Του Παναγιώτη Κουσίδη
e-mail: kousidp@yahoo.gr

Τα αριστερά οράματα μπορεί να έχουν μεταλλαχθεί και να έχουν ξεθωριάσει. Η αριστερή ιδεολογία και τα αριστερά κόμματα μπορεί να διέρχονται κρίση, αλλά αργά ή γρήγορα θα επανέλθουν στο προσκήνιο, γιατί αυτά εγγυώνται τελικά την κοινωνική ισορροπία, σταθερότητα και συνοχή. Τα δοκιμασμένα και αποτυχημένα καπιταλιστικά δόγματα θα υποχωρήσουν αισθητά και θα παραχωρήσουν τη θέση τους στα αριστερά οράματα, τα οποία εγγυώνται την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Ο ανεξέλεγκτος, ο άπληστος και ληστρικός καπιταλισμός εκτοπίζει σταδιακά την τάξη των μικρομεσαίων αστών στα κατώτερα οικονομικο-κοινωνικά στρώματα και την τάξη των μικροαστών στην κατηγορία των νεοπτώχων. Τελικά, ο καπιταλισμός δείχνει το σκληρό και αδυσώπητο προσωπό του, ακόμα και σ΄εκείνους που μαγεύτηκαν από τα φιλελεύθερα οράματα. Τελικά, ο καπιταλισμός και ο φιλελευθερισμός οδηγούν τις κοινωνίες σε αδιέξοδο, σε κρίση και σε ύφεση. Οδηγούν στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων, στις αρνητικές κλιματικές αλλαγές, στην οικολογική και περιβαλλοντική καταστροφή. Και τότε ξαναθυμούνται το συκοφαντημένο κράτος και την κρατική παρέμβαση, για τη σωτηρία από τον όλεθρο, την καταστροφή, τον καταποντισμό.
Η φτώχεια και η ανεργία του καπιταλισμού αλλάζουν την κοινωνικο-οικονομική διαστρωμάτωση, αναζωπυρώνουν την ταξική συνείδηση των νεοπτώχων, ριζοσπαστικοποιούν τη νεολαία και αποτελούν τη θρυαλλίδα της κοινωνικής κρίσης και έκρηξης, που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια και θα βιώσουμε σε άγνωστο βάθος χρόνου. Η νέα γενιά έχει σοβαρό προβληματισμό και αγωνία για το μέλλον και ξεσπά με οργή, με βία και καταστροφή. Οι παλιές γενιές αγωνίζονται απελπισμένα να συντηρήσουν τα κεκτημένα μιας ζωής με συμβιβασμούς, υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Η κοινωνία μας χρειάζεται την ισορροπία της και νέα οράματα. Το σύστημα χρειάζεται επειγόντως αλλαγές και μεταρρυθμίσεις πάνω σε καινούριες ιδεολογίες. Η ιδεολογία του φιλελευθερισμού αντιστέκεται ακόμα για τον επιπρόσθετο λόγο ότι έχει μεγάλη συνάφεια με την ανυπότακτη και πρωτόγονη ανθρώπινη φύση, με τις γενετικές καταβολές του απώτερου παρελθόντος. ΄Αλλωστε, διαχρονική και αέναη είναι η εντός μας αντιπαράθεση και σύγκρουση του ατομισμού με την ομαδικότητα-συλλογικότητα. Συνεχίζεται εντός μας η σύγκρουση του «προσωπικού εγώ» με το «κοινωνικό εμείς». Μέσα από τη σύγκρουση του «χθες» με το «σήμερα» θα προκύψει η σύνθεση του «αύριο».Αφενός η αποδόμηση του καπιταλιστικού μοντέλου και αφετέρου η αδυναμία του να διαχειριστεί την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, ανάγκασαν το σύστημα να προσφύγει σε πρακτικές κρατισμού και ταυτόχρονα να μετακυλήσει την κρίση στους μικρομεσαίους φορολογούμενους πολίτες, δηλαδή στα υποζύγια και στις «αρμεχτές αγελάδες».
Αυτοί οι εξαπατημένοι και απογοητευμένοι πολίτες, αφού απόλαυσαν μια μεγάλη περίοδο ευμάρειας και υπερκαταναλωτισμού, σήμερα βιώνουν την ανεργία, τη φτώχεια, τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους και την ανασφάλεια για το αύριο. Αυτοί οι πολίτες θα στρέψουν αργά ή γρήγορα τα νώτα τους στα σαγηνευτικά ιδεολογήματα του καπιταλισμού και του φιλελευθερισμού. Αυτή η στροφή της κοινωνίας στην αναζήτηση εξόδου από τα παγιδευτικά αδιέξοδα θα οδηγήσει στην ανάκαμψη της αριστερής ιδεολογίας και στην αναζωπύρωση των αριστερών οραμάτων, που θέτουν στο κέντρο του ενδιαφέροντός τους τον πολίτη-άνθρωπο. Διότι μόνο ο Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο μπορεί να συμφιλιώσει και να συγκεράσει το «ιδιωτικό» με το «δημόσιο», το ατομικό με το κοινωνικό. Με την προϋπόθεση ότι η νέα Αριστερά δεν θα είναι πολυδιασπασμένη με πολλές συνιστώσες, δεν θα παραμείνει ένα απλό ακτιβιστικό κίνημα διαμαρτυρίας , ενώ αντίθετα θα καταστεί μια κυβερνώσα Αριστερά. Δηλαδή θα προσφέρει στην κοινωνία ένα ολοκληρωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα και θα αναλάβει την ευθύνη να το υλοποιήσει.-