Του Σταύρου Κελέτση υποψήφιου βουλευτή Έβρου ΝΔ

Σκληρό το δίλημμα αλλά υπαρκτό:
Ελλάδα στην Ευρώπη ή απομονωμένη και διαλυμένη;
Το δίλημμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι σκληρό. Ορισμένοι το ονομάζουν «εκβιαστικό». Άλλοι πάλι «κινδυνολογία». Και άλλοι «μπλόφα». Αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός είναι να το ονομάζει όπως θέλει, το θέμα είναι όμως ότι είναι υπαρκτό. Από το αποτέλεσμα των εκλογών και την κυβερνητική λύση που αυτή τη φορά ελπίζουμε ότι θα προκύψει θα εξαρτηθεί η θέση της Ελλάδας εντός ή εκτός ευρωζώνης, εντός ή εκτός της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και να γιατί.
Αν υποθέσουμε ότι επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και προχωρήσει σύμφωνα με το πρόγραμμα που πρόσφατα εξήγγειλε σε κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους δανειστές, τότε αυτομάτως θα σταματήσει και η χρηματοδότηση της χώρας απ΄ αυτούς. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της προς το εσωτερικό (μισθούς, συντάξεις κλπ) μετά από ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα αναγκαστεί να κόψει εθνικό νόμισμα το οποίο για να σταθεί θα υποτιμηθεί όπως υπολογίζεται κατά 60-75% σε σχέση με το ευρώ. Σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις προς το εξωτερικό εννοείται ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει και θα κηρυχθεί και επίσημα η πτώχευση. Το χρέος όμως θα συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα υπολογίζεται ότι θα είναι πια διπλάσιο απ’ το σημερινό.
Όπως έχει υποστηριχθεί από νομικούς κύκλους της ΕΕ και έχει δημοσιευτεί και στον ελληνικό τύπο οποιαδήποτε μονομερής ενέργεια (όπως η παραπάνω της κατάργησης των εφαρμοστικών νόμων) θα οδηγήσει σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη «καθώς η μονομερής αποχώρηση από την Ευρωζώνη συνεπάγεται αυτοδικαίως έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Τι σημαίνει όμως έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη; Πρώτ’ απ’ όλα κάθε λογικός Έλληνας παραδέχεται ότι η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ένα επίτευγμα μεγάλων ανδρών όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και μία κατάκτηση του ελληνικού λαού. Πιθανή έξοδός μας θα γυρίσει τη χώρα σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο 50 χρόνια πίσω. Πέραν των άλλων στρατηγικών πλεονεκτημάτων της συμμετοχής μας στην ΕΕ (άλλωστε αν δεν συμμετείχαμε σ’ αυτήν και χωρίς την στήριξη των χωρών της στην τελευταία δύσκολη φάση είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα είχε ήδη πτωχεύσει) ας σημειωθεί ότι από το 1981 και μετά έχουν εισρεύσει από τα κοινοτικά ταμεία στην πατρίδα μας 130 δισ ευρώ. Οι πόροι από την ΕΕ που κατευθύνονται κάθε χρόνο μόνο στον ελληνικό αγροτικό τομέα υπό μορφή ενισχύσεων και επιδοτήσεων υπερβαίνουν τα 3 δισ ευρώ, ενώ μόνο για φέτος αναμένονται 3,7 δισ ευρώ. Ποσά που καταλήγουν στην τσέπη του Έλληνα αγρότη. Από πού θα βρούνε ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Καμένος που υποστηρίζει παρόμοιες πολιτικές, τα χρήματα προκειμένου να καλύψουν την απώλεια αυτή; Είναι σαφές ότι ο ελληνικός αγροτικός τομέας δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την εισροή των ποσών αυτών.
Ας μη γελιόμαστε. Η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη. Και είναι κρίμα επειδή βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα σε μια δύσκολη συγκυρία να χάσει ο ελληνικός λαός κεκτημένα που κατακτήθηκαν με πολύ κόπο και που είναι αμφίβολο αν θα τα ανακτήσουμε και ποιος ξέρει μετά από πόσες δεκαετίες, στο μέλλον. Όπως είναι κρίμα οι πρόσφατες θυσίες που έκανε ο λαός μας να πάνε στον βρόντο. Οφείλουμε να το παλέψουμε. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Πράγματι. Όμως δεν μπορεί να υπάρξει λύση έξω από την Ευρώπη. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει και μέλλον για τα παιδιά μας έξω από την Ευρώπη.