Ξεκάθαρη η στάση και οι απόψεις του βουλευτή Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη. Καταψηφίζει τον γάμο ομοφυλόφιλων.
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης μιλώντας στη βουλή τόνισε ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο, για αξιακούς και εθνικούς λόγους

Ολόκληρη η ομιλία του Βουλευτή Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου στη συζήτηση για τα Ομόφυλα ζευγάρια έχει ως εξής:
«Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο είναι ιδιαίτερα κρίσιμο αξιακά, πολιτικά και εθνικά, διότι θα προσδιορίσει τη συνοχή, τον προσανατολισμό και την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας προς το μέλλον.
Για το λόγο αυτό θεωρώ σημαντική την απόφαση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη να επιτρέψει στους βουλευτές να αποφασίσουν κατά συνείδηση, εφαρμόζοντας με συνέπεια την επιταγή του άρθρου 60 παράγραφος 1 του Συντάγματος.
Άλλωστε αυτή η ξεκάθαρη απόφαση του εκπέμπει και νοοτροπία ηγεσίας μεγάλου κόμματος που δικαιολογεί απόλυτα την ανθεκτικότητα και την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας διαχρονικά.
Επομένως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ενώπιον ενός αξιακού ζητήματος δεν χωρούν ούτε υπεκφυγές, ούτε δικαιολογίες. Ο καθένας στέκεται απέναντι στη συνείδηση του και στην Ελληνική κοινωνία και υπεύθυνα κάνει την επιλογή του που καταγράφεται ιστορικά και τον συνοδεύει για πάντα.
Το θέμα που συζητούμε είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο και σοβαρό, διότι αφορά από τη μία πλευρά την προστασία ενός Ατομικού Δικαιώματος του ελεύθερου σεξουαλικού προσανατολισμού και από την άλλη την προστασία μιας Κοινωνικής Αξίας, της παραδοσιακής πυρηνικής Οικογένειας.
Ως εκ τούτου θα ήταν τραγικό λάθος να συζητούμε στη βάση της σύγκρουσης ενός ακτιβιστικού φανατισμού των δικαιωματιστών και ενός ψηφοθηρικού μικροκομματικού λαϊκισμού κάποιων ακραίων.
Οι επιθετικοί προσδιορισμοί, από όπου κι αν προέρχονται, προδίδουν ένδεια επιχειρημάτων.
Δεν είναι φασίστας όποιος έχει διαφορετική άποψη, ούτε ακραίος ή ομοφοβικός, όποιος έχει το θάρρος να την εκφράζει δημόσια.
Οδηγός της όποιας επιλογής του νομοθέτη μπορεί να είναι μόνο η ψύχραιμη ορθολογική προσέγγιση μιας δημοκρατικής λογικής που σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου από τη μία, από την άλλη όμως ισορροπεί επιδέξια με τον σεβασμό προς τις κοινωνικές αξίες, την ιστορική παράδοση της κοινωνίας μας και τα διαχρονικά διδάγματα της Ελληνικής ιστορίας.
Στην περίπτωση του γάμου ομοφυλόφιλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας κατ’ αρχήν δεν μπορεί επουδενί να υπάρξει διαχωρισμός των δύο εννοιών, διότι η «τεκνοθεσία» αποτελεί εκ των πραγμάτων συνιστών στοιχείο της έννοιας του «γάμου». Ακόμα, λοιπόν, κι αν νομοτεχνικά για λόγους τακτικής διατυπώνονταν ο διαχωρισμός τους, θα ήταν θέμα χρόνου νομικά η Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη να ταυτίσει τελικά τις δύο έννοιες, εφόσον ο γάμος ομοφυλόφιλων θεσμοθετηθεί.
Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, με ότι κινδύνους αυτό εμπεριέχει για την αξία της γυναίκας και για την παρένθετη μητέρα. Ό,τι δεν δώσει ο νομοθέτης, αργά ή γρήγορα εφόσον χρησιμοποιείται ο νεολογισμός της «ισότητας του γάμου» ως νεότευκτο δικαίωμα, θα αναγκαστεί να το προσφέρει ως δυνατότητα ο Ευρωπαίος δικαστής.
Επομένως στην περίπτωση του «γάμου ομόφυλων ζευγαριών» βιώνουμε τη σύγκρουση ενός ατομικού δικαιώματος με μια κοινωνική αξία, την οικογένεια, που προσδιόρισε και συνεχίζει να προσδιορίζει τον πυρήνα της ελληνικής πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής ταυτότητας.
Το δικαίωμα του σεξουαλικού προσανατολισμού προστατεύεται με πληρότητα τόσο από το Σύνταγμα (άρθρο 4) όσο και ειδικότερα από τη Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(άρθρα 8 και 14) που η Ελλάδα ενσωμάτωσε στην εσωτερική έννομη τάξη της.
Η Ελληνική νομοθεσία προέβλεψε το Σύμφωνο Συμβίωσης με σεβασμό στη διαφορετικότητα που θα μπορούσε συμπληρωμένο με τις αναγκαίες νομοθετικές διατάξεις να επιλύσει όλα τα νομικά και άλλα ζητήματα των ομόφυλων ζευγαριών εντάσσοντας τα με πληρότητα στην ελληνική κοινωνία.
Η ελληνική οικογένεια από την άλλη με την παραδοσιακή της μορφή, προστατεύεται απόλυτα μαζί με τη μητρότητα από το άρθρο 21 του Συντάγματος καθώς και από πλέγμα νομοθετικών διατάξεων.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 12 κατοχυρώνει το Δικαίωμα σύναψης γάμου τονίζοντας:
«Με τη συμπλήρωση ηλικίας γάμου, ο άντρας και η γυναίκα έχουν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο και να ιδρύουν οικογένεια, σύμφωνα με τους εθνικούς νόμους που διέπουν την άσκηση αυτού του δικαιώματος».
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η οικογένεια αποτελεί το θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας που την κράτησε όρθια εθνικά κατά τη διάρκεια του Οθωμανικού ζυγού, των πολέμων, της κατοχής, της προσφυγιάς και μέχρι τις πρόσφατες δοκιμασίες της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, όταν το κοινωνικό κράτος κατέρρεε.
Η οικογένεια αποτελεί τον βασικό φορέα κοινωνικοποίησης του παιδιού, δημιουργώντας τα πρώτα βιωματικά πρότυπα. Άρα είναι αποκλειστικό δικαίωμα της κάθε χώρας, της κάθε κοινωνίας και του κάθε πολιτισμού να προσδιορίσει τη μορφή της οικογένειας που αποδέχεται με βάση τα αξιακά πρότυπα που προτάσσει.
Η τεκνοθεσία είναι ατομικό δικαίωμα που προβλέπεται από το νόμο, αφού όμως εξεταστεί με αυστηρότητα από την πολιτεία το περιβάλλον στο οποίο θα κληθεί να ζήσει το παιδί. Σε κάθε περίπτωση σε όλα τα ανθρωποκεντρικά συστήματα του κόσμου στις τεκνοθεσίες αυτό που κυριαρχεί ως κριτήριο είναι το συμφέρον του παιδιού.

