Κάθε μέρα είναι η μέρα της γυναίκας. Μια φορά το χρόνο, όμως, την τιμούν ! Στις 8 Μαρτίου γιορτάζει η γυναίκα, η κόρη, η σύζυγος, η μάνα. Η γυναίκα της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου. Η γυναίκα της καριέρας και η άνεργη.
«Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την γυναίκα ;» αναρωτιόμαστε και στις 8 Μαρτίου την τιμούμε με ξεχωριστό τρόπο. Οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να διεκδικούν και να απαιτούν.
Κάθε χρόνο τιμάμε την 8η Μάρτη, ως ημέρα μνήμης αγώνων του γυναικείου κινήματος, ως ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεων των γυναικών και ως αφετηρία νέων στόχων σε κυβερνητικό, πολιτικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των δύο φύλων σε όλες τις εκφράσεις της ζωής.
Στις 8 Μάρτη το 1857 οι ράφτρες και οι υφάντρες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας – από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια – και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα ύστερα από βίαιη επίθεση της αστυνομίας.
Το 1909 οι γυναίκες της βιομηχανίας υποκαμίσων κατέβηκαν πάλι σε μαζική απεργία που είναι γνωστή ως η εξέγερση των 20.000 γυναικών.
Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου Συνεδρίου Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, πρότεινε να καθιερωθεί η 8 του Μάρτη «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ». Για να εκφράσουμε «είπε» την αλληλεγγύη και την αγάπη για Ειρήνη που μας ενώνει και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας». Και ακόμα πρόσθεσε ότι, «την ημερομηνία αυτή πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τη διοργάνωση μιας ημέρας των γυναικών, που σε πρώτη φάση θα διεκδικεί το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών και η εκδήλωση αυτή θα πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα».
Το 1977 ο ΟΗΕ στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρα της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Το Εργατ/κό Κέντρο Ν. Έβρου και το συνδικαλιστικό κίνημα στηρίζουν την γυναίκα θεωρώντας επιβεβλημένη και απαραίτητη την δράση τους στην πρώτη γραμμή του αγώνα για πλήρη και ουσιαστική ισότητα ανδρών – γυναικών στις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις. Όπως είπε και η Άννα Μπέτανκουρτ :
«Ζητάμε ίσα δικαιώματα για τη γυναίκα, γιατί τότε μόνον η Ελευθερία θα είναι πλήρης»
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Του Εργατ/κού Κέντρου Ν. Έβρου
Ο Πρόεδρος Ο Γεν.Γραμματέας
Γκιγκούδης Απόστολος Χατζηαναστασίου Μιχάλης