Δύο βιβλία τα οποία προσφέρουν ιστορικές πολύτιμες πληροφορίες, αλλά και η δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου της Ευαγγελίας Διαμαντοπούλου «Ο Θεόφιλος στο Πήλιο», κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Επίκεντρο και σίγουρα θα αποζημιώσουν τους αναγνώστες που θα τα επιλέξουν.

Οι τρεις νέες κυκλοφορίες αναλυτικά

Η τελευταία μάχη της Κατοχής
Αγτζίδης Ανδρέας
Η Μά­χη του Κιλ­κίς της 4ης Νο­εμ­βρίου του 1944 υπήρ­ξε μια από τις πλέ­ον αιμα­τη­ρές συ­γκρού­σεις στο τέ­λος της πε­ρι­ό­δου της να­ζι­στι­κής Κα­το­χής και μια από τις πλέ­ον άγνω­στες και αδι­ε­ρεύ­νη­τες. Άφη­σε ως κλη­ρο­νο­μιά τον από­λυ­το δι­χα­σμό, που σε το­πι­κό επί­πε­δο «ξε­πε­ρά­στη­κε» με τη σι­ω­πή και τους μο­νο­λό­γους των πο­λι­τι­κών επι­γό­νων των πρω­τα­γω­νι­στών.
Το βα­σι­κό κεί­με­νο αυτής της έκ­δο­σης αφο­ρά την ίδια τη μά­χη που έγι­νε στο Κιλ­κίς με­τα­ξύ του ΕΛΑΣ και των αντι­κομ­μου­νι­στι­κών ομά­δων που είχαν ορ­γα­νώ­σει οι Γερ­μα­νοί. Ο συγ­γρα­φέ­ας πα­ρου­σι­ά­ζει τον τρό­πο ορ­γά­νω­σης της πο­λύ­μορ­φης Εθνι­κής Αντί­στα­σης και δί­νει ιδι­αί­τε­ρη έμ­φα­ση στις δι­α­δι­κα­σί­ες συ­γκρό­τη­σης των δω­σι­λο­γι­κών ομά­δων, είτε των πε­ρί τους Κου­ίσ­λιγκ της Αθή­νας, είτε τους ελεγ­χό­με­νους κα­τευ­θεί­αν από τις γερ­μα­νι­κές αρ­χές Κα­το­χής στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα.

Ο Αν­δρέ­ας Αγ­τζί­δης γεν­νή­θη­κε το 1926 στο Σταυ­ρο­χώ­ρι του Κιλ­κίς από γο­νείς αγρό­τες. Η Κα­το­χή από τη να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία και η βουλ­γα­ρι­κή επι­βου­λή κα­τά της Μα­κε­δο­νί­ας και της Θρά­κης, σφρά­γι­σαν την ταυ­τό­τη­τα της γε­νι­άς του. Συμ­με­τεί­χε στην Αντί­στα­ση μέ­σα από τις γραμ­μές της ΕΠΟΝ και βί­ω­σε έντο­να όλες τις επό­με­νες σκλη­ρές φά­σεις της δε­κα­ε­τί­ας του ’40. Το 1947 πέ­ρα­σε με πο­λύ κα­λή σει­ρά στην Παι­δα­γω­γι­κή Ακα­δη­μία Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπου και γρά­φτη­κε αφού εξα­σφά­λι­σε με με­γά­λη δυ­σκο­λία το απα­ραί­τη­το «πι­στο­ποι­η­τι­κό κοι­νω­νι­κών φρο­νη­μά­των». Ως εκ­παι­δευ­τι­κός ανα­μί­χθη­κε ενερ­γά στον δι­δα­σκα­λι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, ενώ αρ­θρο­γρα­φού­σε προ­δι­κτα­το­ρι­κά στην εφη­με­ρί­δα Κυ­ρί­αρ­χος Λα­ός της Ενώ­σε­ως Κέ­ντρου. Επί τρία έτη εκλέ­γε­ται πρό­ε­δρος του Δι­δα­σκα­λι­κού Συλ­λό­γου Κιλ­κίς, έως και την δι­κτα­το­ρία της 21ης Απρι­λίου 1967. Από το 1971 έως τη συ­ντα­ξι­ο­δό­τη­σή του υπη­ρέ­τη­σε στην Αθή­να. Με το τέ­λος της Δι­κτα­το­ρί­ας ασχο­λή­θη­κε ενερ­γά με την πο­λι­τι­κή ενώ ήταν ιδρυ­τι­κό μέ­λος της ΠΑ­ΣΚΕ εκ­παι­δευ­τι­κών. Το 1997, αρ­κε­τά χρό­νια με­τά τη συ­ντα­ξι­ο­δό­τη­σή του, επέ­στρε­ψε στο Κιλ­κίς όπου συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στα δρώ­με­να.

