Του Βαγγέλη Ρούφου
Η πολυδιάστατη και πρωτοφανής δομική κρίση της Ελλάδας και οι εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012 ανέδειξαν με τον πλέον εκκωφαντικό και δραματικό τρόπο κάποια εξόχως σημαντικά δρώμενα και καταστάσεις που έχουν ……
σημείο αναφοράς το πολιτικό και κομματικό σύστημα της χώρας.
Η γ’ Ελληνική Δημοκρατία και η μεταπολίτευση οδεύουν στο κλείσιμο της ιστορικής τους πορείας.
Το μεταπολιτευτικό κομματικό σύστημα, με εμφανή τα σημάδια κόπωσής του, βρίσκεται σε αδιέξοδο και αδυνατεί να δώσει το όραμα τούτη τη δύσκολη στιγμή, το όραμα που θα συσπειρώσει όλες τις υγιείς –παραγωγικές δυνάμεις ώστε ν΄αρχίσει η αναγέννηση του έθνους.
Τα κόμματα βιώνουν τεκτονικούς μετασχηματισμούς σε συνθήκες δραματικής κρίσης της χώρας, η ανάδειξη ενός νέου πολυκομματισμού, η δημιουργία νέων συνασπισμών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, η διαμόρφωση πρωτόγνωρων πολιτικών-ιδεολογικών ισχυρών πόλων είναι προ των πυλών.
Οι γνωστές μορφές κομμάτων που κυριάρχησαν στο ελλαδικό μεταπολιτευτικό σύστημα τείνουν να καταλυθούν.
Τα κόμματα στελεχών-παραγόντων, τα κόμματα – φατρίες, τα κρατικά-κόμματα , τα κόμματα – καρτέλ που ταυτίσθηκαν με τη νομή και κατοχή του κράτους, τον κυβερνητισμό, τις κομματικές γραφειοκρατικές ελίτ, δείχνουν να ολοκληρώνουν τον κύκλο τους.
Οι δεσπόζουσες ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις δοκιμάζονται, η ρητορεία και η πρακτική του κομματικού συστήματος σταμάτησαν να γοητεύουν και να ελκύουν τους πολίτες.
Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το εκλογικό σώμα μειώθηκε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου σε σχέση με αυτές της 6ης Μαΐου κατά 260.000 ψηφοφόρους. Πρόκειται για το μικρότερο εκλογικό σώμα σε ελληνικές εκλογές τα τελευταία 20 χρόνια και δείγμα μιας μεγάλης κρίσης του συστήματος αντιπροσώπευσης και συμμετοχής. Να θυμηθούμε επίσης ότι σε σχέση με το 2004 οι ψηφοφόροι μειώθηκαν κατά 1.356.786.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι απαραίτητος όρος επιβεβαίωσης του πολιτικού/κομματικού φαινομένου η ανάγκη ενός νέου πολιτικού πολιτισμού με την μετεξέλιξη του κομματικού συστήματος.
Ο κομματικός κατακερματισμός, η εμφάνιση του δεξιού και αριστερού ριζοσπαστισμού, η παρουσία του ακροδεξιού εξτρεμισμού, οι νέες μορφές πολιτικού ακτιβισμού, τα νέα υποκείμενα πολιτικοποίησης, και συλλογικής έκφρασης και συμμετοχής επιτάσσουν την αναδιάρθρωση της πολιτικής – κομματικής δημοκρατίας. Η διαμόρφωση διακριτών πόλων στο φάσμα των ιδεολογικών συντεταγμένων πρέπει άμεσα να ξεκινήσει. Η συγκρότηση νέων κομμάτων αρχών, θέσεων και ιδεών με την ανασυγκρότηση μετεξέλιξη ανασύνθεση και ώσμωση των σημερινών κομμάτων, είναι προαπαιτούμενο για τη μετάβαση στην Δ’ Ελληνική Δημοκρατία.
Μεταξύ των άκρων του κομματικού συστήματος, της ακροδεξιάς -λαϊκίστικης δεξιάς και της κομμουνιστικής – μαρξιστικής αριστεράς πρέπει να συγκροτηθεί ένας νέος πόλος πολιτικής ηγεμονίας της κεντροδεξιάς μέσα από ένα κόμμα που θα είναι: πατριωτικό-ευρωπαϊκό- μεταρρυθμιστικό-φιλελεύθερο. Ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, ανοιχτό στις αξίες, τις πατρίδες, ανοιχτό στις ιδέες της Ευρώπης.
Ένα κόμμα που μ’ ένα γενικό προσκλητήριο στην κοινωνία θα οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον.