Με αφορμή τη μεταφορά έδρας της ΕΥΔΕ και τις « πλημμύρες προ των πυλών»

Ο Αθηναϊσμός, ως δομικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, έχει επαρκώς αναλυθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Μπορώ να πω ότι έχει εξαντληθεί. Η παρομοίωσή του με το γόρδιο δεσμό της χώρας, είναι η πλέον κατάλληλη. Εξ’ ίσου σοβαρή είναι και η προσέγγιση που αναφέρει ότι έχει πάρει χαρακτηριστικά μεταστατικής νεοπλασίας, με την δημιουργία πολλών μικρών αθηναϊστικών πόλων στην περιφέρεια που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Λογικές και πρακτικές, που λόγω καταγγέλλουν  τον αθηναϊσμό αλλά έργω είναι ομοίωμά του, ενδημούν σε πολύ μεγάλο βαθμό όπως είναι φυσικό και στην περιοχή μας.

Τα λέω αυτά για να εκφράσω την οργή μου για όλους αυτούς που με «κάθε τρόπο»  επιδίωξαν και πέτυχαν τη μεταφορά της έδρας της νεοσυσταθείσας  ΕΥΔΕ (Ειδικής Υπηρεσίας Δημοσίων Έργων Αντιπλημμυρικής  προστασίας) από το Σουφλί στην Αλεξανδρούπολη, πριν ακόμη στελεχωθεί και λειτουργήσει.

Δεν μπορώ να ισχυρισθώ ότι η λειτουργία αυτής της υπηρεσίας θα έλυνε, ως δια μαγείας,  τα χρόνια προβλήματα του κεντρικού Έβρου. Ούτε φυσικά θα δημιουργούσε προοπτικές  αναπτυξιακής ανάκαμψης. Θα ήταν όμως μια συμβολική ενέργεια ψυχολογικής κυρίως τόνωσης μιας περιοχής που ζει κάθε χρόνο τον εφιάλτη των πλημμυρών, αντιμετωπίζει τις συνέπειες αυτών, απογοητεύει τους ανθρώπους και δημιουργεί συνθήκες ερημοποίησης. Το μόνο που απομένει κάθε φορά είναι τα λόγια συμπάθειας, οι χολυγουντιανού τύπου ανατινάξεις και το πάρτι των αναχωμάτων κατά δήλωση βουλευτού του Νομού. Κι όλα τα παραπάνω με τις υπηρεσίες που διαχειρίζονταν τις πλημμύρες να λειτουργούν στην Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή.

Η αναφορά στην αλληλεγγύη που πρωτίστως πρέπει να διακατέχει τους περιφερειακούς φορείς της αυτοδιοίκησης αλλά και τους υπολοίπους,  μάλλον προσκρούει στη ρήση «… εις ώτα μη ακουόντων …».  Δεν είναι η πρώτη φορά που πράξεις κινούμενες στη σφαίρα της αθηναϊστικής αντίληψης των πραγμάτων, λειτουργούν ως ολετήρες της ενδοχώρας του Νομού.  Προς επίρρωση των προηγουμένων, αξίζει να αναφερθούν και οι μεταφορές πόρων κατά το παρελθόν, που αφορούσαν την αποκατάσταση βλαβών από πλημμύρες, στην Αλεξανδρούπολη και τη διάθεσή τους σε κτιριακές δράσεις. Η αποκατάσταση του κτιρίου της παλιάς Νομαρχίας ήταν άραγε αντιπλημμυρική παρέμβαση ή αποκατάσταση λόγω πλημμύρας;  Το ίδιο αφορά και άλλες παρεμβάσεις που έγιναν στην Αλεξανδρούπολη από πιστώσεις που αφορούσαν τις πλημμύρες.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν θα ιδρώσει κανένα αυτί. Έχει αργάσει το πετσί τους. Η λογική ο θάνατός σου η ζωή μου είναι γι αυτούς κυρίαρχη. Γι αυτό και δεν απευθύνομαι σε κανένα πολιτικό πρόσωπο της πολιτικής και αυτοδιοικητικής πυραμίδας της περιοχής αλλά στους πολίτες, τους συμπατριώτες μου. Αυτούς που τη μεγάλη τους δύναμη, την ψήφο, εύκολα την παρέχουν, ζητώντας τους να γυρίσουν την πλάτη στους εξ Αθηνών αλλά κυρίως στους εγχώριους αθηναϊστές που ως περιοδεύον θίασος θα προστρέξουν και πάλι να εκφράσουν τη «θλίψη» τους. Να τους αντιμετωπίσουν ως ανεπιθύμητους.

Ας θυμηθούν τη φράση του Θουκυδίδη: «Tο γαρ γένος το των Θρακών εν ω θαρρήση, φονικώτατον εστί» κι ας θαρήσουν επιτέλους.

*Δημοτικός Σύμβουλος Σουφλίου                                                                                pashalsf@gmail.com                          

 

Σουφλί, Φεβρουάριος 2012