ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Τόσο η «μπλόφα» και η «τρίπλα» του δημοψηφίσματος όσο και η πρόωρη παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, σε συνδυασμό με την υπόσχεση για πρόωρες εκλογές έως τον ερχόμενο Μάρτιο, έδωσαν το «άλλοθι» και το πρόσχημα για τη συγκρότηση τρικομματικής μεταβατικής συγκυβέρνησης, με στόχο την εξασφάλιση της 6ης δόσης, την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης της 26ης-27ης Οκτωβρίου της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών.

Μετά τη συμφωνία και συγκρότηση της συγκυβέρνησης οι κυβερνητικοί εταίροι δεν πρέπει να συνεχίζουν τον στείρο κομματισμό, την αντιπαλότητα και την αδιαλλαξία, διότι αυτά και πολλά άλλα υπονομεύουν τη συγκυβέρνηση και συνιστούν μια κακή συνέχεια της συνεργασίας πάνω στη βάση της καχυποψίας, της απόκλισης και της ανευθυνότητας. Ποτέ δεν πρέπει να μεταβληθούν σε αντίπαλα κομματικά στρατόπεδα και να διχάζουν το λαό και την κοινωνία. Ούτε να αναλώνονται στην εσωστρέφεια και στην ενδοσκόπηση. Μην προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο αντίπαλος είχε μια άτακτη υποχώρηση με πολλές απώλειες. Να απαρνηθούν το κακό παρελθόν τους και να αποδείξουν στο λαό ότι μπορούν με σύνεση και υπευθυνότητα να συνεργάζονται για το καλό της χώρας. Μην ψάχνουν αντιστάθμισμα των αμοιβαίων υποχωρήσεών τους, μέχρι η χώρα να σταθεί στα πόδια της και να αποκτήσει τα «φόντα» για παραμονή της στη ζώνη του ευρώ, το οποίο έτσι κι αλλιώς κλυδωνίζεται στο πανευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο επίπεδο. Στην κρίσιμη καμπή για το μέλλον της χώρας οι εθνικές και λαϊκές προτεραιότητες πρέπει να είναι υπεράνω του στενού κομματικού συμφέροντος και της μικρόψυχης μικροπολιτικής. Τα επικοινωνιακά και άλλα παιχνίδια δεν έχουν κανένα νόημα και κανένα συμφέρον για τη χώρα. Είτε πρόκειται για συγκυβέρνηση είτε πρόκειται για κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και ειδικού σκοπού, τα κόμματα έχουν τις ίδιες ευθύνες και υποχρεώσεις.

Με μηδενιστικές θέσεις δεν μπορεί κανένα κόμμα της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης να καλύψει το έλλειμμα και το κενό εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. ΄Ενα μηδενιστικό κενό οδηγεί της χώρα στο χάος, όπου οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όχι μόνο θα χάσουν και τα ελάχιστα που έχουν αλλά θα χάσουν τα πάντα. Κανείς δεν δικαιούται να ομιλεί εξ ονόματος του λαού, όταν η ιδεολογικοπολιτική του πρόταση δεν προσφέρει λύση στα προβλήματα της χώρας και του λαού αλλά προκαλεί κατάλυση των πάντων. Δεν μπορεί να έχουμε μεσοβέζικες θέσεις και προτάσεις, τόσο για την κοινοβουλευτική δημοκρατία, όσο και για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης. Η μικρή ή μεγάλη αύξηση των ποσοστών ενός κόμματος δεν προσφέρει από μόνη της καμιά απάντηση στο πρόταγμα και στο διακύβευμα της χώρας. Πριν από οποιοδήποτε γκρέμισμα και κατεδάφιση οφείλουμε να  γνωρίζουμε τί θα ανοικοδομήσουμε. Πριν από την απώλεια πρέπει να γνωρίζουμε με τί θα αντικαταστήσουμε το απωλεσθέν.

Εάν η επίμονη απαίτηση για εκλογές πρόκειται να οδηγήσει σε μεγαλύτερα αδιέξοδα και σε ακυβερνησία, τότε αποτελεί ένα ουτοπικό και μάταιο αίτημα εντυπώσεων και όχι ουσίας. Οποιεσδήποτε σκοπιμότητες ψηφοθηρίας δεν έχουν σοβαρή αλλά επιφανειακή απήχηση στο λαό. Το πολιτικό παιχνίδι σχοινοβασίας και αιώρησης μεταξύ της νομιμότητας και της παρανομίας είναι παιχνίδι με τη φωτιά και τη ζωή. Εάν δεν θέλουμε να είμαστε «πρόθυμοι» και «συνεργάσιμοι», ας είμαστε τουλάχιστον στα πλαίσια της λογικής και όχι της παράνοιας, στα πλαίσια του μέτρου και όχι της αμετροέπειας.-