ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Οι επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετικές από όσες πραγματοποιήθηκαν από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Θα διαφέρουν τόσο στο ιδεολογικοπολιτικό και κοινωνικό πεδίο όσο και ως προς τη μαζικότητα και κυρίως ως προς τη σκοπιμότητα. Θα είναι οι πιο αθόρυβες και πιο ήπιες εθνικές εκλογές, χωρίς τις περιχαρακώσεις, τους κομματικούς φανατισμούς και τα πάθη του παρελθόντος. Θα είναι οι πρώτες εκλογές του καναπέ και της τηλεόρασης. Θα είναι εκλογές μέσα σε ένα κλίμα σύγχυσης, πανικού και κορύφωσης του θυμικού, δηλαδή του συναισθηματικού. Ουσιαστικά μοναδικοί αντίπαλοι μονομάχοι θα είναι από τη μια πλευρά οι ευρωπαϊστές μνημονιακοί και από την άλλη πλευρά οι ευρωσκεπτικιστές, οι αντιευρωπαϊστές και αντιμνημονιακοί. Τα κριτήρια επιλογής δεν θα είναι η ιδεολογική και παραταξιακή συνέπεια σε ένα κόμμα εξουσίας ούτε η προσδοκία του ρουσφετιού που αναπτύσσεται σε ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα, το οποίο επιτέλους δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα. Δεν θα έχει μεγάλη σημασία η κομματική ηγεσία και οι αναμφισβήτητες ικανότητές της ούτε η συγκρότηση και οι ικανότητες των υποψηφίων βουλευτών.
Οι πρόωρες αυτές εκλογές, εν μέσω της δραματικής πολύμορφης κρίσης, γίνονται αφενός για να δοθεί η δυνατότητα ειρηνικής εκτόνωσης του θυμού και της αγανάκτησης των πολιτών και αφετέρου για να αγορασθεί χρόνος για την χρηματοπιστωτική εξυγίανση και σταθερότητα της χώρας. Σ΄αυτές τις εκλογές θα διαπιστωθούν κεντρόφυγες τάσεις από τα κόμματα εξουσίας προς τα πλέον απίθανα νέα ή παλαιότερα μικρότερα κόμματα. Η διασπορά ψήφων κυρίως από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ θα γίνει προς όλες τις κατευθύνσεις, τόσο χωρίς ενδιάμεσο σταθμό απευθείας προς τον αντίπαλο σχηματισμό, όσο και προς τα υπόλοιπα κόμματα, επειδή η πολιτική αρένα ζητάει πολιτικό αίμα. Οι πολίτες θα θελήσουν να εκδηλώσουν την απογοήτευσή τους από τα κόμματα που κυριάρχησαν και κυβέρνησαν τις προηγούμενες 4 δεκαετίες, μέχρι το 2009. Θα δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας με τιμωρητική διάθεση, ψήφο αρνητική και όχι θετική. Ακόμα και όσοι επιμείνουν με πολιτικό ρεαλισμό, με ψυχραιμία και με ελαφρυντικά να δώσουν θετική ψήφο προς την παραδοσιακή παράταξή τους, θα είναι ψήφος ανοχής, ψήφος δοκιμασίας και επιφύλαξης.
Οι συσχετισμοί πολιτικών και κομματικών δυνάμεων, που μέχρι τις προηγούμενες εκλογές επαναλαμβάνονταν με εναλλαγή ρόλων των δύο κομμάτων εξουσίας που έπαιρναν κάθε φορά τη μερίδα του λέοντος και με μια βουλή συνήθως τρικομματική ή τετρακομματική, σε αυτές τις εκλογές θα ανατραπούν σημαντικά και το πολιτικό τοπίο θα είναι ρευστό και ασταθές. Αυτή τη φορά τα ποσοστά των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας του δικομματισμού που στο παρελθόν ξεπερνούσαν το 80% του συνόλου των ψηφοφόρων, θα παρουσιάσουν σημαντική πτώση και θα κυμανθούν κάτω από το 60% και πιθανόν κάτω από το 50%. Αυτό θα έχει ως συνέπεια τη μεγάλη διασπορά των ψήφων, την πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος και τον κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων. Αφού αρκετά κόμματα της αντιπολίτευσης από τον αριστερό και τον δεξιό χώρο θα ξεπεράσουν το πλαφόν του 3% και θα εισαχθούν για πρώτη φορά σε μια πολυκομματική βουλή των 8-9 κομμάτων.
Αποτέλεσμα και συνέπεια όλων των παραπάνω θα είναι να μην αποκτήσει κανένα κόμμα αυτοδυναμία ούτε ακόμη σε επαναληπτικές εκλογές και προκειμένου να υπάρχει ακυβερνησία και πολιτική αστάθεια θα υποχρεωθούν τα μεγάλα κόμματα να συνεργαστούν με άλλα μικρότερα ή και μεταξύ τους προκειμένου να συγκυβερνήσουν τη χώρα σ΄αυτή την κρίσιμη και δύσκολη περίοδο. Δεν αποκλείεται καθόλου μια νέα κυβέρνηση Παπαδήμου με περισσότερους τεχνοκράτες υπουργούς στο πρότυπο της Ιταλίας. ΄Ενα είναι σίγουρο: εκείνο που μέχρι χθες γνωρίζαμε για το πολιτικό σύστημα και για τις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα θα αλλάξει ριζικά και δεν γνωρίζουμε με τί θα αντικατασταθεί και πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον. Γι αυτό απαιτείται ψύχραιμη στάση και διορατικότητα. Διότι υπάρχει το ενδεχόμενο να οδηγηθεί η χώρα σε μεγαλύτερο αδιέξοδο. Υφίσταται ο κίνδυνος να μην υπάρχει αύριο κυβερνητική πλειοψηφία, κυβερνητική συνεργασία και κυβερνητικό σχήμα, αφού όλοι σχεδόν (με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ) δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται μετεκλογικά να συνεργαστούν με κανέναν…-