Ο Βασίλης –ψευδώνυμο Γιάννης– στην αριστερά (1971-2008)
Σούμας Θόδωρος
Το αφή­γη­μα / πο­λι­τι­κή μαρ­τυ­ρία «Ο Βα­σί­λης – ψευ­δώ­νυ­μο Γι­άν­νης – στην αρι­στε­ρά», είναι μια αυτο­βι­ο­γρα­φι­κή ιστο­ρία της δι­κτα­το­ρί­ας και της με­τα­πο­λί­τευ­σης. Δι­η­γεί­ται, μάλ­λον ανά­λα­φρα, χι­ου­μο­ρι­στι­κά, και όταν απαι­τεί­ται, συ­ναι­σθη­μα­τι­κά και δρα­μα­τι­κά, και με­ρι­κές φο­ρές απο­στα­σι­ο­ποι­η­μέ­να, με κρι­τι­κό μά­τι και δι­αύ­γεια, την πο­λυ­πλό­κα­μη και πο­λυ­ε­τή ιστο­ρία της έντα­ξης ενός νέου, των φί­λων και συ­να­γω­νι­στών του στην αντι­δι­κτα­το­ρι­κή πο­λι­τι­κή, επί χού­ντας, και πε­ραι­τέ­ρω στην ανα­νε­ω­τι­κή αρι­στε­ρά, στην Ελ­λά­δα και στην Ευρώ­πη, ως τα χρό­νια της με­τα­πο­λί­τευ­σης και της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, και της δι­α­κυ­βέρ­νη­σης του ΠΑ­ΣΟΚ επί Α.Πα­παν­δρέου και Κ.Ση­μί­τη. Το μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κό, βι­ω­μα­τι­κό αφή­γη­μα δεν δι­η­γεί­ται ηρω­ι­κές ή επα­να­στα­τι­κές, συ­ντα­ρα­κτι­κές πρά­ξεις, πα­ρά μό­νο την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα με­ρι­κών, ανή­συ­χων, πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νων νέ­ων και ορι­σμέ­νων, πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νων, ανή­συ­χων με­ση­λί­κων της ευρω­α­ρι­στε­ράς. Το με­γά­λο μέ­ρος του απο­τε­λεί­ται από αυθε­ντι­κές εμπει­ρί­ες. Λί­γα κομ­μά­τια είναι μυ­θο­πλα­στι­κής έμπνευ­σης, αλ­λά έχουν κι αυτά αφε­τη­ρία την κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της επο­χής.

