Ενόψει των εορτών του Πάσχα 350 κιβώτια με τρόφιμα μοίρασε ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός σε άπορες οικογένειες της μητρόπολης προκειμένου, όπως τόνισε, «κανένας να μην στερηθεί από το πασχαλινό τραπέζι τα αγαθά του Θεού». Κέντρo διανομής για τις ενορίες των Δήμων Διδυμοτείχου και Σουφλίου ήταν ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Διδυμοτείχου, και για τις ενορίες του Δήμου Ορεστιάδας ο Ιερός Καθεδρικός Ναός Aγίων Θεοδώρων Ορεστιάδος.
Σε σχετική παραινετική εγκύκλιο του, που διαβάστηκε στους ναούς την Κυριακή των Βαΐων, σχετικά με το φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως, ο κ Δαμασκηνός γράφει τα εξής:

«…Ἡ Ἐκκλησία βλέπει στό πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου τό τιμιώτατο πλάσμα τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός προσέφερε τό αἷμα Του. Διαφυλάττουσα στό πνευματικό Της Ἀρτοφόριο, σάν πολύτιμο θησαυρό, τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ γιά ἔμπρακτη ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν συνάνθρωπο, δραστηριοποιεῖται μέ ποιμαντική εὐθύνη σέ ἔργα εὐποιίας, πού θεραπεύουν καί τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι σάν ἀφορμές ἐπίδειξης, ἀλλά ὡς εὐκαιρίες ἔκφρασης τῆς ἀγάπης Της πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.
Τό κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας γίνεται μέσα στά πλαίσια τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας. Δέν πρόκειται γιά προσφορά μόνον ὑλικῶν ἀγαθῶν πρός συντήρηση τοῦ σώματος, ἀλλά γιά ποιμαντική διακονία πρός τόν ὅλο ἄνθρωπο.
Ἡ Ἐκκλησία ἀποδοκιμάζουσα τίς νοοτροπίες καί τίς πρακτικές, πού ὁδήγησαν στή σημερινή πολύπλευρη κρίση, γιά τήν ὁποία εἴμεθα ὅλοι συνυπεύθυνοι, δέν θά σταματήσει νά προσεύχεται, νά λειτουργεῖ καί νά βοηθεῖ πνευματικά καί ὑλικά τόν ἄνθρωπο, καί νά ἐπιδιώκει τή συνεργασία μέ τήν Πολιτεία στήν ἀνακούφιση τῶν προβλημάτων του.
Ἡ Ἐκκλησία, διδάσκουσα μετά τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὅτι «τό χρῆμα εἶναι πού δέν ἀφήνει τούς ἀνθρώπους νά εἶναι ἄνθρωποι, ἀλλά τούς κάνει νά συμπεριφέρονται ὡς θηρία καί δαίμονες», καλεῖ ὅλους σέ αὐτοκριτική καί μετάνοια, σέ ἀπάρνηση τῆς «θρησκείας τῆς φιλαργυρίας» καί ἐπιστροφή στήν εὐαγγελική ζωή καί τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Πιστεύει, τέλος, καί διακηρύσσει ὅτι τό θάρρος καί ἡ αἰσιοδοξία, ἡ ἐλπίδα καί ἡ πίστη, ὁ ψυχικός καί πνευματικός πλοῦτος, εἶναι τά βασικά μας ἐφόδια γιά τήν ὑπέρβαση τῶν σημερινῶν ἀδιεξόδων.
Εἶναι φανερό ὅτι μέ τήν πρόοδο τοῦ χρόνου ὅλο καί δυσκολεύει τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων μας αὐξάνουν, οἱ προσδοκίες τῶν πιστῶν ἀλλά καί τῆς κοινωνίας μεταβάλλονται καί ἐντείνονται, ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, οἱ δεσμοί μέ τήν εὐλογημένη μας παράδοση χαλαρώνουν, καινοφανεῖς ἀντιλήψεις ἐπηρεάζουν ὅλους μας καί ἡ ζωή μας πλέον κρίνεται αὐστηρά καί ἀπαιτητικά. Ἡ ἀνάγκη νά ζοῦμε ἐν ἀληθείᾳ καί νά ἐμπνέουμε εἶναι ἐπιτακτική.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολη μας ἀκροᾶται τήν κραυγή τῆς ἐποχῆς, δέχεται συνεχῶς μηνύματα ἀνάγκης γιά αὐθεντική ἐκκλησιαστική μαρτυρία καί στοιχοῦσα μέ αἴσθηση εὐθύνης στίς ἐπιταγές τῆς ἱστορίας καί τῆς ἀποστολῆς της, προσπαθεῖ μέ φόβο Θεοῦ νά ἀνταποκριθῆ στά αὐτονόητα αἰτήματα. Σ’ αὐτό τό τεράστιο ἔργο πού ἀναπτύσσεται στήν περιοχή τῆς δικαιοδοσίας μας μέ συσσίτια, μέ δέματα ἀγάπης, μέ ὑποτροφίες, μέ συμπαράσταση πρός τούς πλημμυροπαθεῖς καί πυροπαθεῖς καί μέ ἄπειρες ἄλλες δράσεις φιλανθρωπίας καί εὐποιΐας, ἔχουμε ἐσᾶς ὅλους συμπαραστᾶτες».