( Η περίπτωση της Σαμοθράκης )
Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες, αναμφισβήτητα, αποτελούν κοινωνικό αγαθό. Για το λόγο αυτό η κρατική παρουσία στο χώρο της ακτοπλοΐας ήταν και είναι επιβεβλημένη.
Έτσι, και με την εφαρμογή, του Κοινοτικού Κανονισμού 3577 / 1992 «για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες ενδομεταφορές» ( Ν.2932 / 2001), από 1ης Νοεμβρίου 2002, στη χώρα μας, η ακτοπλοΐα συνεχίζει να τελεί υπό την εποπτεία του κράτους.
Ο Ν. 2932 / 2001 (άρθρο 8) ορίζει ότι το κράτος εξασφαλίζει την εξυπηρέτηση και των νησιών για τα όποια δεν υπάρχει ενδιαφέρον, καταβάλλοντας το ίδιο το μίσθωμα των γραμμών αυτών, που συνηθίζουμε να τις λέμε άγονες ή επιδοτούμενες.
Το ποσό που δαπανά το κράτος κάθε χρόνο για όλες τις άγονες, ξεπερνά τα ενενήντα εκατομμύρια ευρώ !!!
Περισσότερα από δυο εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, δαπανά για τη γραμμή Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη, από τον Ιανουάριο 2009, οπότε χαρακτηρίστηκε για πρώτη φορά άγονη.
Με πρόσφατη Απόφασή (3327.1/06/7-4-2011) του, το αρμόδιο Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας , ενέκρινε τη μίσθωση της γραμμής αυτής, μέχρι 31 Οκτωβρίου 2019, με το Ε/Γ-Ο/Γ ΣΑΟΣ, αντί μισθώματος 6.141 ευρώ ανά δρομολόγιο.

Ο ίδιος νόμος (άρθρο δεύτερο παρ. 3) μεταξύ άλλων αναφέρει…. οι ΟΤΑ Α και Β βαθμού μεριμνούν και για την εξασφάλιση υπό συνθήκες ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού της παροχής ασφαλών,, σταθερών, αξιόπιστων και ποιοτικών θαλασσίων υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών, οχημάτων και εμπορευμάτων, της προστασίας των συμφερόντων του επιβατικού κοινού, της οικονομικής ανάπτυξης των νησιών…

Και εδώ είναι τα προβλήματα και τα ερωτήματα που γεννιούνται :

• Ποιος θα προστατέψει τα συμφέροντα του επιβατικού κοινού, όταν αυτό δεν γνωρίζει ποιες συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας το δρομολόγιο είναι επιδοτούμενο και ποιες όχι για να γνωρίζει και τι ναύλο θα πληρώσει ;

• Με τι κριτήρια προ-χαρακτηρίζεται μια γραμμή ως άγονη ακόμη και για 8 χρόνια μετά ;

• Με τι κριτήρια αποφασίστηκε το ύψος της επιδότησης ;

• Ποιος θα φροντίσει για την ανάπτυξη του τουρισμού του νησιού όταν δεν δεσμεύεται ο πλοιοκτήτης, που πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό δηλ τον Έλληνα φορολογούμενο, για την ετήσια ή τουλάχιστον ανά περίοδο, ανακοίνωση και τήρηση των δρομολογίων του ;

• Γιατί η μεταφορά ενός μικρού δέματος με το πλοίο της επιδοτούμενης άγονης γραμμής να κοστίζει όσο η μεταφορά του με μια ιδιωτική μεταφορική εταιρεία ;

• Ποια η συμμετοχή των ΟΤΑ Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης στην έκδοση της Απόφασής αριθ. 3327.1/06/7-4-2011 Υ.Θ.Υ.Ν.ΑΛ, για τη διασφάλιση αξιόπιστων και ποιοτικών θαλασσίων υπηρεσιών ;

• Γιατί να μην έχουν λόγο και οι ΟΤΑ στην υπογραφή της σύμβασης με όρους που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα των δημοτών τους και την ανάπτυξη του τόπου τους ;

• Γιατί το Υ.Θ.Υ.Ν.ΑΛ « αγνοεί » τους ΟΤΑ Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης και ούτε καν κοινοποιεί σε αυτούς μια Απόφασή που άμεσα τους ενδιαφέρει ;

Μήπως, τελικά, οι Δήμοι Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης, θα ήταν καλύτερα πρώτα να λύσουν με τις νομοθετικά κατοχυρωμένες παρεμβάσεις τους, στο αρμόδιο Υπουργείο, τέτοια προβλήματα καθημερινότητας και μετά να ασχοληθούν με την αξιέπαινη κατά τα άλλα πρωτοβουλία τους για δρομολόγηση και δεύτερου πλοίου ;

Αλεξανδρούπολη Ιούνιος 2011

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Πρόεδρος Ένωσης Πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