Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από μια πολύωρη συνεδρίαση, αν επιχειρήσει κανείς να ταυτοποιήσει τον πολιτικό λόγο των δύο πλευρών της συζήτησης, αυτών δηλαδή που στηρίζουν την Κυβέρνηση και αυτών που την αντιπολιτεύονται,
πραγματικά θα δυσκολευτεί. Έχω τη γνώμη ότι δεν διακρίνεται από ενιαία λογική ο πολιτικός λόγος των συναδέλφων βουλευτών που στηρίζουν την Κυβέρνηση και διαφαίνεται η πρόθεσή τους να ψηφίσουν το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Υπάρχουν αποκλίνουσες ιδεολογικές προσεγγίσεις, υπάρχουν αντιφάσεις, υπάρχει ομολογία από πάρα πολλούς συναδέλφους ότι αποδέχονται αποκρουστικές επιλογές. Έχω τη γνώμη ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων που στηρίζουν την Κυβέρνηση πιστεύουν ότι αυτά τα μέτρα δεν οδηγούν στην έξοδο από την κρίση εάν πολύ σύντομα δεν υπάρξουν
άλλες αποφάσεις, δεν υπάρξει αλλαγή του προγράμματος, ώστε να μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι θα έχουμε ένα άλλο σχέδιο, το οποίο θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση.
Θα ήθελα να πω δύο λόγια για το λόγο της αντιπολίτευσης. Είναι νομίζω καταγγελτικός λόγος, χαϊδεύει τα αφτιά των συντεχνιών, ερεθίζει ένστικτα, γαργαλάει απωθημένα, είναι ένας λόγος που γίνεται εύκολα αποδεκτός, ένας λόγος που δεν δείχνει ωριμότητα, ένας λόγος που δεν είναι πολιτικός και γι’ αυτό δεν είναι ανατρεπτικός. Εγώ προσωπικά, ειλικρινά σας λέω, λυπάμαι ιδιαίτερα γι’ αυτό, θα ήταν χρήσιμο σήμερα στη σημερινή Ελλάδα με τα τόσα προβλήματα ένας πραγματικά ανατρεπτικά λόγος ο οποίος επαναλαμβάνω, θα έπρεπε να είναι ώριμος και πολιτικός.Σχετικά με το συζητούμενο νομοσχέδιο. Θα μπορούσα να πω με πολύ εύκολο τρόπο ότι είναι πρόχειρο, επιπόλαιο, βιαστικό κ.τ.λ. και να το πετάξουμε στα σκουπίδια με μια τέτοια καταγγελτική προσέγγιση. Γνωρίζουμε όλοι όμως ότι έγινε βιαστικά, ήταν αναγκαίο να περάσει κάποια πράγματα, ενώ οι συμβατικές ανάγκες λειτουργίας της
πολιτικής ζωής της χώρας οδήγησαν το νομοσχέδιο σε ένα άρθρο.
Καταρχήν, να θυμίσω τις προτάσεις που έκανε ο εισηγητής του κόμματός μας, δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλα τα θέματα, θα σταθώ όμως στα θέματα δύο Υπουργείων στα οποία φαίνεται η βιασύνη που υπάρχει στο ένα τουλάχιστον.
Αναφέρομαι στα θέματα του Υπουργείου Εσωτερικών. Μειώνονται οι αποζημιώσεις των προέδρων, διευθυνόντων συμβούλων, μελών
Δ.Σ. νομικών προσώπων των ΟΤΑ κατά 50%. Σκεφτείτε τώρα έναν σύνδεσμο καθαριότητας που θα έχει την ευθύνη για μια μεγάλη περιφέρεια και έναν διευθύνοντα σύμβουλο οποίος αμείβεται με 200 €. Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να το δείτε, θα πρέπει να τα δούμε. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει αυτό το πράγμα. Έχω να κάνω και άλλες επισημάνσεις: μειώνεται η αντιμισθία προέδρων δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων και καταργείται η αποζημίωση συμμετεχόντων σε δημοτικά συμβούλια και λοιπές επιτροπές. Αυτό σημαίνει ότι ένας περιφερειακός σύμβουλος από το Ορμένιο του
Τριγώνου θα πρέπει να πάει στην Κομοτηνή να διανύσει 400 χιλιόμετρα μετ’επιστροφής, με το αυτοκίνητό του και να μην πάρει καμία αποζημίωση. Όπως
καταλαβαίνετε δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει το περιφερειακό συμβούλιο.
Υπάρχουν ακόμα πιο ακραία παραδείγματα αν σκεφτούμε την περιφέρεια των Ιονίων νήσων όπου θα πρέπει να αλλάξει αρκετά μέσα μαζικής μεταφοράς.Μειώνονται θέσεις ειδικών συνεργατών, επιστημονικών συνεργατών, ειδικών συμβούλων κ.τ.λ. πλην των δήμων που έχουν πληθυσμό πάνω από 150 χιλιάδες. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοί οι δήμοι; Είναι αυτοί που δεν μεταρρυθμίστηκαν από τον Καλλικράτη.
