ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Μετά την εφαρμογή της εθνικής στρατηγικής συμμαχίας για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας και εθνικής ευθύνης, πρέπει η χώρα να προχωρήσει στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της.
Το διαχρονικό πρόβλημα της Ελλάδας ήταν τα ελλείμματα, τα χρέη και ο ανερμάτιστος δανεισμός, σε σχέση και συνάρτηση με την μακροημέρευση-διαιώνιση του πελατειακού συστήματος και τις παθογένειες ενός κρατικίστικου μοντέλου. Εάν δεν πραγματοποιηθεί η οικονομική ανασυγκρότηση και η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται αφενός να αποκτήσουμε μια βιώσιμη οικονομία και αφετέρου θα συνεχίσουμε να είμαστε εξαρτημένοι από το δανεισμό και τα ξένα κεφάλαια. Οι έλληνες πολιτικοί και τα ελληνικά κόμματα πρέπει κάποτε να πούνε την αλήθεια στο λαό, ώστε να μην έχει αυταπάτες ότι χωρίς μεγάλες θυσίες δεν πρόκειται να εξυγιανθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, δεν πρόκειται να κατακτηθεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της εθνικής μας οικονομίας και κατά συνέπεια η ευημερία του λαού.
Δεν είναι ούτε λογικό ούτε εφικτό να ζούμε διαρκώς μέσα στο ψέμα και στην αυταπάτη. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και πραγματιστές και να σταματήσουμε να ελεεινολογούμε τους ξένους, αγνοώντας ως «μωρές παρθένες» τα δικά μας λάθη, ακόμη κι αν ματώσουμε και πληγωθούμε. Πρέπει να ομολογήσουμε στον ελληνικό λαό ότι η Ελλάδα έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει-φαλιρίσει και ότι θα απαιτηθεί μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 10/ετίας) δραστικών δημοσιονομικών μέτρων και θυσιών, ακόμη κι αν δεν έχουμε τόσο μεγάλες αντοχές. Θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε όλες τις δυνάμεις μας και την ιώβειο υπομονή μέχρι να κατακτήσουμε την αναδιάρθρωση και την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, ώστε να σταθεί όρθια η χώρα στα δικά της πόδια και να διαχειρίζεται με αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία τα οικονομικά της, πάντοτε με τη βοήθεια των εταίρων μας και της Τρόϊκα και πάντοτε διαπραγματευόμενοι το καλύτερο. Εάν ο ελληνικός λαός δεν έχει γνώση, επίγνωση και συναίσθηση της σκληρής πραγματικότητας, τότε μπορεί να υποστεί περισσότερα και μεγαλύτερα δεινά. Γι αυτό οφείλει η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει ταυτόχρονα ισοδύναμα ανακουφιστικά μέτρα υπέρ των αδύναμων και αναξιοπαθούντων κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται σε τραγικά αδιέξοδα απελπισίας, για την πρόληψη και αποτροπή κοινωνικών αναταράξεων.
΄Οσο εγκαιρότερα εφαρμόσουμε τα απαραίτητα-αναγκαία μέτρα και τις σοβαρές υποχρεώσεις μας και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τόσο νωρίτερα θα βγούμε από το σκοτεινό τούνελ και θα συνέλθουμε από την κρίση, την πτώχευση και τη χρεοκοπία. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να καταστήσουμε την εθνική μας οικονομία ανταγωνιστική και παραγωγική. Δηλαδή να σταματήσουν τα μεγάλα ελλείμματα και οι «τρύπες» της εθνικής οικονομίας και να φτάσουμε σε σημείο να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να αρχίσουμε την αποπληρωμή των «κουρεμένων» ήδη χρεών και να απεξαρτηθούμε από τον υπερδανεισμό πέραν των δυνατοτήτων μας. ΄Οχι μόνο να μην παράγουμε ελλείμματα αλλά να αυξήσουμε την εξαγωγική μας παραγωγή, για να αντισταθμίσουμε τις δαπάνες εισαγωγών για καύσιμα, για φάρμακα, για τρόφιμα, για εισαγωγή τεχνολογίας κ.λ.π. Ταυτόχρονα να υλοποιηθεί επιτέλους η αναδιάρθρωση και αναδόμηση του κράτους πάνω σε υγιείς και σύγχρονες βάσεις, ώστε το κράτος και ο δημόσιος τομέας να γίνουν χρήσιμοι και παραγωγικοί και όχι παρασιτικοί!