Με αφορμή την αλλαγή χρώματος στο γνωστό πλέον σημείο AXD στην παραλία της Αλεξανδρούπολης, πολλοί έσπευσαν να ασκήσουν κριτική.
Αν και δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί γιατί άλλαξε το χρώμα στο AXD κι αν η αλλαγή του χρώματος σχετίζεται με τη σημαία της Ουκρανίας και μήνυμα συμπαράστασης προς τη χώρα που δέχεται επίθεση από την Ρωσία του Πούτιν, η αλλαγή προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
Πολλοί θεωρούν ότι η Αλεξανδρούπολη, η οποία πλέον αποτελεί πόλη – λιμάνι για τους αμερικανούς δεν πρέπει να παίρνει τόσο ξεκάθαρη θέση, την ώρα που στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες για προσέγγιση με τη Ρωσία.
Αυτή η προσέγγιση με τη Ρωσία, για την οποία έχουν γραφτεί τόσα πολλά, έχει ξεκινήσει προ της εποχής Ζαμπουνίδη. Πολλοί θυμούνται άλλωστε την προσπάθεια του πρώην (και τελευταίου) νομάρχη Έβρου να συνδέσει αεροπορικά την Αλεξανδρούπολη με τη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη, με στόχο το καλοκαίρι η Θράκη να γεμίσει με Ρώσους και Ρωσίδες τουρίστες.
Η προσπάθεια έπιασε πάτο, όπως και η συνέχεια που έγινε με τον δήμαρχο Βαγγέλη Λαμπάκη, τον πρόεδρο του επιμελητηρίου Έβρου Χριστόδολο Τοψίδη και όσους άλλους.
Η μεγαλύτερη αποστολή Ρώσων στην Αλεξανδρούπολη, ήταν το άγημα των 89 Ρώσων πεζοναυτών οι οποίοι παρέλασαν στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου το μακρινό 2011.
Η παρουσία των Ρώσων στην πρωτεύουσα του Έβρου, είχε συνδυαστεί με ίδρυση καταστήματος τράπεζας και υποπροξενείου, η τύχη των οποίων αγνοείται.
Το 2018 εγκαινιάστηκε και ρωσικό ναΐδριο στην Αλεξανδρούπολη.

Σε ανακοίνωσή της η μητρόπολη Αλεξανδρούπολης σημείωνε:

Η Ιερά Μητρόπολις Αλεξανδρουπόλεως ανακοινώνει ότι την ερχομένη Κυριακή 6 Μαΐου 2018 θα τελεσθούν τα θυρανοίξια του ναϊδίου το οποίο συναρμολογήθηκε στην πόλη μας με ξυλεία που έστειλε από το Σοσνόβυ Μπορ της Αγ. Πετρουπόλεως το Πυρηνικό Εργοστάσιο της περιοχής εκείνης.
Υπενθυμίζουμε ότι αρχική πρόταση ήταν η ανέγερση ρωσικού ναού 1200 τ.μ., όμως το μέγεθος κρίθηκε ασύμμετρο για την πόλη μας.
Έτσι ως απόρροια των από 15ετία πολιτιστικών σχέσεων που είχαν αναπτυχθεί μετά την αδελφοποίηση των πόλεών μας, Αλεξανδρουπόλεως και Σοσνόβυ Μπορ, καταλήξαμε στο ξύλινο ναΐδιο των 35 τ.μ. το οποίο συναρμολογήθηκε με την συνδρομή του Δήμου της πόλεώς μας σε οικόπεδο της Ιεράς Μητροπόλεως.
Τα θυρανοίξια θα τελεσθούν με την παρουσία επισήμου αντιπροσωπείας από την Αγία Πετρούπολη. Το ναΐδιο θα είναι αφιερωμένο στους τιμωμένους στην Ελλάδα ρώσους αγίους, θα γιορτάζει στις 30 Μαΐου και θα ανήκει ως παρεκκλήσιο στην γειτονική Ενορία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μέχρις ότου ανεγερθεί από την Μητρόπολη στο υπόλοιπο του οικοπέδου νέος ενοριακός ναός, αφιερωμένος στη Ανάληψη του Σωτήρος και στους νεοφανείς Αγίους Παΐσιο και Πορφύριο.
Επί του ξυλίνου ναϊδίου η Ιερά Μητρόπολις Αλεξανδρουπόλεως θα έχει την πλήρη και αποκλειστική πνευματική και διοικητική αρμοδιότητα.

