Του Στέλιου Παναγούτσου, Καθηγητή Ιατρικής ΔΠΘ, Υποψήφιου Βουλευτή Έβρου ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Ξεκινώντας την προεκλογική εκστρατεία στον Έβρο, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί. Χαλαρά στην αρχή και με μεγάλη ένταση, όταν προκηρύχθηκαν επισήμως οι εκλογές, επισκέφθηκα πάρα πολλές γωνιές του τόπου μας. Η εμπειρία ήταν φανταστική. Ξαναγνώρισα μέρη, συνομίλησα με πολίτες όλων των επαγγελμάτων, άκουσα τους προβληματισμούς τους και έγινα σοφότερος για την κατάσταση που επικρατεί στον Έβρο.
Το παράπονο που είναι στα χείλη όλων των Εβριτών είναι ένα: Γιατί ερημώνει ο τόπος τους; Ένα παράπονο που γίνεται μεγαλύτερο όσο βαδίζουμε προς το Βόρειο Έβρο. Ένα παράπονο, το οποίο αντανακλά την πραγματικότητα, σε όσα χωριά και κωμοπόλεις επισκέφθηκα. Άδεια χωριά, στα οποία δεν σε ενοχλούν καθόλου φωνές το πρωί και διακρίνεις ελάχιστα φώτα το βράδυ. Χωριά που, όπως σωστά αναφέρει η Αγγελική Γιαννακίδου σε μια συνέντευξή της στην Καθημερινή, κινδυνεύουν να γίνουν «νεκροχώρια».
Όταν πρωτοήρθα και εγκαταστάθηκα στον Έβρο, το 1988, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα όμορφα και ζωντανά χωριά της περιοχής. Όσο ταξίδευα προς τα βόρεια, απλωνόταν μπροστά μου ένας έφορος κάμπος και εύρωστα, οικονομικά, χωριά και κωμοπόλεις. Η Αλεξανδρούπολη την εποχή εκείνη φαινόταν στα μάτια μου ως «ο φτωχός συγγενής». Σήμερα συναντώ κλειστά σχολεία (ευτυχώς που τα διατηρούν ζωντανά κάποιες ημέρες το χρόνο οι πολιτιστικοί σύλλογοι). Σήμερα συναντώ χωριά χωρίς ούτε ένα καφενείο, ή με καφενείο που μένει ανοιχτό 2 ώρες την ημέρα. Σήμερα συναντώ το κουφάρι του εργοστασίου της ζάχαρης, που στέκεται εκεί βουβό να θυμίζει την πλήρη απαξίωση του Έβρου.
Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία προσπάθησα να πείσω τους συνομιλητές μου ότι υπάρχει ελπίδα και προοπτική για την ανάπτυξη εκ νέου του Έβρου. Τους μίλησα για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής όσο αφορά στον πρωτογενή τομέα. Τους μίλησα για φράγματα, για αναδασμούς, για δίκτυα συγκοινωνιών, για μεταποιητικές επιχειρήσεις, για ενεργειακές κοινότητες αγροτών και κτηνοτρόφων. Τους μίλησα για την ασφάλεια, που προσφέρει το κοινωνικό κράτος, όπως η καλή δημόσια περίθαλψη και η υψηλού επιπέδου δημόσια εκπαίδευση, στους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν στον τόπο τους.
Οι περισσότεροι όταν με άκουγαν κούναγαν συγκαταβατικά το κεφάλι και εξέφραζαν την άποψη ότι είναι πλέον αργά για παρεμβάσεις. Η απογοήτευση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Παρόλα αυτά, στο τέλος της κουβέντας, σε μερικούς από αυτούς διέκρινες στα μάτια τους μια αναλαμπή ελπίδας. Εύχομαι τα αποτελέσματα των εκλογών να ενισχύσουν αυτή την αναλαμπή και να την κάνουν διαρκή λάμψη στα μάτια των Εβριτών.