ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Δεν θα οδηγούμασταν σε επαναληπτικές εκλογές εάν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε δεχθεί ανηλεή ολομέτωπη επίθεση και καταποντισμό στις προηγούμενες εκλογές της 6ης του Μάη. Διότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε εξασφαλίσει τουλάχιστον 10 βουλευτικές έδρες περισσότερες και συνεπώς ο κ. Σαμαράς θα είχε έναν αξιόπιστο κυβερνητικό εταίρο και φυσικά μια άνετη πλειοψηφία 160 εδρών για να κυβερνήσει τη χώρα. Τώρα ζούμε σε ακυβερνησία και αβεβαιότητα, γιατί δεν γνωρίζουμε τους αυριανούς κομματικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Δεν γνωρίζουμε ποιό θα είναι πρώτο κόμμα που θα πάρει το μπόνους των 50 εδρών και αν θα έχει κουλτούρα συνεργασιών, ώστε να συγκροτηθεί επιτέλους μια βιώσιμη κυβέρνηση. Εάν λοιπόν το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη ήταν λίγο διαφορετικό, δεν θα κατρακυλούσε η χώρα σε αβεβαιότητα, σε ανασφάλεια, σε ακυβερνησία, σε πόλωση και σε διχασμό.
Δεν αποτελεί κινδυνολογία να επισημαίνεις τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσει η χώρα μπροστά της. Δεν αποτελεί εκβιαστικό δίλημμα να ανησυχούμε και να προβληματιζόμαστε ως πολίτες για το αύριο της χώρας. Διότι αφενός και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι (ακόμα και οι ισχυροί) έχουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους και αφετέρου δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι «κουτόφραγκοι» έχουν δυσπιστία και είναι πλέον πολύ προσεκτικοί και επιφυλακτικοί απέναντί μας, ακόμα και αν διαπιστώνουν κυνικά και αδιάφορα ότι υποφέρουμε και ματώνουμε.
Στο τέλος της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης πιστέψαμε ότι σε μεγάλο βαθμό εκτονώθηκε και ξεθύμανε η οργή και η αγανάκτηση του λαού. Πιστέψαμε πως αφού έστειλε το μήνυμά του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, θα προσέλθει στις επόμενες εκλογές με μεγαλύτερη ψυχραιμία και θα δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα διακυβέρνησης της χώρας και εξόδου από τα αδιέξοδα. Τα αποτελέσματα όμως των τελευταίων δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε δυσκολότερες καταστάσεις. Πορευόμαστε σε δραματικότερα αδιέξοδα και σε κορύφωση της οικονομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής κρίσης. Είμαστε ανήσυχοι, γιατί όποια άποψη και αν επικρατήσει στις επερχόμενες εκλογές θα έχουμε μεγάλο κόστος. Η μία εκδοχή θα είναι να υπάρξουν και άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας και η άλλη εκδοχή θα είναι η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η έξοδος από το Ευρώ.
Διακατεχόμαστε πλέον από μεγαλύτερο φόβο, από εντονότερη αγωνία και από ισχυρότερη ένταση για το μέλλον της χώρας, διότι ενδεχομένως να παίξουμε και να κάψουμε το εφεδρικό χαρτί μας. Ανησυχούμε μήπως, με τη νοοτροπία του τζογαδόρου, χάσουμε και τα λίγα που μας απέμειναν. Μήπως πάμε για μαλλί και βγούμε κουρεμένοι. Προβληματιζόμαστε μήπως θελήσουμε στην απελπισία μας να δοκιμάσουμε τα όρια αντοχής της Τρόϊκα με αντιμνημόνια, με αντιεκβιασμούς και με αντιδιλήμματα, τα οποία θα τους δώσουν την ευκαιρία να απαλλαγούν οριστικά από το ενοχλητικό αγκάθι και μήπως βρεθούμε απομονωμένοι στα αζήτητα. Από τη μια οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη της επαναδιαπραγμάτευσης, για να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους και από την άλλη διατρέχουμε τον κίνδυνο για χειρότερες εξελίξεις.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν μερικοί ΄Ελληνες πολιτικοί έχουν δικαίωμα να πειραματίζονται πάνω στον ασθενή με φάρμακα που μπορεί να τον σκοτώσουν. Μέχρι πότε θα είναι πειραματόζωο η χώρα και οι πολίτες της; Δεν ενδιαφέρει καθόλου τον λαό αν με το εκβιαστικό πείραμα βλάψουμε ταυτόχρονα την Ευρώπη και το Ευρώ, αλλά καταδικάζοντας τη χώρα μας και το λαό μας στην εθνική και οικονομική απομόνωση, στη εξαθλίωση και στην ταπείνωση!