Την επισήμανση αυτή την κάνω διότι όπως προκύπτει από διεθνείς μελέτες τα γενετικά αίτια που προσδιορίζουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό αφορούν σε ένα μικρό μόνο ποσοστό της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Ένα μεγαλύτερο ποσοστό επέλεξε αυτόν τον προσανατολισμό από μόδα, εμπειρία, επιλογή ή άλλες συνθήκες. Ως εκ τούτου είναι πολύ σημαντικά τα κοινωνικά και οικογενειακά βιωματικά πρότυπα, όχι μόνο για την ψυχολογική ισορροπία των παιδιών, αλλά και για τη διαμόρφωση της σεξουαλικής τους ταυτότητας.
Η νομοθέτηση του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών κλονίζει αναμφισβήτητα το επιτυχημένο μοντέλο της ελληνική πυρηνικής οικογένειας, απομακρύνει από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά πρότυπα της ελληνικής παράδοσης και αποδυναμώνει την προσπάθεια δημογραφικής ενίσχυσης μιας χώρας που πλήττεται σφοδρά από την υπογεννητικότητα.
Αυτό που κυρίως σήμερα χρειάζεται η Ελλάδα είναι η ενίσχυση της τρίτεκνης και πολύτεκνης οικογένειας.
Προσέγγισα το θέμα νομικά και πολιτικά αποφεύγοντας συνειδητά κάθε θρησκειολογική ανάλυση. Ωστόσο δικαιούμαι νομίζω να κάνω μια μόνο ερώτηση;
Για την Ορθοδοξία ο γάμος είναι το σημαντικότερο μυστήριο, δηλαδή σκληρός πυρήνας του θρησκευτικού μας δόγματος, όπως διατυπώνει η Εκκλησία της Ελλάδας στην ανακοίνωση της. Διερωτώμαι λοιπόν γίνεται κάποιος να δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος ala card επιλέγοντας από την πίστη μας μόνο ότι του αρέσει;

