωπαϊκή προοπτική των υπόλοιπων χωρών της βαλκανικής πρέπει να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την εξυγίανση των ρυπασμένων περιοχών, την αποκατάσταση περιοχών εξόρυξης και την εφαρμογή περιβαλλοντικών κανόνων και πρακτικών που επιτυγχάνουν μετρήσιμα αποτελέσματα ως προς την προστασία του περιβάλλοντος, των υδατικών πόρων αλλά και της υγείας των πολιτών.
Σήμερα η διαχείριση των τοξικών αποβλήτων από εξορυκτικές δραστηριότητες στη Βουλγαρία αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες της βαλκανικής είναι απαράδεκτη, με πιθανές σοβαρές επιπτώσεις και για τα ποτάμια που καταλήγουν στην Ελλάδα.
Με τις 4 ερωτήσεις για τα προβλήματα που σχετίζονται με τα απόβλητα και γενικότερα τις εξορύξεις στη Βουλγαρία αλλά και με άλλες παλιότερα για άλλες περιοχές της Βαλκανικής, καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην κλείνει τα μάτια μπροστά στα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν από τις εξορύξεις και να αναλάβει τις ευθύνες της για να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Το ίδιο είχε κάνει παλιότερα και με δικές του ερωτήσεις ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. Μια πιο ενεργή παρέμβαση της Κομισιόν στο θέμα θα είναι προς όφελος της ίδιας της Βουλγαρίας και των πολιτών της, η προστασία του περιβάλλοντος είναι προϋπόθεση για να ζουν οι πολίτες καλύτερα.
Συμμερίζομαι τις ανησυχίες των πολιτών τόσο στη Βουλγαρία όσο και στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για το γεγονός των ελλιπέστατων μέτρων ελέγχου στις εξορυκτικές βιομηχανίες, για τα σοβαρά περιστατικά ρύπανσης από εξορυκτικές δραστηριότητες, ακόμα και σε χώρες όπως η Φιλανδία, αλλά και για τις αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις που υπογράφονται συχνά υπό το βάρος των συνθηκών της οικονομικής κρίσης ή για τα φαινόμενα διαφθοράς και εξαγοράς που σχετίζονται κάποιες φορές με τέτοιου είδους συμβόλαια. Γι’αυτό στεκόμαστε στο πλευρό των πολιτών που αγωνίζονται για υπεύθυνες πολιτικές και στο θέμα των εξορύξεων.
Ως κοινωνίες έχουμε την υποχρέωση να στεκόμαστε υπεύθυνα απέναντι στην κατανάλωση πρώτων υλών και ιδιαίτερα μετάλλων, να συμβάλλουμε στη μείωση της σπατάλης των μη ανανεώσιμων αυτών πόρων, να αυξήσουμε την ανακύκλωση. Μια τέτοια πολιτική μπορεί να διαμορφώσει τις συνθήκες και για δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας σε όλες τις χώρες της περιοχής – κάτι τόσο αναγκαίο σήμερα όσο και ο καθαρός αέρας και το καθαρό νερό».