Σουφλί, 17 Οκτωβρίου 2024

17 Οκτωβρίου 2012, Δ.Ο.Υ., Ειρηνοδικείο και υποκατάστημα Ι.Κ.Α. Σουφλίου κλείνουν. Ο κόσμος όλου του δήμου πραγματοποιεί, σύμφωνα με μαρτυρίες των μεγαλύτερων, την ογκοδέστερη και πιο δυναμική συγκέντρωση στην ιστορία.
Πέρασαν κιόλας ακριβώς δώδεκα χρόνια . . . Πολλά άλλαξαν από τότε, ένα όμως παρέμεινε το ίδιο. Η άδικη και άνιση μεταχείρισή μας από την κεντρική εξουσία συνεχίζεται απαράλλαχτη. Σκεφτείτε πόσες, διαφορετικής ιδεολογίας, κυβερνήσεις αλλά και περιφερειακές διοικήσεις έλαβαν από τότε τα ηνία της χώρας και του τόπου. Αποτέλεσμα, μηδέν εις το πηλίκο.
Ανάμεσα σ’ αυτά που άλλαξαν είναι και η δική μου παρουσία. Μ’ ένα μωρό στο καρότσι τότε, περιτριγυρισμένος από τέσσερα παλικάρια σήμερα, θα δώσουμε μαζί όλο μας το είναι. Όχι μόνο για το Σουφλί, όχι μόνο για τον Έβρο, όχι μόνο για την απαξίωση και την κυνική μεταχείριση που υφιστάμεθα. Πάνω απ’ όλα αύριο υπερασπιζόμαστε την ΤΙΜΗ και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μας, ως Σουφλιώτες, ως Εβρίτες, ως Έλληνες, ως ελεύθεροι και σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Αύριο υψώνουμε το ανάστημά μας και κραυγάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ΩΣ ΕΔΩ, για να μας ακούσουν όχι οι επικίνδυνοι απέναντι, άλλος μύθος, αλλά οι δικοί μας άρχοντες που χρόνια τώρα μας φροντίζουν με αγάπη!
Και όσους με ειρωνεία και χλεύη διατείνονται ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, όπως και το 2012 ούτε θα ιδρώσει το αυτί κανενός, αν μια χούφτα Εβριτών πούνε δύο συνθήματα, τους καλούμε να χαλαλίσουν μόνο λίγες ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους, ν’ αφήσουν τον εικονικό κόσμο των social και να σηκωθούν από τον καναπέ. Έτσι, όταν μετά κάποια χρόνια τα παιδιά τους θα τους ζητάν εξηγήσεις για το χάλι της γενέθλιας γης, θα μπορούν να τα κοιτάνε στα μάτια και βουρκωμένοι να απαντούν: Ναι αποτύχαμε, ναι σας παραδίδουμε μια πόλη έρημη και διαλυμένη, ναι αποδειχτήκαμε κατώτεροι των προγόνων μας, αλλά εμείς ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ.
Πάμε να ξεπεράσουμε το 2012! Είναι ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ.

ΩΣ ΕΔΩ!

Εφορία, Ι.Κ.Α., Ειρηνοδικείο,
Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., σχολεία,
υποθηκοφυλακείο.
Μόν’ ένα μεγαλώνει, το νεκροταφείο.

Για όποιον δε βαρέθηκε και διαβάζει ακόμη, θυμίζω και το κάλεσμα που είχα απευθύνει για την αντίστοιχη εκδήλωση του 2012.

