ΤΟΥ ΜΑΝΔΑΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.E-mail: panosmandalos@yahoo.gr.
Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη, προδομένη όπως μας παραμύθιαζαν από το άνοιγμα της κερκόρπορτας, που όμως δεν ήταν άλλο από την αναποτελεσματικότητα της παρακμάζουσας τότε αυτοκρατορίας, που είχε γίνει πια, μια πόλη κράτος, αφού πολλά χρόνια πριν είχε απομείνει μόνο η σκιά της αυτοκρατορίας. Η ανικανότητα και η ασυδοσία των αυτοκρατόρων καθώς και όλων των παρακειμένων την πύλη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράδοση στην φτώχεια και την εξαθλίωση του πληθυσμού, ενώ αυτοί περνούσαν ωραία, αλλά δεν έβλεπαν ότι ο λαός αναστενάζει κάτω από τους δυσβάστακτους φόρους που τους επέβαλαν και ο στρατός είχε αποδεκατιστεί. Αποτέλεσμα, να μην υπάρχει πια αυτοκρατορία, αλλά μια πόλη που παρέπαιε και ήταν υπό την «προστασία» του δυτικού κόσμου. Από την άλλη ενώ οι Τούρκοι οπλιζόταν, έδιωξαν αφού δεν είχαν όπως λέγανε να τον πληρώσουν, τον Βενετό κατασκευαστή κανονιών που πήγε πληρώθηκε από τους Τούρκους και έφτιαξε το τεράστιο κανόνι που έφερε την καταστροφή κατά την πολιορκία. Αλλά και κατά την πολιορκία ο κλήρος ίσως ξέροντας ότι το τέλος είναι κοντά έκλεισε τους 60.000 μοναχούς στα μοναστήρια και φυσικά η φύλαξη της πόλης έμελε να μείνει σε λίγους φιλότιμους υπερασπιστές που μόνο στο κέντρο ήτανε Βυζαντινοί, ενώ ο περισσότερος στρατός αποτελείτο από Βενετούς και Φράγκους. Έτσι καμία τύχη δεν υπήρχε για μεγάλου χρόνου αντίσταση, ενώ ο πατριάρχης μετά την πτώση διατήρησε τα προνόμια του, αφού όλα δείχνουν ότι είχε συνωμοτήσει με τον κατακτητή. Αν όμως οι πιστοί προσέρχονταν στις επάλξεις τότε ίσως και ο Θεός να τους λυπότανε, γιατί όπως λέμε συν «Αθηνά και χείρας κίνη». Επίσης οι συνωμοσίες και οι ύπουλες προδοσίες από τους κατέχοντες την εξουσία είχαν φέρει μεγάλη δυσφορία ακόμα και στις τάξεις του στρατού ενώ σε πολλές περιοχές οι τοπικοί είχαν συμμαχήσει με τους Τούρκους γιατί δεν άντεχαν τους αφόρητους και ανεξήγητους αυτοκρατορικούς φόρους και την ανικανότητα τους.
Σήμερα ακριβώς μια από τα ίδια. Μια Ελλάδα που από την δεκαετία του ’60 άνθησε οικονομικά και φυσικά μετά από τους πολέμους και τα χρόνια της ξενιτιάς, άρχισε να ανοικοδομείται φτάνοντας να είναι αυτάρκης σε κτηνοτροφικά και γεωργικά προϊόντα. Σε επίπεδο κουλτούρας σε μεγάλα επίπεδα κατακτώντας ταινίες με Όσκαρ όπως τα παιδιά του Πειραιά αλλά το μεγάλο επίτευγμα τα 2 Νόμπελ ποίησης και Πολιτισμού, ενώ ο αναλφαβητισμός είχε πέσει σε πολύ χαμηλούς αριθμούς. Σήμερα, αντιθέτως, Τουρκικά σίριαλ γεμάτα στα κανάλια της ανεξάρτητης ιδιωτική Ελληνικής ελεύθερης τηλεόρασης ή όπως καλύτερα θα ονομαζόταν της απόλυτης απώλειας του πνεύματος. Φυσικά το μόνο μέλημα μας, πως θα βγάλουμε κάποια παρωδία τραγουδιού για να πάρουμε το φεστιβάλ της Γιουροβίζιον όπου οι χώρες που έχουν κοντινές ρίζες και σύνορα ψηφίζουν η μια την άλλη, εκτός φυσικά ημών που κάνεις γείτονας δεν μας ψηφίζει και εμείς…. Τρελαινόμαστε, …μάλλον …συγνώμη μόνο η Κύπρος που αλληλοψηφιζόμαστε και κοιτάξτε ότι όταν αλληλοψηφιζόμαστε οι άλλοι μας γιουχάρουν, ενώ όταν αλληλοψηφίζονται ούτε γάτα ούτε ζημιά …εμείς καθόμαστε λοιπόν και δίνουμε αξία και ξοδεύουμε τα λεφτά μας, σε αυτό το διακωμόδευμα της …κουλτούρας.
