Στις 9 Μαΐου 1950, έγινε το πρώτο βήμα για τη δημιουργία αυτού που σήμερα καλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Την ημέρα αυτή, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σούμαν, ανακοίνωνε στους δημοσιογράφους μία ιστορική διακήρυξη, με την οποία καλούσε τη Γερμανία, μαζί με τη Γαλλία και άλλες χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους στον άνθρακα και το χάλυβα ως «το πρώτο συγκεκριμένο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας».
Έτσι, το 1950, πρόεκυψε η Ευρωπαϊκή Κοινοπραξία Άνθρακα Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Στη συνέχεια, το 1957, με τη Συνθήκη της Ρώμης. έγινε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ) και το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μετεξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε).
Το ιστορικό γεγονός της 9ης Μαΐου 1950, είναι ο λόγος για τον οποίο, στη συνάντηση κορυφής των ευρωπαίων ηγετών, στο Μιλάνο, το 1985, αποφασίστηκε να γιορτάζεται η 9η Μαΐου ως «Ημέρα της Ευρώπης».
Οι εθνικές εκλογές, τρεις μέρες πριν την «Ημέρα της Ευρώπης», δίνουν την αφορμή να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε και να στοχαστούμε.

***
Η Ελλάδα, ένα από τα 27 κράτη-μέλη της, στην 30χρονη ευρωπαϊκή της πορεία, από τα οράματα της «αλλαγής» του 1981 και του «παραγωγικού» εταίρου του 2001, κατέληξε (κάποιοι την κατέληξαν) να είναι σήμερα ο πλέον «προβληματικός» εταίρος. Πως έφτασε σε αυτό το σημείο ;

Τον Ιούνιο 1975, η Ελλάδα υπέβαλε αίτηση προσχώρησης στην Ε.Ο.Κ, όχι για οικονομικούς αλλά για εθνικούς και πολιτικούς λόγους. Το ζητούμενο της εποχής, μετά τη δικτατορία και το κυπριακό, ήταν η επίτευξη πολιτικής σταθερότητας και εδραίωσης των δημοκρατικών θεσμών.
Το Μάιο 1979, υπεγράφη στην Αθήνα, η Συνθήκη Ένταξης στην Ε.Ο.Κ.
Τον Ιανουάριο 1981, η Ελλάδα έγινε το δέκατο πλήρες μέλος της Ε.Ο.Κ.
Τον Οκτώβριο 1981, οι έλληνες επέλεξαν για πρώτη φορά σοσιαλιστική κυβέρνηση, η οποία δήλωνε αντίθετη σε πολλές θέσεις της Κοινότητας όπως, για το Δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ, τα κρατικά μονοπώλια, τις προβληματικές επιχειρήσεις κλπ
Τον Οκτώβριο 1985, η Ελλάδα, υπέβαλε για πρώτη φορά αίτημα
«συνδρομής» – δανεισμού στην Ε.Ο.Κ, το οποίο και έγινε δεκτό, χωρίς όρους για την αντιμετώπιση οικονομικών προβλημάτων της..
Το Μάρτιο 1990, στα πλαίσια νέου αιτήματος «συνδρομής», η Κοινότητα το ενέκρινε αλλά με αυστηρούς όρους και συγκεκριμένα τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπάλληλων κατά 10% στην τριετία 1991-1993 αναφέροντας μάλιστα, στην απόφαση χορήγησης του δάνειου, ρητά τον αριθμό 525.000. Φυσικά ο όρος από ελληνικής πλευράς δεν τηρήθηκε αν και υπήρξε προειδοποιητική επιστολή του Προέδρου της Επιτροπής J. Delors, στον Έλληνα πρωθυπουργό (Μάρτιος 1990).
Τον Ιανουάριο 1996, με την ανάδειξη νέου, ευρωπαϊστή πρωθυπουργού, πολλοί πίστεψαν ότι ήρθε η ώρα, η Ελλάδα να αναδείξει και τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Η νέα κυβέρνηση, υιοθέτησε για τις προσλήψεις στο δημόσιο, την πολιτική « 6 προς 1» για να καλυφτεί το χαμένο έδαφος του « 3 προς 1» που απλά και μόνο είχε εξαγγελθεί το 1991.Βεβαια, ουδέποτε εφαρμόστηκε ούτε το ένα ούτε το άλλο αν και η Διαρκής Γνωμοδοτική Επιτροπή Φορέων του Δημοσίου, πρότεινε την κατάργηση περίπου 130 Οργανισμών του Δημοσίου, χωρίς ωστόσο να καταργηθεί κανένας.
Τον Ιανουάριο 2001, η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ και το Ευρώ έγινε και νόμισμα της.
Το Μάρτιο του 2004, η νέα κυβέρνηση αν και εξήγγειλε, την επανίδρυση του κράτους και τον περιορισμό του δημόσιου τομέα, όπως πρόσταζε και η ΕΕ, όχι μόνο δεν κατάργησε ΔΕΚΟ αλλά δημιούργησε εκατοντάδες νέους Οργανισμούς και Επιτροπές. Η ανακίνηση του θέματος από αυτή την κυβέρνηση, για το πώς μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ, επιβάρυνε την ούτως ή άλλως δύσκολη θέση της χώρας μας.
Τον Οκτώβριο 2009, η νέα κυβέρνηση επανέλαβε το λάθος της προηγούμενης, σχετικά με τα στοιχειά που είχαν δοθεί στην ΕΕ, με αποτέλεσμα να μπλεχτούμε στα δίχτυα της «τρόικα» .
Τα δυο εναλλασσόμενα στην εξουσία κόμματα, φάνηκε ολοκάθαρα ότι χάριν της εξουσίας, για δεκαετίες μας περιέπαιζαν και μας έσκαβαν το λάκκο βάζοντας το ένα τρικλοποδιά στο άλλο.

***
Με όλα αυτά, οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 όπου ο λαός εξέφρασε την οργή του, ειδικά, για όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια.
Οι ψηφοφόροι έστειλαν ένα ισχυρό μήνυμα στην «τρόικα» και στα δυο μεγάλα κόμματα-μικρά τώρα- ότι αποδοκιμάζουν την πολιτική του μνημονίου και συνεπώς ό,τι ακολουθήσει, σε σχέση με την εφαρμογή του, δεν εκφράζει την πλειοψηφία των Ελλήνων.

Η 9η Μαΐου 2012, «Ημέρα της Ευρώπης», για την πατρίδα μας, ίσως για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Γιορτάζουμε ή αποδοκιμάζουμε ;

Αλεξανδρούπολη 7 Μαΐου 2012
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)