Κωνσταντίνος Αιμ. Ταπεινόπουλος
Κάτοικος Σουφλίου, χωρίς καμία άλλη ιδιότητα

ΚΑΛΕΣΜΑ
Αγαπητές συνδημότισσες και αγαπητοί συνδημότες,
Με πρόσφατες αποφάσεις της κυβέρνησης οριστικοποιείται το κλείσιμο της Δ.Ο.Υ. Σουφλίου, του τοπικού υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α. και του Ειρηνοδικείου. Προστίθενται λοιπόν νέοι κρίκοι στην αλυσίδα των δημοσιών υπηρεσιών που χάσαμε τα τελευταία χρόνια (Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., σιδηροδρομικός σταθμός). Αντιμετωπίζουμε άλλη μία εκδήλωση κρατικής αναλγησίας και σφοδρής υποβάθμισης της ποιότητας της ζωής μας. Σίγουρα και αυτές οι ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο της γενικότερης στοργής και φροντίδας με τις οποίες, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, περιβάλλουν τους κατοίκους της ακριτικής περιοχής μας. Σκεφτείτε για παράδειγμα το τμήμα της εθνικής οδού Μάνδρα – Διδυμότειχο που σαν άλλο γιοφύρι της Άρτας για να ολοκληρωθεί απαιτεί τη θυσία στην άσφαλτο όχι της όμορφης γυναίκας του πρωτομάστορα αλλά και άλλων από εμάς, σ’ αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκεται.
Το ζήτημα όμως δεν είναι τι πράττει η κεντρική εξουσία, το βιώνουμε έντονα πολύ καιρό τώρα με αποκορύφωμα τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Κατακτήσεις δεκαετιών, κατοχυρωμένες μέσα από αγώνες και ποτισμένες με αίμα, καταργούνται εν μία νυκτί με την υπογραφή κάποιου εκλεγμένου εκπροσώπου του ελληνικού λαού, πιστού υπηρέτη όχι των ψηφοφόρων του αλλά του σύγχρονου δυνάστη, του παγκόσμιου οικονομικού κατεστημένου που βρίσκει την έκφρασή του μέσα από κάθε λογής Τρόικες.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς. Εμείς οι απλοί κάτοικοι του δήμου Σουφλίου, από το δήμαρχο μέχρι τον τελευταίο κάτοικο του πιο απομακρυσμένου χωριού του ορεινού όγκου. Εμείς που αποφασίσαμε να ζήσουμε στην πινέζα του χάρτη που σε πλήθος ελληνικών ταινιών παρουσιάζεται λίγο – πολύ ως τόπος εξορίας, φυλάσσοντας Θερμοπύλες. Εμείς που βρισκόμενοι στην πρώτη γραμμή κρατάμε τη γαλανόλευκη ψηλά και πρόθυμα, αν χρειαστεί, θα θυσιάσουμε τα πάντα, υπερασπιζόμενοι μέχρι τελευταίας ρανίδος τα όσια και τα ιερά της πατρίδας, μιας πατρίδας που άλλοι ξεπουλούν καθημερινά. Εμείς που ελεύθερη, περήφανη και ακμαία Ελλάδα παραλάβαμε από τους γονείς μας και την ίδια Ελλάδα θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας. Και εμείς όμως που βλέποντας με τρόμο και δέος όλα αυτά να συμβαίνουν, σκύβουμε το κεφάλι ευχόμενοι να μην πάνε τα πράγματα χειρότερα και ξεσπούμε την οργή μας στους τηλεοπτικούς δέκτες βλέποντας τις, ο Θεός να τις κάνει, ειδήσεις, ξαπλωμένοι στον καναπέ και περιμένοντας να αρχίσει το τουρκικό σήριαλ για να ψυχαγωγηθούμε. Και εμείς που εκτονώνουμε τη δυσαρέσκειά μας με έντονους διαλόγους στο καφενείο μόλις τελειώσει το μπουρλότ και πριν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη του ματς.
Κάτοικε του δήμου Σουφλίου, κάτοικε όλου του Έβρου ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Το «δεν πάει άλλο» είναι πλέον έκφραση εξαιρετικά ήπια, ακατάλληλη για να περιγράψει την κρισιμότητα των στιγμών. Άρχισε να αποκαλύπτεται το πραγματικό σχέδιο. Σήμερα οι δημόσιες υπηρεσίες, αύριο τα σχολεία, μεθαύριο ο στρατός και σε δέκα χρόνια τι; Τίθεται πλέον ξεκάθαρα θέμα επιβίωσης. Σήμανε η ώρα της αφύπνισης, η ώρα του αγώνα και της μάχης. Όχι άλλη υπονόμευση του Δήμου μας, όχι στην εγκατάλειψη του τόπου μας, όχι στον αφανισμό μας. Με την παρουσία σου στο συλλαλητήριο της 17ης – 10 – 2012, στις 11:00, στο δημαρχείο, δεν κάνεις χάρη σε κανένα. Δε βοηθάς του συμπολίτες σου υπαλλήλους να μην ξεσπιτωθούν, δεν προσπαθείς να αποτρέψεις την περαιτέρω ύφεση στην αγορά της πόλης, δεν παλεύεις για να μη χρειάζεται να πηγαίνεις στην Αλεξανδρούπολη για το παραμικρό, επωμιζόμενος το κόστος των μετακινήσεων. Παίρνοντας μέρος στη διαδήλωση απλά επιτελείς το καθήκον σου απέναντι στους προγόνους σου που είναι εδώ θαμμένοι, απέναντι στον τόπο σου που κινδυνεύει να ερημώσει, απέναντι στην πατρίδα που θέλουν να τη λιγοστέψουν, απέναντι στα παιδιά σου για τα οποία ονειρεύεσαι ένα μέλλον τουλάχιστον αξιοπρεπές. Μα πάνω απ’ όλα απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό που θέλει να νιώσει δικαιωμένος για την επιλογή του να μην ξεριζωθεί και να παραμείνει για όλη του τη ζωή στα άγια τούτα χώματα που λάτρεψε και λατρεύει.
Την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012, στις 11:00, το Σουφλί θα πλημμυρίσει και θα πνίξει κάθε ύπουλο σχέδιο του Αθηνοκεντρικού κράτους. Το προσκλητήριο είναι ιερό και «παρών» θα βροντοφωνάξουν, με φωνή βγαλμένη μέσα απ’ την ψυχή τους, από μωρά στα καροτσάκια μέχρι τον πλέον υπερήλικα συμπολίτη μας. Όλοι μαζί, ομονοούντες και ενωμένοι σαν μια γροθιά και ας ακούγεται τόσο κλισέ, πέρα από διαχωρισμούς που άλλωστε φαίνονται εντελώς αστείοι και παράκαιροι μπρος στην απειλή της καταστροφής που ζυγώνει, δίνουμε λεβέντικη απάντηση, όπως μόνο εμείς ξέρουμε. Στο τέλος θα νικήσουμε γιατί έχουμε με το μέρος μας το δίκιο.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Ένας κάτοικος του Σουφλίου που προτιμάει να αναπνέει τον καθαρό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αέρα των συνόρων από τη σαπίλα και την μπόχα των κάθε είδους κέντρων, απευθυνόμενος στους φίλους και συντοπίτες του.