Μετά αυτή την περίοδο ευημερίας, ήρθανε τα όμορφα. Ανίκανες κυβερνήσεις και άτομα εκτός τόπου και πραγματικότητας, που κάνανε την εύρεση εργασίας, που ήτανε ακριβώς η δουλειά τους, ρουσφέτι παρασύροντας όλους σε αυτό το παιχνίδι. Η μίζα σε όλα τα προγράμματα τους και η κατάχρηση του δημόσιου χρήματος, από μέρους της κεντρικής διοίκησης, χωρίς όρια. Ατιμωρησία και ωχαδερφισμός σε όλα τα επίπεδα, ενώ η οικογενειοκρατία και η ανικανότητα άρχισαν να είναι τα προσόντα όλων των κυβερνώντων. Στο τέλος αφού εξευτέλισαν έναν λαό και μια χώρα είπαν και το ξακουστό, χωρίς τσίπα και ντροπή, «μαζί τα φάγαμε». Και όμως αν τα τρώγαμε μαζί δεν θα ερχόμασταν, πρώτη χώρα σε αυτοκτονίες, η πρώτη χώρα σε κατάθλιψη, η πρώτη χώρα που χλευάζεται ακριβώς από τους συμμάχους τους, η χώρα που μόνο η κυβέρνηση Τσολάκογλου, συμπεριφερότανε με τον ίδιο τρόπο στους συμπολίτες της. Βέβαια σε όλο αυτό το χάλι όπως και στο Βυζάντιο τα προνόμια των αυτοκρατόρων απείραχτα και ο λογαριασμός στον λαό.
Φυσικά και σήμερα, όπως και τότε, ενώ η διπλανή μας χώρα και σύμμαχος Τουρκία, υπεροπλίζεται και συνεχώς προκαλεί και εμπαίζει την δικιά μας ανικανότητα, εμείς συνεχώς αποδυναμωνόμαστε, ενώ και τα μέτρα που περνούν στο στράτευμα δεν είναι και τα καλύτερα αφού αποδυναμώνεται συνεχώς η δυναμικότητα του και φυσικά η αποτελεσματικότητα του για την αποτροπή κινδύνων, ενώ οι Τουρκικές φρεγάτες και αεροσκάφη ανενόχλητα γυροφέρνουν στην Ελληνική επικράτεια.
Ο πρωθυπουργός μας δήλωσε ότι έγινε ρεκόρ Γκίνες στην φορολογία και στην αφαίμαξη πολιτών και ο λαός δεινοπαθεί. Σκεφτείτε ρεκόρ Γκίνες. που ίσως δεν τολμούσαν ούτε στην Κινά να κάνουν, το κάναμε εμείς εις βάρος του λαού μας και φυσικά από τα φαγωμένα ευθύνες σε κανέναν. Και πως μπορεί να εξηγηθεί, βέβαια, δεν μας εξήγησε, το ότι μετά από τόσες θυσίες για ρεκόρ Γκίνες, το χρέος που το 2009 ήταν μη βιώσιμο στα 180 δις, θα είναι βιώσιμο, αφού το 2013 θα φτάσει στα 380 δις ή θα χρειαστεί και δεύτερο κούρεμα που θα κουρέψει και τις υπόλοιπες αποταμιεύσεις των μικροεπενδυτών και θα φτωχύνει ακόμα περισσότερο την χώρα. Και φυσικά δεν μας εξήγησε γιατί ενώ εδώ και 4 χρόνια ακούμε για χιλιάδες λίστες με ονόματα που αυτά μόνο ντόρο κάνουν και φυσικά περνούν τα μέτρα και εις υγεία το κορόιδο.
Το χειρότερο βέβαια επιχειρείται και με την έλευση μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών που έρχονται να διαταράξουν την ήδη διαταραγμένη ισορροπία της χώρας. Και φυσικά δεν απελαύνεται κανένας και τα προβλήματα συσσωρεύονται στην καμπούρα του Έλληνα φορολογούμενου. Ελπίζουμε να μην δούμε ξανά 400 χρόνια σκλαβιάς που ήδη άρχισαν, αφού οι ξένοι καθόρισαν τις τύχες μας και εμείς απλώς δεχόμαστε το ριζικό μας….. Το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα έχει πεθάνει και στην θέση του αναβλύζει μπόχα και δυσωδία, όσο για το αποτέλεσμα όπως και τότε αυτοκράτορες και κλήρος περνούν ωραία, ως την….τελική πτώση.