Το μοναδικό ίσως ερώτημα στο μυαλό όλων ενόψει των εκλογών της Κυριακής είναι αν μπορεί να αλλάξει κάτι μετά. Αν τελικά υπάρχει ελπίδα να βγούμε από την κρίση. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο εάν αναλογιστούμε τους λόγους που φθάσαμε ως εδώ και αν μπορούμε πολλά πράγματα απ’ αυτά να τ’ αλλάξουμε, να τα διορθώσουμε. Ας δούμε λοιπόν:

Γιατί φθάσαμε ως εδώ;
Να μερικοί ενδεικτικοί δείκτες που έχουν να κάνουν με την οικονομία και τη λειτουργία του κράτους που οδήγησαν τη χώρα στο οικονομικό αδιέξοδο, στην υπερχρέωση και τελικά στην αγκαλιά του ΔΝΤ.

Επιχειρηματικότητα: όταν μιλάμε για ανάπτυξη (που σήμερα μάλιστα είναι το ζητούμενο) πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι μιλάμε για κάτι πιο απλό και πιο καθημερινό. Την ιδιωτική επιχείρηση. Η επιχείρηση παράγει, δηλαδή σ΄ αυτήν παράγεται το ΑΕΠ, αυτή δίνει θέσεις εργασίας. Ποια μπορεί να είναι λοιπόν η δουλειά του κράτους προκειμένου να υποβοηθηθεί η ανάπτυξη. Η δημιουργία φιλικού θεσμικού περιβάλλοντος που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα, να διευκολύνει τον υποψήφιο επιχειρηματία. Δηλαδή ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την έναρξη, τη λειτουργία ακόμη και το κλείσιμο μιας επιχείρησης. Ε, λοιπόν στην Ελλάδα ούτε μπορείς εύκολα να ξεκινήσεις μια επιχείρησης, ούτε πολύ περισσότερο να τη λειτουργήσεις, αλλά ούτε ακόμη και να την κλείσεις. Σύμφωνα με στοιχεία του 2010 η Ελλάδα στο δείκτη φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος βρίσκεται στην 109η θέση μεταξύ 183 χωρών. Μεταξύ δε των ευρωπαϊκών χωρών βρίσκεται στην τελευταία θέση! Το επιχειρείν είναι ευκολότερο στην Ρουάντα (58η), στη Ζάμπια (76η), στην Τουρκία (65η), στην Αλβανία (82η), στα Σκόπια (38η) απ’ ότι στη χώρα μας!

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία για το στήσιμο μιας μικρομεσαίας επιχείρησης στην Ελλάδα απαιτούνται 15 γραφειοκρατικές ενέργειες και αν όλα πηγαίνουν με κανονικούς ρυθμούς 19 εργάσιμες ημέρες ενώ το κόστος ανέρχεται σε 20,7% του ανά κεφαλή ΑΕΠ. Την ίδια ώρα στην Κύπρο απαιτούνται 6 διαδικασίες, 8 ημέρες και 12,6% του ΑΕΠ και στην Αγγλία 6 διαδικασίες, 13 ημέρες και το κόστος είναι το 0,7% του ΑΕΠ.

Ανταγωνιστικότητα: Στον τομέα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (το σύνολο του πλαισίου, θεσμών, πολιτικών και άλλων παραγόντων όπως παιδεία- καινοτομία, που επηρεάζουν την παραγωγικότητα) η χώρα μας το 2010 βρισκόταν στην 83η θέση σε σύνολο 139 χωρών της παγκόσμιας κατάταξης και τελευταία στην ευρωπαϊκή. Η οικονομία μας είναι σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά λιγότερο ανταγωνιστική ακόμη κι από αυτήν του Ιράν, της Ρουάντα, της Ναμίμπια και της Αιγύπτου…

Καινοτομία: Η τεχνολογική καινοτομία είναι ο παράγοντας αύξησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας μιας επιχείρησης. Η καινοτομία σχετίζεται με παράγοντες όπως η παιδεία, η έρευνα, η σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις. Από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες η Ελλάδα το 2010 βρισκόταν στην Τρίτη θέση από το τέλος. Στη χειρότερη ήταν η Σλοβακία και η Βουλγαρία (τελευταία).
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και τις γνωστές (αρνητικές) επιδόσεις της χώρας στην υψηλή φορολόγηση αλλά και στη φοροδιαφυγή, στη διαφθορά, στην κατάσταση της Ανώτατης Εκπαίδευσης τότε νομίζω γίνεται φανερό για ποιους λόγους οδηγηθήκαμε σ’ αυτήν την τραγική κατάσταση.

Άραγε γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλα αυτά προκειμένου η Πατρίδα μας ν΄ αλλάξει πορεία; Γιατί δεν μπορούμε να απλουστεύσουμε τις διαδικασίες ώστε να δημιουργήσουμε ένα πιο φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον; Γιατί δεν μπορούμε να μειώσουμε την γραφειοκρατία; Να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται στις σπουδές των παιδιών μας και να τις συνδέσουμε με την καινοτομία και την παραγωγή; Το μόνο που χρειάζεται είναι να το πάρουμε απόφαση και να προχωρήσουμε με τόλμη. Αυτό είναι που έλλειψε μέχρι σήμερα και γι αυτό φθάσαμε ως εδώ. Είναι λοιπόν στο χέρι μας.

Σταύρος Κελέτσης.