Του Νίκου Λυγερού

Μερικοί θεωρούν ότι η τέχνη του πολέμου με τα νοητικά της σχήματα, εφαρμόζεται μόνο σε πολεμική φάση και γι’ αυτό το λόγο έχουν τόσα προβλήματα για να διαχειριστούν κρίσεις. Τους λείπει το στρατηγικό σκέλος και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ή σε επίπεδο τακτικό ή προσποιούνται ότι τα βγάζουν πέρα, ειδικά όταν βρίσκονται σε πολεμικό πλαίσιο. Η επιτυχία σε μια εκλογική αναμέτρηση δεν εξασφαλίζει τίποτα όσον αφορά στην ανθεκτικότητα την ώρα της κρίσης. Κατά συνέπεια, έχουμε πολλούς ικανούς όταν δεν υπάρχει ανάγκη και σπάνιους την κατάλληλη στιγμή. Το χειρότερο είναι ότι δεν θέλουν να αποκαλύψουν στους άλλους την πραγματική τους ανικανότητα και δεν αναζητούν καν συμβουλές από ειδικούς του τομέα. Στην τελική, βρίσκονται αντιμέτωποι με οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διότι για να πετύχουν τον παραμικρό στόχο πρέπει να καταπατήσουν δικαιώματα. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο φράχτης του Έβρου. Το πρόβλημα είναι ότι η θεσμική προπαγάνδα είναι τόσο ισχυρή που επηρεάζει ακόμα και πατριώτες, οι οποίοι θεωρούν ότι μια τέτοια κατασκευή είναι ωφέλιμη στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας. Κάθε ειδικός του πεζικού ή των αρμάτων ξέρει πόσο αθώα είναι αυτή η ιδέα. Ένας τέτοιος φράχτης είναι εμπόδιο μόνο για άτομα και μάλιστα με ελάχιστη νοημοσύνη. Αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο ούτε για στρατιωτικούς του τομέα ούτε για άρματα. Η επινόηση αυτή της υλοποίησης είναι εξαρχής εσφαλμένη και η καλύτερη απόδειξη είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλησε και δεν θέλει να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο κατασκεύασμα. Στην πραγματικότητα, ο λόγος είναι βαθύτερος. Όλοι στην Ε.Ε, γνωρίζουν την αναποτελεσματικότητα της γραμμής Magino. Χρήματα, ατσάλι, μπετό και τελικά δεν έγινε καμιά επίθεση πάνω σε αυτό το έργο, διότι πολύ απλά υπήρχε άνοιγμα αλλού μέσω του Βελγίου. Ο συγκεκριμένος φράχτης δεν μπορεί να είναι μια λύση για τους λαθρομετανάστες και όποιος το πιστεύει το οφείλει σε ένα λανθασμένο υπόβαθρο όσον αφορά στον ουμανισμό. Η αλήθεια είναι απλούστερη. Κανείς δεν πιστεύει ότι είναι αποτελεσματικός ο φράχτης, απλώς μερικοί θέλουν να πείσουν άσχετους με το θέμα και με τα τεχνικά του προβλήματα. Όλη η ιδέα είναι καθαρά πολιτική δίχως κανένα στρατηγικό υπόβαθρο. Και η δικαιολογία ότι υπάρχουν μόνο οικολόγοι που αντιστέκονται στον φράχτη είναι αστεία. Ο τοπικός πληθυσμός που ξέρει τι σημαίνει να είναι η κοιτίδα ενός εθνικού θησαυρού ο οποίος είναι οι Καραθεοδωρήδες, δεν έχουν ανάγκη να στιγματιστούν από μια βαρβαρότητα που δεν θέλει κανένας ευρωπαϊκός θεσμός. Και τα χρήματα που πρόκειται να ξοδέψει το ελληνικό κράτος για να φτιάξει ένα μισοτελειωμένο κοτέτσι θα πρέπει να βοηθήσουν τους συλλόγους της περιοχής για να αναδείξουν αυτό το αξιόλογο μέρος της πατρίδας μας. Οι Καραθεοδωρήδες δεν γεννήθηκαν πίσω από ένα φράχτη και γι’ αυτό το λόγο αποτελούν ένα σύμβολο του ελληνισμού. Με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, η Θράκη δεν είναι πλέον στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό θα ήταν καλό να το καταλάβουν μερικοί τεχνοκράτες που υπηρετούν συμφέροντα. Η Θράκη είναι μια σημαντική περιοχή, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον ελληνισμό. Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν τα πάντα. Στην περιοχή, τα αντιαρματικά έργα είναι σημαντικά και δεν έχει κανείς ανάγκη να διαβάσει Clausewitz για να το καταλάβει, αρκεί να εξετάσει τις γειτονικές βλέψεις ενώ ο φράχτης για τους ανθρώπους είναι δείγμα βαρβαρότητας.