Ο Θό­δω­ρος Σού­μας είναι συγ­γρα­φέ­ας, κρι­τι­κός κι­νη­μα­το­γρά­φου και δο­κι­μι­ο­γρά­φος. Έχει δη­μο­σι­εύ­σει τη συλ­λο­γή δι­η­γη­μά­των «Η Κλαί­ρη και η θά­λασ­σα», εκδ. Από­πει­ρα, και τη νου­βέ­λα «Το ημε­ρο­λό­γιο ενός αδέ­ξιου ερα­στή», εκδ. Βακ­χι­κόν. Στις εκδ. Αιγό­κε­ρως δη­μο­σί­ευ­σε 6 βι­βλία για τον κι­νη­μα­το­γρά­φο: «Κι­νη­μα­το­γρά­φος σε­ξου­α­λι­κό­τη­τα/ερω­τι­σμός», «Έρω­τας, ψυ­χο­λο­γία και αισθη­τι­κή στο χολ­λυ­γου­ντι­α­νό σι­νε­μά», «12 Ευρω­παίοι σκη­νο­θέ­τες», «Κι­νη­μα­το­γρά­φος και έρω­τας», «Εθνι­κές κι­νη­μα­το­γρα­φί­ες», «στιλ και σκη­νο­θέ­τες» και «Κι­νη­μα­το­γρα­φι­κοί Δη­μι­ουρ­γοί». Γρά­φει στα πε­ρι­ο­δι­κά The books’ Journal και Δέν­δρο. Έχει γρά­ψει πολ­λά κεί­με­να για το σι­νε­μά στα κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά πε­ρι­ο­δι­κά Σύγ­χρο­νος Κι­νη­μα­το­γρά­φος, Οθό­νη, Κα­θρέ­φτης, Camera-stylo, σε βι­βλία-μο­νο­γρα­φί­ες σκη­νο­θε­τών του Φε­στι­βάλ Κι­νη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης, στο πε­ρι­ο­δι­κό Τέ­ταρ­το στην εφη­με­ρί­δα Αυγή. Έχουν δη­μο­σι­ευ­τεί κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά κεί­με­να ή βι­βλι­ο­κρι­τι­κές του στις ιστο­σε­λί­δες cinephilia, bookpress, fractal, vakhikon, kemes.wordpress, camerastyloonline. Στα ιστο­λό­για Μη­μα­δα­ςτη­μαρ­γα­ρι­τα, Με­ταρ­ρύθ­μι­ση και Athens Voice δη­μο­σι­εύ­ο­νται πο­λι­τι­κά κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά άρ­θρα του. Έχει γυ­ρί­σει το ένα μέ­ρος της με­γά­λου μή­κους ται­νί­ας-δί­πτυ­χο «Πε­ρί έρω­τος», και δύο μι­κρού μή­κους, «Ταυ­τό­τη­τες και ρό­λοι» και «Ο δι­α­γραμ­μέ­νος».

Ο Θεόφιλος στο Πήλιο
Διαμαντοπούλου Ευαγγελία
Στο βι­βλίο αυτό επι­χει­ρεί­ται η ανά­λυ­ση των εικό­νων του Θε­ό­φι­λου και προ­σεγ­γί­ζο­νται ζη­τή­μα­τα της ζω­γρα­φι­κής του σκη­νο­θε­σί­ας. Τα ζη­τή­μα­τα αυτά αφο­ρούν κυ­ρί­ως στον θε­α­τρι­κό τρό­πο με τον οποίο συν­θέ­τει κά­θε φο­ρά το σκη­νι­κό των ζω­γρα­φι­κών του πα­ρα­στά­σε­ων, έτσι ώστε να απο­δί­δε­ται το φυ­σι­κό πε­ρι­βάλ­λον και να κα­τα­νέ­μο­νται τα αρ­χι­τε­κτο­νι­κά στοι­χεία. Αφο­ρούν, επί­σης, στην θε­α­τρι­κό­τη­τα των υπο­κει­μέ­νων του, μέ­σω της εν­δυ­μα­σί­ας τους και της εγ­γρα­φής τους στον εικα­στι­κό χώ­ρο. Αυτή η ικα­νό­τη­τα του Θε­ό­φι­λου να απει­κο­νί­ζει πραγ­μα­τι­κές κα­τα­στά­σεις ή τους ορα­μα­τι­σμούς του με θε­α­τρι­κό τρό­πο ανι­χνεύ­ε­ται και μέ­σα στα δρώ­με­να των εικό­νων του αλ­λά και στον χώ­ρο που δι­α­κο­σμεί με αυτές κα­τα­νέ­μο­ντάς τις σε μία δι­κής του επι­νό­η­σης συ­νέ­χεια. Ως θε­α­τές, κα­λού­μα­στε να συμ­με­τά­σχου­με σε ένα δρώ­με­νο, του οποίου τα personae dramatis είναι ο ζω­γρά­φος και το έρ­γο του.