Αγαπητοί συνάδελφοι
Η διεθνής ατζέντα που επιδιώκεται να κυριαρχήσει και στην πατρίδα μας, έχει έντονα τα στοιχεία του McDonaldisation, δηλαδή, μιας απόπειρας κλωνοποίησης των πολιτισμών και όχι προστασίας της ιδιαίτερης πολιτιστικής μας ταυτότητας, που σημειώνω δεν έχει διάρκεια ανάλογη του κράτους δηλαδή 200 χρόνια, αλλά του Ελληνικού πολιτισμού, δηλαδή πάνω από 2500 χρόνια.
Διεθνείς μελέτες αποδεικνύουν όπως προείπα, ότι μόνο ένα γνήσιο υποσύνολο της LOADKI κοινότητας οφείλει το σεξουαλικό του προσανατολισμό σε γενετικά αίτια. Ως εκ τούτου προκύπτει η μεγάλη σημασία που διαδραματίζει η οικογένεια μαζί με το σχολείο στη διαμόρφωση ταυτοτικών προτύπων που πηγάζουν από την ίδια τη φύση(άντρας- γυναίκα) και καθιστούν την οικογένεια θεμέλιο της κοινωνίας.

Ένας από τους λόγους που τα πρότυπα αυτά που συντήρησαν την ανθρωπότητα επί χιλιετίες αμφισβητούνται κι αυτό εμφανίζεται ως δήθεν προοδευτισμός, οφείλεται στην απομάκρυνση των παιδιών από τους «πολυάσχολους» γονείς τους και στην μονομερή και ανεξέλεγκτη εξάρτηση τους από την τεχνολογία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που προπαγανδίζουν μια άλλη αντίληψη της ζωής σε ένα ψεύτικο ψηφιακό κόσμο, ο οποίος συχνά προτρέπει στη βία και στην κατάλυση των αξιών. Έτσι εξηγούν οι ειδικοί την νεανική και την οπαδική βία, το σχολικό bullying, τη νεανική εγκληματικότητα, τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα.
Η Ελληνική παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια ήταν και παραμένει, παρά τις όποιες λίγες εξαιρέσεις, το ασφαλέστερο όχημα για να αναπτύξουν τα παιδιά την προσωπικότητα τους ομαλά, ξεκάθαρα, χωρίς τις ταυτοτικές συγχύσεις και τις ψυχολογικές συνέπειες που θα προκαλούσε ο γάμος και η τεκνοθεσία ενός ομόφυλου ζευγαριού.
Οι έννοιες της μάνας και του πατέρα είναι αναντικατάστατες και ταυτίζονται με ότι καλύτερο έχει επιτύχει το ανθρώπινο γένος, δηλαδή τη αγαπημένη παραδοσιακή οικογένεια ως θεμέλιο της συντεταγμένης ανθρώπινης κοινωνίας.

Για αυτούς τους αξιακούς, νομικούς, πολιτικούς και εθνικούς λόγους καταψηφίζω το νομοσχέδιο.»