Δεν είναι να σε πιάνει η καρδιά σου. Ούτε να αναρωτιέσαι είναι.

Τα σχολεία στα χωριά του Έβρου κλείνουν. Στα περισσότερα έκλεισαν.
Η συρρίκνωση του πληθυσμού, η μετακίνησή του σε άλλες περιοχές εντός και εκτός Ελλάδας.
Οι δεκαετίες του 80 και το 90 ήταν δεκαετίες οικοδομικής άνθισης στο κέντρο της Ελλάδας. Μία αντίστροφη μέτρηση για την επαρχία που έχει ξεκινήσει με τον εμφύλιο.
Πρόσφατα τα στοιχεία της απογραφής απογοητευτικά. Μείωση πληθυσμού σ’ όλο τον Έβρο, ακόμη και στην Αλεξανδρούπολη, η οποία αποτελεί τον πόλο έλξης, το «χωνευτήρι» για τους Εβρίτες που έχουν συνηθίσει «να κατεβαίνουν».

Το Αμόριο, χωριό του δήμου Σουφλίου, βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του Έβρου.
Το χωριό αυτό, κάποτε είχε σχολείο. Και είχε μεγάλο, όμορφο και διώροφο σχολείο.

Το σχολείο έκλεισε, εγκαταλείφθηκε, χρησιμοποιήθηκε ως εκλογικό κέντρο. . . με την αδιαφορία να φτάνει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην βρίσκεται κανείς να μαζέψει τις κάλπες και τα παραβάν που αποτελούν δημοτική περιουσία.

Παρατημένα, όπως είναι παρατημένα τα πάντα σε ένα κτήριο που κάποτε ήταν σχολείο.

Και οι τοίχοι, πέφτουν, καθώς περνάει ο χρόνος.
Και τα παράθυρα σπασμένα και . . .
Θλίψη, απογοήτευση ή παραδοχή ότι πλέον ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

Πρόσφατα ο δήμος Σουφλίου και ο δήμαρχος Καλακίκος, παρουσίασε την υπογραφή έργων για άλλα κτήρια. Για τη μονή της Δαδιάς, για τη δημοτική αγορά. Βέβαια μαγικό χαρτάκι δεν υπάρχει, αλλά λύσεις πρέπει να βρεθούν και για το δήμο Σουφλίου.