ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν η χώρα οδηγήθηκε στον χυδαίο λαϊκισμό, στις παντοειδείς συναλλαγές, στα σκάνδαλα και στον εκμαυλισμό. Παρόλο που απελευθερώθηκαν κοινωνικές δυνάμεις από το περιθώριο και ήρθαν στο προσκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής και της οικονομικής ζωής, ωστόσο και αυτό έγινε με έναν τρόπο ανορθόδοξο, στη βάση του πελατειακού κράτους, της κομματοκρατίας, της μιντιοκρατίας και του συντεχνιασμού. Εάν δεν συνειδητοποιήσουμε τί συνέβη, δεν θα βρεθούμε σε μια σχέση πραγματικότητας και στο τί θα κάνουμε σήμερα και αύριο για να διεκδικήσουμε ισότιμη μοίρα μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο. Το κράτος-μόρφωμα που δημιουργήσαμε ήταν εξοργιστικό, διότι θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα κράτος δικαίου, οι θεσμοί να πάρουν υπόσταση και να λειτουργήσουν αξιοκρατικά, ώστε να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολίτη. ΄Ετσι χάθηκε η ιστορική ευκαιρία.
Είναι άραγε χυδαίο ευφυολόγημα το περί κοινής συλλογικής ευθύνης ή ότι εμπεριέχει ισχυρή δόση αληθείας; Πέρα από όσα έχουν χρεωθεί στους κυβερνήσαντες, μήπως μπορούν να χρεωθούν και κάποια πράγματα στην κοινωνία; Για ποιους λόγους και από ποιούς δυσφημίστηκε η αστική δημοκρατία; Διότι αρχίσαμε να δίνουμε προσωπικές λύσεις σε προσωπικά συμφέροντα που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. ΄Οταν διαιωνίζεται η φαυλότητα και οικοδομούνται σχέσεις πάνω στην υποκρισία και στο ψέμα, πώς να αναπτυχθεί μια σωστή και υγιής σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών; Eίναι λοιπόν πολύ επικίνδυνο για το μέλλον μιας κοινωνίας να εξοικειώνονται οι άνθρωποι-πολίτες με το ψέμα, την απάτη, την παρανομία και το νόμο της ζούγκλας.
Η βαθιά πολύπλευρη κρίση που βιώνει η χώρα δεν θα προκαλέσει μόνο αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και των πολιτικών συσχετισμών, αλλά θα προκαλέσει μια συγκλονιστική ανατροπή των κοινωνικών θεμελίων, των κοινωνικών διαστρωματώσεων και των οικονομικών ισορροπιών.
Οι δεκαετίες του νεοπλουτισμού και της υπερκατανάλωσης δημιούργησαν πολλά αρνητικά παράγωγα και άλλαξαν κοινωνικά στάτους και κοινωνικές συμπεριφορές. Ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια ξενόφερτα πρότυπα και μοντέλα: Ινστιτούτα αισθητικής, ινστιτούτα-κέντρα αδυνατίσματος, καταστήματα περιποίησης νυχιών για μανικιούρ και πεντικιούρ. Οι πλαστικοί χειρούργοι και οι πλαστικές επεμβάσεις κάθε είδους γνώρισαν χρυσές μέρες. Πολλά άλλα σχεδόν περιττά και παρασιτικά επαγγέλματα, όπως το tatoo, απορροφούσαν μέρος του πλεονασματικού εισοδήματος και τροφοδοτούσαν την παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή.Το πλαστικό χρήμα των πιστωτικών καρτών, των εορτοδανείων, των καταναλωτικών δανείων κ.λ.π. σκορπίζονταν αφειδώλευτα, ασύστολα και ανεύθυνα. Η λυσσαλέα μανία για προμήθεια και αγορά, η άμετρη κατανάλωση και σπατάλη είχαν γίνει συνώνυμο της ευημερίας και της ευδαιμονίας, της επίδειξης πλουτισμού, της κοινωνικής ισχύος και ανέλιξης.
Κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί πως τόσο σύντομα και απότομα οι νεοέλληνες θα μεταπηδούσαν από την τάξη-κάστα των νεόπλουτων στην κλάση των νεόπτωχων. Από τα «λακόστ» στις μαϊμούδες-απομιμήσεις. Από τα λαμπερά «λαμέ» φορέματα στα φτηνά «κινέζικα τσίτια». Από τα εκτυφλωτικά «καμπριολέ» στα «μίνι αυτοκίνητα» και στα «παπάκια», ακόμα και στην παράδοση πινακίδων και αδειών κυκλοφορίας.
Τώρα πλέον διανύουμε μια περίοδο δίαιτας «ξερού χόρτου» λόγω παρατεταμένης χρηματοπιστωτικής ανομβρίας και ξηρασίας και δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία λήξης αυτής της υποχρεωτικής δίαιτας. Τώρα πλέον δεν είμαστε μόνο υπό την επιτήρηση της «Τρόϊκας» αλλά και υπό την επιτήρηση της ιστορίας…!