ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Ενώ το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα σ΄αυτή τη συγκυρία είναι οι πρόωρες εκλογές, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα τέτοιο σενάριο. Η θητεία της σημερινής κυβέρνησης λήγει κανονικά το Φθινόπωρο του 2013. Κάτω όμως από τις έκτακτες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα, θα αποτελούσε μεγάλη έκπληξη αν η σημερινή κυβέρνηση κατόρθωνε να εξαντλήσει κανονικά την 4/ετή θητεία της. Γι αυτό διερωτάται κανείς: ποιά ιστορική, πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα θα γίνει αιτία επίσπευσης των βουλευτικών εκλογών;

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών θα ήταν προ των πυλών εάν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ήθελαν να αποδράσουν για να αποφύγουν το τεράστιο πολιτικό κόστος. Εάν δεν είχαν πλέον την πολιτική βούληση να πάνε μέχρι το τέρμα. Εάν είχαν κουραστεί και είχαν εξαντληθεί κάτω από το τεράστιο φορτίο των αντιλαϊκών μέτρων και των διαρθρωτικών αλλαγών. Εάν τους εγκατέλειπαν οι ψυχοπνευματικές δυνάμεις να συνεχίσουν τη μάχη και τον αγώνα για τη σωτηρία της χώρας και την αποκατάσταση της διαταραγμένης δημοσιονομικής σταθερότητας.

Εάν, όπως είναι καταφανές, δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω, μπορεί ωστόσο να συμβούν άλλα απρόοπτα γεγονότα, τα οποία να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έζησε το τελευταίο διάστημα τρομερές αλλαγές και ανακατατάξεις και είναι τόσο σοκαρισμένος, ώστε δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα συμβάντα και τα συμβαίνοντα. Δυσκολεύεται πολύ να προσαρμοστεί στη νέα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που εξελίσσεται ραγδαία. Δυσκολεύεται να αποδεχθεί το γεγονός ότι και η ελληνική κοινωνία έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης, παρότι η ευθύνη βαρύνει βασικά το πολιτικό σύστημα και τον πολιτικό κόσμο της μεταπολίτευσης. Δυσκολεύεται να αναλάβει το ασήκωτο φορτίο της οικονομικής κρίσης που συνεπάγεται ανεργία, λουκέτα, φτώχεια, ανασφάλεια και ταπείνωση. Δεν αντέχει το τσαλάκωμα της αξιοπρέπειάς του, όταν είναι σίγουρο ότι πολλοί από του οποίους τα «φάγανε» δεν τιμωρήθηκαν και συνεχίζουν να διαφεύγουν και να μην πληρώνουν. Είναι η αίσθηση της πικρίας και της αδικίας.

Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην ανταποκρίθηκαν θετικά στο αίτημα των καιρών και των εταίρων για συναίνεση και εθνική συνεννόηση. Οπωσδήποτε όμως δεν δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της κυβέρνησης, πλην κάποιων καταδικαστέων εξαιρέσεων. Μπορεί το κίνημα των αγανακτισμένων, που κινήθηκε ειρηνικά σε φυσιολογικά δημοκρατικά πλαίσια, να λειτούργησε ως μια πρόσκαιρη βαλβίδα εκτόνωσης του θυμού, της οργής και της αγανάκτησης. Ακόμα κι αν έδωσε την ευκαιρία στους γνωστούς-αγνώστους του περιθωρίου και της αναρχίας να εκθέσουν τη χώρα διεθνώς και να προκαλέσουν σχετική ζημιά στον τουρισμό.

΄Οπως εικάζεται, η συσσωρευμένη αγανάκτηση του λαού απαιτεί μεγαλύτερη εκτόνωση και ξέσπασμα-τιμωρία της κυβέρνησης που έλαχε να διαχειριστεί μια κληρονομημένη κρίση με όλα τα αρνητικά της επακόλουθα και αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα που θίγουν τους πάντες. Αφετέρου όμως μπορεί να καμφθεί η κυβέρνηση μπροστά στο μεγάλο κύμα δυσαρέσκειας που φθάνει στο ακραίο αντιδημοκρατικό σημείο των αντισυγκεντρώσεων και της παρεμπόδισης του δημοκρατικού δικαιώματος των βουλευτών και των υπουργών της κυβέρνησης να επικοινωνούν ελεύθερα και να ενημερώνουν τους ψηφοφόρους τους, επειδή ψήφισαν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την ανακοπή της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. ΄Ολες αυτές οι αντιδράσεις και συμπεριφορές μπορεί να δημιουργήσουν δημοκρατικά ελλείμματα και αδιέξοδα στη χώρα και να επισπεύσουν τις εκλογές. Κανένα κυβερνητικό κόμμα που αγωνίζεται αξιοπρεπώς και με πόνο ψυχής για το κοινωνικό σύνολο, δεν μπορεί να αντέξει επί μακρόν την κοινωνική δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία, την κοινωνική απαξίωση, τους προπηλακισμούς, τις ύβρεις και τις απειλές.  Όταν ο λαός και η κοινωνία χάσουν πρόωρα την ψυχραιμία και το κουράγιο τους και αναλάβουν πρώτο ρόλο οι «μπαχαλάκηδες», τότε η μοναδική λύση που απομένει είναι η πρόωρη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Θέλω να πιστεύω ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η κυβέρνηση θα αντιληφθούν εγκαίρως την κρισιμότητα των στιγμών και θα ανταποκριθούν θετικά, όταν ωριμάσει η ιδέα και η αναγκαιότητα των πρόωρων εκλογών. Ακόμα και αν είναι να οδηγηθούμε σε μεγαλύτερα αδιέξοδα, ακόμα κι αν είναι να επωμισθούμε μεγαλύτερα βάρη…!