ΤΟΥ ΠΑΝΑΤΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

«Εάν δεν είσαι στο δωμάτιο, είσαι στο μενού»  Παλιό ρητό των Βρυξελλών

Η διαμάχη του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον με τον αντιπρόεδρό του Νικ Κλεγκ, δεν αποκαλύπτει μόνο τις δυσκολίες του κυβερνητικού συνασπισμού των Τόρις και των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, αλλά και την προβληματική σχέση της Βρετανίας με την Ε.Ε.

Πάντως η στάση του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου είναι από αχαρακτήριστη έως απαράδεκτη. Και δεν το ισχυριζόμαστε αυτό επηρεαζόμενοι από το γεγονός πως δήλωσε ότι δεν δίνει ούτε ευρώ για την οικονομική συμπαράσταση στην Ελλάδα, αλλά διότι διαχωρίζει γενικώς τη στάση του από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας του έναντι των εταίρων του στην ΄Ενωση. Διότι αποστασιοποιείται από την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, στο όνομα της οποίας όλα τα κράτη-μέλη αναλαμβάνουν υποχρεώσεις και έχουν ευθύνες. Ξεχνάει ο κ. Κάμερον ότι δεν βρίσκεται στην Ε.Ο.Κ των αγορών αλλά στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση των λαών, της αλληλεγγύης και της κοινωνικοοικονομικής συνοχής. Του διαφεύγει ότι τα εθνικά κράτη, που συγκρότησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, παραχωρούν εκ των πραγμάτων μικρό μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας για το κοινό ευρωπαϊκό τους σπίτι. ΄Οτι τα κράτη-μέλη οφείλουν να εναρμονίζουν το εθνικό τους δίκαιο και την οικονομική τους πολιτική με ένα κεντρικό όργανο, το οποίο δικαιούται να παρακολουθεί τους προϋπολογισμούς των μελών του και να έχει λόγο στη δημοσιονομική τους πολιτική. Διαφορετικά θα είχε ο καθένας το δικό του νόμισμα, τη δική του διπλωματία, τη δική του φορολογία, τους δικούς του ιδιαίτερους νόμους και το δικό του μόνο εθνικό συμφέρον και θα πορευόταν τον δικό του ξεχωριστό δρόμο. Η συνύπαρξη σε μια ενιαία αγορά και κοινωνία επιβάλει και παραχωρήσεις και θυσίες.

΄Οταν ο κ. Κάμερον αδιαφορεί παντελώς για την δημοσιονομική και οικονομική κρίση του Νότου της Ε.Ε και δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του ως ένας ισχυρός οικονομικός και πολιτικός πόλος της Ευρώπης, τότε να περιμένει την διπλωματική και πολιτική του απομόνωση και αποξένωση από τους ευρωπαϊκούς λαούς, που τώρα υποφέρουν και κάποτε θα έχει κι αυτός ανάλογη μεταχείριση και συμπεριφορά. Δεν με εξοργίζει τόσο η αυστηρή και σκληρή στάση της κας Μέρκελ, η οποία δείχνει ενδιαφέρον και κάνει προσπάθειες, αλλά η αδιαφορία και η απάθεια του κου Κάμερον που μένει εκτός Ευρωζώνης για να μην αναλάβει τις ευθύνες του. Εκτός κι αν ανακρούσει πρύμναν και επανορθώσει στην πορεία. Εκτός κι αν συναισθανθεί τη σοβαρότητα του ρόλου να ανήκεις σε ένα ευρύτερο μπλοκ και ομάδα κρατών. Ενώ η μικρή και φτωχή Ελλάδα διδάσκει συνέπεια, αναλαμβάνοντας στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της ως μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και η ευρωπαϊκή πορεία μιας χώρας δεν είναι υποχρεωτική  αλλά συντελεί στη δημιουργία ενός ισχυρού παγκόσμιου πόλου. Η ιδιότητα του μέλους απαιτεί φυσικά θυσίες και παραχωρήσεις. Η Αγγλία θέλει να πατάει, φαίνεται, σε δύο βάρκες και να διατηρεί μια θεώρηση εθνικής προτεραιότητας. Πρέπει όμως να αναγνωρίσει το λάθος της και να ξεκαθαρίσει σύντομα τη στάση της. Κάθε συμμαχία και ομοσπονδία προϋποθέτει υποχρεώσεις και ευθύνες. Οι σύμμαχοι θα θυμηθούν ανάλογα τη στάση καθενός. Κάποτε ακόμα και η Αμερική (ΗΠΑ) πλήρωσε τον απομονωτισμό της. Υπάρχει ένα παλιό ρητό στις Βρυξέλλες: » Εάν δεν είσαι στο δωμάτιο, είσαι στο μενού…» Ο αείμνηστος Ε. Αβέρωφ είχε μιλήσει για το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί και κινδυνεύει από τους λύκους…