Οι μόνοι που δεν έπρεπε να εξαιρούνται γιατί δεν προστέθηκαν ανάγκες στη λειτουργία τους, είναι αυτοί οι δήμοι. Τελικά εξαιρούνται μόνο αυτοί. Πρόκειται για τον δήμο
Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πάτρας και Ηρακλείου. Κύριε Υπουργέ, είναι αναγκαίο για να λειτουργήσει η τοπική αυτοδιοίκηση, ένας θεσμός που κατέβαλε τον οβολό του με κολοσσιαίες αλλαγές τις οποίες πρότεινε, όχι απλώς αποδέχτηκε, πρότεινε στην τότε Βουλή και αναφέρομαι στον Καλλικράτη. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στους αριθμούς, στις μειώσεις οργανικών μονάδων, φορέων κ.τ.λ. και στις οριζόντιες περικοπές οι οποίες επέφεραν εξοικονόμηση πόρων μόνον εξ οριζόντιων περικοπών και όχι από άλλες δυνατότητες λειτουργικών εξοικονομήσεων περίπου ενάμιση δισεκατομμύριο
ευρώ. Καταθέτω γραπτώς μια πρόταση για το πώς μπορούν να αλλάξουν νομοτεχνικά όλα αυτά τα πράγματα.
Θέλω να σας πω και θέλω να το ακούσουν όλοι οι συνάδελφοι, ότι έχουμε 325 δημάρχους. Οι περικοπές που τους γίνονται από τις αρχές του 2012, τον Σεπτέμβριο του 2012 και με το σημερινό σχέδιο νόμου φτάνουν στο 34%. Οι 152 δήμαρχοι θα παίρνουν 800€, οι 163 δήμαρχοι θα παίρνουν 1300€ και οι 12 δήμαρχοι θα πλησιάζουν τις 2000€.
Γίνεται μια ρύθμιση εκ παραλλήλου με τους βουλευτές, που αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές για τις οποίες προβλέπεται ότι θα καταβάλλονται εξ ιδίων. Αλλά στους δημάρχους επιβάλλαμε το ασυμβίβαστο. Δεν θα βρίσκουμε υποψηφίους, ούτε
δημάρχους, ούτε περιφερειακούς συμβούλους, ούτε δημοτικούς συμβούλους. Θα καταρρακώσουμε το κύρος ενός θεσμού που είναι πολύτιμος για τη λειτουργία του πολιτεύματος και απολύτως αναγκαίος και χρήσιμος για εκατομμύρια πολιτών.
Πραγματοποιήσαμε μια μεγάλη θεσμική μεταρρύθμιση, η οποία έχει επώνυμο, λέγεται «Καλλικράτης». Μια θεσμική αλλαγή η οποία λειτούργησε από την πρώτη μέρα. Γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό για μια χώρα σαν την δική μας, αποδεικνύοντας ότι και στη Ελλάδα μπορούν να γίνονται μεγάλες μεταρρυθμίσεις χωρίς τον κίνδυνο διαλυτικών καταστάσεων .
Για τις ρυθμίσεις που αφορούν στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, θέλω να πω ότι διακρίνονται από πληρότητα κι επιτυγχάνουν συγκεκριμένες στοχεύσεις. Δεν απολύονται 15.000 υπάλληλοι μέχρι το τέλος του 2012 που ήταν η απαίτηση της ΤΡΟΙΚΑ. Αντ’ αυτού
τίθεται σε διαθεσιμότητα 2000 υπάλληλοι εναντίον των οποίων εκκρεμούν σημαντικά πειθαρχικά αδικήματα. Για το 2013 τίθεται σε καθεστώς κινητικότητας 25.000 υπάλληλοι δια της κατάργησης των οργανικών τους θέσεων. Πρόκειται για υπαλλήλους που μπήκαν στο δημόσιο χωρίς καμία διαγωνιστική διαδικασία, ανήκουν στο κλάδο διοικητικού, σε φορείς των οποίων οι διοικητικοί υπάλληλοι είναι πάνω από 10 και κατά την ασφαλή εκτίμηση μου είναι
υπάλληλοι κατηγορίας ΔΕ, οι οποίοι έγιναν ΙΔΑΧ με το ΠΔ 164.
Με βάση τις αποχωρήσεις του 2012, και την ρύθμιση μια πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις θα έπρεπε να έχουμε 6.500 ανθρώπους που μπορούμε να προσλάβουμε. Το 2013 προβλέπεται η αποχώρηση 55.000. Ο κ. Δένδιας αποδέχτηκε να μην υπάρξουν εισαγωγές στα Σώματα Ασφαλείας κατά το 2013. Ο κ. Παναγιωτόπουλος αποδέχθηκε να υπάρξει 30% μείωση των εισακτέων στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Όλα αυτά μας κάνουν 1.000.
Δεν καταλαβαίνω γιατί πάμε στους 3.500 και δεν επιμένω στο να μείνουμε κοντά στις 6.000,
ούτε για λόγους καταπολέμησης της ανεργίας – αν και τη μια θέση απασχόλησης την θεωρώ πολύτιμη – ούτε για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά κυρίως για λόγους λειτουργίας του Δημοσίου. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα αν δεν διασφαλιστεί η δυνατότητα
επανεκκίνησης και επαναλειτουργίας του Ελληνικού Δημοσίου. Θεωρώ ότι η δυνατότητα πρόσληψης των 6.000 ανθρώπων με βάση το 1 προς 5 είναι αναγκαία για τη στοιχειώδη λειτουργία του δημοσίου.