Η Ευαγ­γε­λία Δι­α­μα­ντο­πού­λου γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1958, δι­δά­σκει ως Λέ­κτο­ρας στον Το­μέα Πο­λι­τι­σμού, Πε­ρι­βάλ­λο­ντος, Επι­κοι­νω­νι­α­κών Εφαρ­μο­γών και Τε­χνο­λο­γί­ας και είναι μέ­λος του Ερ­γα­στη­ρίου Τε­χνών και Πο­λι­τι­στι­κής Δι­α­χεί­ρι­σης του Τμή­μα­τος Επι­κοι­νω­νί­ας και ΜΜΕ ΕΚ­ΠΑ. Τα μα­θή­μα­τα που δι­δά­σκει σε προ­πτυ­χι­α­κό και με­τα­πτυ­χι­α­κό επί­πε­δο αφο­ρούν ζη­τή­μα­τα όπως Ιστο­ρία της Τέ­χνης, Εικα­στι­κές Τέ­χνες και Επι­κοι­νω­νία, Δι­α­λε­κτι­κή της Εικό­νας, Ζη­τή­μα­τα Ευρω­πα­ϊ­κής Τέ­χνης, Θέ­μα­τα Νε­ό­τε­ρης και Σύγ­χρο­νης Ελ­λη­νι­κής Τέ­χνης, Καλ­λι­τε­χνι­κά πορ­τραί­τα, Ζη­τή­μα­τα Καλ­λι­τε­χνι­κής Δη­μι­ουρ­γί­ας. Τα ερευ­νη­τι­κά της εν­δι­α­φέ­ρο­ντα εστι­ά­ζο­νται σε θέ­μα­τα όπως Τέ­χνη και Επι­κοι­νω­νία, Τέ­χνη και κοι­νω­νία, Ζη­τή­μα­τα ταυ­τό­τη­τας στην καλ­λι­τε­χνι­κή δη­μι­ουρ­γία, Συμ­βο­λι­κός και Βι­ω­μέ­νος Χώ­ρος στις Εικα­στι­κές Τέ­χνες, Τέ­χνη και Παι­χνί­δι, Τέ­χνη και Ιστο­ρι­κή Μνή­μη. Το δη­μο­σι­ευ­μέ­νο συγ­γρα­φι­κό της έρ­γο πε­ρι­λαμ­βά­νει 4 μο­νο­γρα­φί­ες (2007: Ο Θε­ό­φι­λος στο Πή­λιο: Ζη­τή­μα­τα ζω­γρα­φι­κής σκη­νο­θε­σί­ας, εκ­δό­σεις Αλε­ξάν­δρεια, 2010: Η τέ­χνη του μπι­λι­άρ­δου: Ένα παι­χνί­δι με εικό­νες, εκ­δό­σεις Τα­ξι­δευ­τής, 2012:Η δι­μέ­τω­πη ταυ­τό­τη­τα του Γι­αν­νού­λη Χα­λε­πά, εκ­δό­σεις Τα­ξι­δευ­τής, 2019: Εκτός οικο­γε­νεί­ας: Επι­κοι­νω­νώ­ντας με την τέ­χνη του ξέ­νου, εκ­δό­σεις Επί­κε­ντρο) κα­θώς και 10 ερευ­νη­τι­κές ερ­γα­σί­ες σε ελ­λη­νι­κά και δι­ε­θνή δι­ε­πι­στη­μο­νι­κά πε­ρι­ο­δι­κά και συλ­λο­γι­κούς τό­μους σε θέ­μα­τα τέ­χνης και πο­λι­τι­σμού.