Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, όμως η διαφορά είναι αισθητή.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τον πρώην Έπαρχο Βορείου Έβρου Πολυχρόνη Αντωνιάδη, ο οποίος «δε μας άφηνε να κάνουμε πρωτοχρονιά» γιατί το είχε έθιμο να κόβει την βασιλόπιτα του Επαρχείου 1/1 στις 9:00 το πρωί.

Εμείς, αλλάζαμε χρόνο και είχαμε το κακό συνήθειο να ξενυχτάμε, αλλά έπρεπε να σηκωθούμε σε δύο ώρες, να βάλουμε άλλο κουστούμι και να πιάσουμε θέση από τις 8:30 στο Επαρχείο για να παρακολουθήσουμε την κοπή της πίτας. Και τόσες ευχές. . .

Μετά έπαιρναν σειρά, δήμαρχοι, βουλευτές κτλ.

Οι πολλές και «μεγάλες» πίτες, συνοδεύονταν από τραπέζια, κρασί, συζητήσεις.

Προσωπικά δεν ξέρω γιατί, αλλά απέφευγα να πηγαίνω σε πίτες. Όταν όμως ήμουν δεσμευμένος από την απαίτηση της εργοδοσίας πήγαινα.

Κάποτε οι πίτες συνοδεύονταν και από ομιλίες. Αυτό το έκαναν οι βουλευτές.
Και λέω κάποτε, μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια αν δεν κάνω λάθος.

Φέτος, δεν ξέρω πόσες πίτες θα κόψουν οι πολιτικοί.
Φαντάζομαι ότι όλοι θα κόψουν τουλάχιστον στο σπίτι τους. Τους εύχομαι ολόψυχα να τους τύχει και το φλουρί, για καλή τύχη και φώτιση.

Είμαι σίγουρος όμως, ότι κανένας δε θα κάνει ανοιχτή ομιλία μετά.

Αν πάντως κάποιος με καλέσει φέτος, θα προσπαθήσω να πάω. Δε θα το αποφύγω όπως παλιά. Θα πάω, γιατί πραγματικά θέλω να ακούσω τις ευχές του για το νέο έτος κι όχι να μου τις μεταφέρει κάποιος συνάδελφος.
Εμείς και το 2013 εδώ θα είμαστε. (Εκτός απροόπτου).

Γιάννης Τομαδάκης