Εργαζόμενοι, φτωχοί επαγγελματοβιοτέχνες και αγρότες, νέοι και γυναίκες.

Η κυβέρνηση του Μαύρου Μετώπου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής της να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, ενισχύοντας ταυτόχρονα τα μονοπώλια, προχωρά στο σχεδιασμό ίδρυσης και στην Περιοχή μας Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ), που σημαίνει ασυδοσία για το μεγάλο κεφάλαιο, εργασιακό καθεστώς γαλέρας για τους εργαζόμενους. Είναι απαίτηση της πλουτοκρατίας, που σε συνθήκες οικονομικής (καπιταλιστικής) κρίσης θέλει να επενδύσει τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια της προηγούμενης περιόδου, για να αποκτήσει νέα κέρδη.

Στους σχεδιασμούς αυτούς παίρνουν μέρος το Περιφερειακό Συμβούλιο Αν. Μακεδονίας-Θράκης, που με πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη, οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπερψήφισαν την ίδρυση της ΕΟΖ. Οι Κομμουνιστές Περιφερειακοί Σύμβουλοι καταψήφισαν τη σχετική πρόταση. Επίσης στους σχεδιασμούς παίρνουν μέρος και τοπικοί οικονομικοί παράγοντες και διάφοροι φορείς των επιχειρηματιών (πχ επιμελητήρια, χρηματοοικονομικό φόρουμ κλπ) ελπίζοντας ότι θα συμμετέχουν στο ειδικό καθεστώς και τα προνόμια των ΕΟΖ.
Η Επιτροπή Περιοχής Αν. Μακεδονίας και Θράκης του ΚΚΕ δηλώνει την κατηγορηματική αντίθεση της στις ΕΟΖ και καλεί το λαό, τους μαζικούς φορείς και ιδίως τα ταξικά συνδικάτα και συσπειρώσεις να παλέψουν ενάντια στα σχέδια των μονοπωλίων, να ματαιώσουν αυτούς τους σχεδιασμούς.
Υπάρχει πλούσια διεθνής εμπειρία για αυτές τις Ζώνες. Σ΄ όλο τον κόσμο υπάρχουν περίπου 3.500 σε διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Σκόπια, Ντουμπάϊ, Αρμενία, Πολωνία, Τουρκία κλπ). Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι μοναδικοί ωφελημένοι, κερδισμένοι είναι οι επενδυτές, τα μονοπώλια. Είναι μεγάλο ψέμα ότι στους κερδισμένους θα είναι οι εργαζόμενοι και η περιοχή υποδοχής (εγκατάστασης) της ΕΟΖ.
Οι συγκεκριμένες επενδύσεις ελάχιστα συνδέονται με την οικονομία της χώρας ή της περιοχής που ιδρύονται. Διέπονται από φορολογική ασυλία τόσο για τις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές, τους παραχωρείται δημόσια ή ιδιωτική γη (με αναγκαστική απαλλοτρίωση), «διευκολύνονται» στις αδειοδοτήσεις και βέβαια οι εργαζόμενοι που θα δουλέψουν θα είναι με μισθούς «Βουλγαρίας» στα 200Ε, χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ωράριο σε ζώνες της Κίνας όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν 9-11ώρες τη μέρα και 54-77 ώρες εβδομαδιαία.
Ένα τέτοιο καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα επιδιώκει το σύνολο των εργοδοτών στην Αν.Μακεδονία-Θράκη, επικαλούμενοι μάλιστα την «ίση μεταχείριση» έναντι των πλουτοκρατών, που θα ενταχθούν στο καθεστώς των ΕΟΖ. Οι αρνητικές επιπτώσεις λοιπόν στους εργαζόμενους δεν αφορούν μόνο όσους ελάχιστους προσληφθούν στην ΕΟΖ. Αλλά το σύνολο των εργαζομένων της Περιοχής. Κατά συνέπεια ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και της πλουτοκρατίας αφορά το σύνολο των εργαζομένων, πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας.
Η παροχή κινήτρων και ειδικών προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, για να επενδύσουν σε περιοχές όπως η ΑΜ-Θ δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εφαρμόστηκε εδώ και δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όμως ο λαός της Περιοχής δε γνώρισε ανάπτυξη. Εκείνοι που είδαν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν ήταν οι επιχειρηματίες, αρκετοί από τους οποίους μας άφησαν βιομηχανικά κουφάρια, για να επενδύσουν τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν σε άλλες χώρες ή άλλους τομείς ακόμα πιο κερδοφόρους.
Οι υποστηρικτές αυτών των σχεδίων προβάλλουν ως «θετικό αντάλλαγμα» ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ποντάροντας βέβαια στο γεγονός ότι η ανεργία μαστίζει ιδιαίτερα και την περιοχή μας. Τους απαντάμε ότι είναι  συνυπεύθυνοι για την ανεργία που ζούμε και βέβαια οι θέσεις, που θα δημιουργηθούν, θα είναι ελάχιστες. Το ξεζούμισμα δε των εργαζομένων τεράστιο.
Πέρα όμως από την απόκρουση τέτοιων επιχειρημάτων χρειάζεται να οργανωθεί αγώνας για αμοιβές, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες διευρυμένες κοινωνικές ανάγκες.
Ούτε βήμα πίσω. Αγώνας, αντεπίθεση για να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και των οικογενειών μας.
Ταυτόχρονα μέσα από τους ταξικά προσανατολισμένους αγώνες ενάντια στα μονοπώλια πρέπει να προωθείται η λαϊκή συμμαχία των εργατών, των φτωχών επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών για την αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, για να ανοίξει ο δρόμος για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, δηλαδή τη μόνη λύση που αφορά το λαό, τον σοσιαλισμό. Όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Όλες οι άλλες προτάσεις που γίνονται σήμερα, στα πλαίσια διαχείρισης του καπιταλισμού αργά η γρήγορα ενσωματώνονται στο σύστημα και παγιδεύουν τους εργαζόμενους σε αυταπάτες.

Αλεξανδρούπολη, 3/1/2012.