 

Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους

Για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής της χώρας, υπάρχει αρμόδιο υπουργείο, το οποίο εποπτεύει, συμβουλεύει και παρεμβαίνει. Την εξωτερική πολιτική δεν την αποφασίζουν ούτε οι δήμαρχοι, ούτε οι περιφερειάρχες, ούτε οι μητροπολίτες, ούτε οι δημοσιογράφοι. Η εξωτερική πολιτική είναι εθνική υπόθεση.
Αξίζει μία απλή ανάγνωση στα όσα ανέφερε ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης σε εκδήλωση που διοργάνωσε στις 7 Ιουνίου του 2011 το ελληνικό ίδρυμα ευρωπαϊκής και ελληνικής πολιτικής.

Κάνει λοιπόν ο Δήμαρχος εξωτερική πολιτική; Η εύκολη απάντηση, που είμαι σίγουρος ότι θα ανακουφίσει και πολλούς από εσάς είναι ‘όχι δεν κάνει’ η τουλάχιστον ‘όχι δεν πρέπει να κάνει’. Μάλιστα από μια άποψη, όπως θα σας εξηγήσω και σε λίγο, είμαι ο μόνος βλαχοδήμαρχος που είμαι πραγματικά πιστός στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Η κριτική μάλιστα που μου γίνεται έγκειται συχνά στο ότι αρνούμαι να αντιπαρέρθω και να διαφοροποιηθώ από την Ελληνική εξωτερική πολιτική όπως την βρήκα από τότε που ανέλαβα καθήκοντα ως Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Μιλώ σε μια Αίθουσα που φέρει το όνομα ενός εκ των ικανοτέρων διπλωματών της Ελλάδος και της Κύπρου, του Γιάννου Κρανιδιώτη, και πιθανόν στο σημερινό κοινό βρίσκονται έμπειροι και ικανοί διπλωμάτες. Συχνά όμως, αυτοί οι διπλωμάτες αναλώνουν το σημαντικότερο μέρος της σταδιοδρομίας τους, κάνουν χρήση της εξαιρετικής τους τεχνικής κατάρτισης στο διεθνές περιβάλλον, και της γνώσης τους της διεθνής πραγματικότητας, εντός των περιορισμών που θέτουν οι μαξιμαλιστικοί στόχοι τοπικών κοινωνιών και οργανώσεων σε πόλεις όπως της Θεσσαλονίκης. Εγώ λοιπόν ήρθα εδώ στην αίθουσα Κρανιδιώτη να σας πω ότι πιστεύω ότι και οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας, και σίγουρα οι διπλωμάτες μας, ναι μεν δεν κατέχουν το αλάθητο του Πάπα, αλλά είναι σίγουρο ότι έχουν ακριβέστερη αντίληψη, ή τέλος πάντων λιγότερο λαθεμένη, από αυτό το συνονθύλευμα διεθνών στόχων, δικαίων και αξιώσεων που προβάλλουν σε τοπικό επίπεδο για τοπικούς λόγους, και εξαιτίας επαρχιώτικων αντιλήψεων και υπολογισμών, τοπικές κοινωνίες.
Όπως όμως και εάν διαμορφώνεται η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι μία στην κοινοβουλευτική δημοκρατία την οποία ζούμε. Μπορώ να διαφωνώ μαζί της, ως πολίτης αλλά δεν δικαιούμαι να την υποσκάψω με τις ενέργειες και τους χειρισμούς μου ως δήμαρχος. Σε βάθος χρόνου, εάν όλοι βασιστούμε σε αυτή την αρχή ναι μεν θα περάσουν περίοδοι που η χώρα θα διάγετε στο εξωτερικό με ένα τρόπο που δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αλλά θα διατηρεί πάντα την ικανότητα να ακολουθεί με συνέπεια τους στόχους της και, σε βαθμό που τους τροποποιεί ή τους αλλάζει, να μπορεί να το κάνει αποτελεσματικά. Η εναλλακτική λύση είναι το ρεμπέτ ασκέρι και το ρεμπέτ ασκέρι αργά ή γρήγορα και θα ηττηθεί κατά κράτος, και θα βλάψει όλους μας μέσα από την ήττα του, ανεξαρτήτως των απόψεων μας για την Ελλάδα και το διεθνές σύστημα.

Τα λόγια του Μπουτάρη, ίσως να λύσουν πολλές απορίες και να αποτελέσουν αφορμή ώστε να γίνει περισσότερο αντιληπτό το γιατί η εξωτερική πολιτική της χώρας, είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα των διπλωματών.

Η Ελλάδα ξεκάθαρα στο πλευρό της Ουκρανίας

Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που έσπευσε για να ενισχύσει την Ουκρανία και τον Ουκρανικό λαό, με αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ ήδη εκατοντάδες πρόσφυγες φιλοξενούνται στη χώρα μας.
Με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στάλθηκε και πολεμικό υλικό.
Στις 26 Φεβρουαρίου, με τη φωταγώγηση του κτηρίου της βουλής με τη σημαία της Ουκρανίας.